Alle inzendingen van J.J.v.Verre

ik wil je geest verleiden uit mijn hart te verdwijnen je stem dwingt mijn oren om te blijven luisteren mijn mond proeft de leegte als verzengende droogte na een warme wervelwind ik struikel telkens over je naam in een vervagende herinnering minne strelingen plagen mijn rubberen lichaam mijn lach is verloren in onbegrepen verdriet…

ik weet dat ik de dingen heb geweten die allang in daden zijn vergeten het vergeten versluiert het zeker weten maar weet nog wel van jouw bestaan jouw lange haren die als duizenden spinnen mijn lippen beroerden jouw sprankelende ogen die mij blind maakten voor de erotische duisternis jouw stem die ik wil vergeten in mijn verdwijnende…

gembersmaak in verkouden stuifmeel lucht wierook damp in vervlogen avond lust ik droom de man die jouw voeten kust verzengende hitte in het hete zand slangengif in gebeten liefdes wond blaren op je verschraalde lippen mond zweetlucht in versmeltende liefdeskoorts hartstocht op een te steile helling ik droom de man in die vertelling ontlading…

er vliegt een vogel hoog in de lucht een torenklok luidt in regenlucht een druilige dag waarop alles mag niemand is veilig na het vallen van de vlag de molenzwengel die zijn wiel niet vindt staat stil bij nog zoveel molenwind helpers weg het oorlogsspel begint niemand weet waar de jager op zint het leven kent nog zoveel…

mijn Valentijn hart bonst van ingehouden passie van liefhebbende dorst en dromende begeerte mijn Valentijn hart hunkert naar vergeten liefde naar zwetende lust en een erotisch verlangen mijn Valentijn hart scheurt van eenzame kilte en barst van verglijdende gebeurtenissen mijn Valentijn hart weent met verdroogde tranen en staat bijna stil…

zwevend, dromend denken aan jouw huis daar aan de plas ik zou je al mijn liefde schenken als jij daar nog maar even was lachend, kussend spelen in die boot tussen het riet ik kan dit verlies niet velen de smaak van louter verdriet de wind waait over de plassen verstrooit het stof van jouw bestaan de urn waar ik op mocht passen verliest…

vrij zijn als een vogel hoog in de lucht zweven over stranden in duikende vlucht opnieuw worden geboren in de zilte lucht omspan ik mijn aarde in krijsend gerucht vrijheid kent geen tijd van aarzeling voorbij ik voel het en beleef het en geef het aan jou voor ons allebei…

jij platina blonde poes met je licht blauwe bloes welke ik graag wil ontknopen om mijn vuur op te stoken je speelt met mijn zinnen die willen beminnen zet hormonen in bedrijf in mijn onvervulde lijf uitpuilende blauwe bloes mijn wellust zoekt een smoes mijn twijfel zoekt te lang maakt mijn geweten bang ik loop snel het steegje door…

nog vele lange uren en dagen die geduld van mijn verlangen vragen smachtend wachtend op die dag dat ik jou weer kussen mag brieven vermoeien mijn ogen die tot tranen toe bewogen in onzekerheid vervoerd door jouw liefde ontroerd denkend aan het rijke verleden van liefde uit ons hart versmeden voel ik jouw lichaam in mijn dromen klaar…

wetend dat alles anders wordt aan het einde voor een nieuw begin denkend dat veel verloren gaat uit de verzameling tussen ons in wachtend op een nieuwe liefde in het witte schijnsel van verlangen die het zwart van onverlichte passie in een grijze kleur laat behangen de neerslachtigheid beklemt de lust van hartstocht ontwent toch zal de…

mijn hart gaat sneller kloppen in het ritme van jouw spel je vingervlugge tong danst over heel mijn vel een rilling ,een trilling ik houd van je spel mijn hart wil niets anders die begrijpt het wel de lust van schone zinnen die jou willen beminnen verdampen in mijn mond het woordenspel verstomt ik sluit mijn gelukkige ogen en voel…

hartstocht ontwaak weer snel. zacht gekozen tedere woorden die de sluimering verstoren in ons verslapen liefdesspel liefdevol vertrouwd gelaat schenk mij je passie terug duizenden rode rozen wachten tot jij mij binnenlaat toverfee ik roep om jou een stem half in rouw smacht naar hartstocht van mijn dierbare vrouw…

op een liefdeswolk laat ik mij drijven tussen de gouden stralen van de zon je glinsterende draden omzeilen die de liefde uit jouw haren ontspon je naakte lichaam verleiden in het fluisteren van de maan mijn schroom laten verglijden in de bron van mijn bestaan ik wil met je blijven draaien om de planeet met jouw naam het hete vuur zal…

zonlicht glimt op je glazen wang breekbaar zacht in doorschijnend wit je lippen gesmolten en stil wezenloze, starende ogen die voor het laatst bewogen je leeft nog wel, maar ook weer niet ik denk aan vroeger en zie je niet ik zie het leven in je ogen die mij uit liefde bedrogen in je roep om creatief vertier je hartstocht kuste het…

spinnend aan het wiel der tijden wentelend in het dradenspel lijnen met verzilverde zijden flonkerend in een hemelse hel draaiend in planeten banen spugend met het draken vuur centrum van je eigen manen leegte kent geen levensduur vlammend aan de aardse hemel brenger van het nieuwe licht schreeuwend in het hels gewemel onweer donder…

