Alle inzendingen van JANNIE

zoveel gedacht de laatste tijd nu ben ik mijn gedachten kwijt 't was te zwaar, die lange strijd die woedde in onzekerheid... veel piekeren had niet veel zin en bracht ook zeker geen gewin maar 'k zat er zo geweven in mijn moeder vocht, als een leeuwin de strijd is nog niet echt beslecht nog niet verloren het gevecht en wat ik denk, nog…

geen plek om te schuilen, te vluchten voor meer geen plek om te huilen en 't harte zo teer... hoop bijna verloren, gejaagd als een hond nu bijna herboren, maar nog niet gezond...…

uitgewaaid aan zee en stranden weggeblazen door de wind koud, normaal mijn warme handen die ik terug in jaszakken vind... raas maar storm en blaas door haren gier maar, zoals ik gieren wil laat het binnenin-mij dan bedaren maak mij warm daar waar 't is kil... maak mijn lamme benen krachtig lopen wil ik en heel ver laat de zee zijn voor…

Het aanzien van een anders lijden maakt ziek en vreeslijk machteloos en als je helemaal niets kan doen omdat je moeder lijdt, dan wordt je boos... Niet boos alleen, maar ook opstandig omdat je moeder geen kracht meer heeft jij slechts alleen maar toe moet kijken hoe haar lichaam het langzaam begeeft... Oh, lieve God, kom met Uw almacht…

Vaak lopen dingen anders als dat je had gehoopt maar niets gebeurd bij toeval ook als de emmer overloopt... Het doel van alle dingen begrijpen we vaak niet maar alle dingen die gebeuren maken je soms wel kierewiet Als dingen die gebeuren je gevoelens heel erg raakt weet dat de donkre wolk ook weer verdwijnt, en't zonnetje nooit…

De Here is uw Herder en uw Hoeder, waakt over u zonder oponthoud... Als u onder het mes gaat lieve moeder, weet ik dat u op Hem vertrouwt... wat een beproeving lieve mama wat een vrees'lijk zware strijd dat u dit nog mee moet maken en dat u nu zo heel erg lijdt... Nog twee zware nachten wachten zes nachten geen oog dicht gedaan…

Je moet een keuze maken, maar dan is er die strijd je stelt prioriteiten, die een ander je verwijt... Een keuze gaat ten koste soms over andermans rug, maar er is geen dilemma; je weet je keuze vlug... Toch wordt jouw keuze niet altijd gewaardeerd, en dan ontstaat er wrijving, omdat de ander niet anticipeert... en dat voldoet aan mijn…

's avonds laat naar bed gegaan, helemaal uitgeblust... 's morgens heel vroeg opgestaan geheel niet uitgerust... een week geleden zei ik nog, dat ik slaap als een roos... ik heb het lot dus echt getart, sindsdien slaap ik nu waardeloos... om zes uur stond ik naast mijn bed, geen klok stond in de buurt... ik wist niet dat een donk're…

de grauwe lucht van buiten dringt door tot in het huis het maakt mij echt niet vrolijk echt weer nu voor de buis belangrijk toch een zonnestraal die geeft wel energie maar, kom, ik heb genoeg te doen maar mij ontbreekt compassie het weer maakt mij een beetje somber de buitendeur weer dicht ik hoor geen vogels fluiten nu maar 'k doe toch…

Met bivakmuts, daarachter holle ogen, loopt het individu naar het loket en vraagt heel onbewogen al het geld wat zij zonet op stapeltjes had gewogen Gevleugeld als een arend gespierd als een wild dier geheupt, als was zij barend en kijkend als een Gier... Ze wil het geld niet geven en gunt hem geen plezier zal vechten…