ik ben een man van weinig liefdevolle woorden die ik uitspreek naar haar de woorden die zij wil horen zitten in mijn mond bevroren gevangen in ketens zwaar ik hoor ze fluisteren in mijn hoofd maar mijn lippen zijn verdoofd zitten vastgeplakt aan elkaar bevreemd voor al die lieve dingen die ik in liefde wil bezingen vanuit mijn diepste…

zwarter dan wit donkerder dan licht lichter dan zwart grijs is mijn hart zwarter dan wit rijk zonder bezit duister in de nacht in vergrijsde pracht zwaarder dan licht lichter door jouw gedicht bevrijd de diepe smart uit mijn versteende hart zwarter dan licht betoverend gezicht die mijn liefde ontwart uit ons verwarde hart…

rood is de kleur van jouw lusten teder, wild en ongeremd die de stier in mij niet laat rusten rood is de kleur van jouw wangen behangen met vele kussen door vele monden vervangen rood is de kleur van mijn hart verliefd op jouw stralende ogen die de kilte verjoeg uit mijn smart rood is de kleur van mijn ogen verdriet om een zinloos verlies…

zwart is de kleur van de nacht die ons laat verslapen in zijn duistere macht zwart is de kleur van de dood die ons doet verlaten in het bloedende rood zwart is de kleur van het niets de melancholie die je bedwelmt en onttrekt aan het iets zwart is de kleur van mijn jas die mijn geest beschermt in een stoffelijk harnas…

de lentebloesem lucht die de koude ontvlucht mijn neus verlucht mijn trilhaar bevrucht zonnestralen dansen door ontluikende takken de ochtend mist glinstert over versluierde velden de herinnering aan die lucht die mijn wezen verzucht naar nieuwe gedachten in lentes liefdesvlucht…

Dieper dan de diepste liefde verborgen in een duistere spelonk van mijn bewustzijn, verlicht ik jouw gelaat en wacht op dat speciale gevoel dat jij bij mij binnenlaat. Hartstocht wacht op bevrijding in dit verborgen dromenland.Ik speel met strelende luister en dans met mijn verliefde schaduw langs de glimmende rotsenwand. Op zoek naar jouw gedaante…

gij heiligde onze aarde in Gods naam verricht je zoon te vergeten in verduisterd levenslicht stortvloed van tranen over jouw Bijbelse land wonderen in verhalen ruïnes in het zand gij schiep vele kinderen in eerbied en roem wij lezen in geschriften het leven van toen 1974.…

de tijd vergrijst mijn haren in een jachtig bestaan ik probeer wel te slenteren maar kan niet blijven staan de kleur van het leven schenkt mij maar even een net gekleurde kop met een volle bos erop ik veins mijn evenbeeld in getemperd licht die het spiegelbeeld in valse hoop verlicht…

luister naar het wenen van mijn verlaten hart de bonzende slagen die mijn geest verwart jouw lippen gesloten mijn liefde gebroken je mooie ogen verdwenen mijn verdriet verschenen jouw vertrek was definitief mijn reactie nog wat naïef ik heb het nu begrepen als jouw liefdesteken…

het stormt in mijn hart gelijk de wind door jouw haren die je lange manen verward zoals mijn liefde onervaren jouw geur is vervlogen in de woeste grijze lucht mijn blik lijkt onbewogen de liefde die mijn hart ontvlucht ik droom van warme stranden met jouw lichaam aan mijn zij ik heb het afgekeken van verliefdheid buiten mij ik sla…

reuze wachter in de nacht die de strijd heeft volbracht als wereldwonder ontsproot de havenpoort als moederschoot toevluchtsoord in woeste baren ontvlucht van duivelse zeegevaren de reus is nu verdwenen vervallen tot een hoop stenen de materie werd langzaam ververst in een andere gedaante geperst nu is de toeristen schare met…

ik las in je ogen geen wens naar weder tederheid ik hoorde in je stem vreemde woorden van ontluistering ik las in je brief met weinig zinnen een antwoord voor jou is opnieuw beginnen mijn tegenzin ik wacht op mijzelf in de benarde kilte van verwarring en leegte ik sluit mijn hart in jouw afwezigheid en wacht op verdriet…

de maan is een vrouw verstopt in het cyclische verdwijnen en verschijnen in de schaduw van het licht als maand van het leven als vruchtbaarheid gegeven je mooie ronde vorm aan de donkere sterrenhemel boven het ondermaans gewemel het initieert de getijden het bloed en de vloed die de vrucht in de zee ontmoet het weerspiegelt de zon…

welke zin bepaalt de zin van de onzin? die van de zinnige onzin of de onzinnige zin? wat onzinnig lijkt kan zinvol zijn wat zinvol redelijk lijkt is nimmer rijk aan zinnen ik koester de onzinnigheid in zinneloos handelen en wek mijn zinnigheid in onzinnige gedachten 1979.…

zilveren draden gesponnen uit liefde die mijn hart ontwarren uit verdriet en mijn hoofd te ruste draagt gouden blik tussen jouw wimpers die mijn tranen drogen als de zon en mijn leven weer kloppen laat saffieren pracht die mij doet zoeken naar de schoonheid van een vrouw en mijn nare gedachten verlaat diamanten kracht die mij verleidt…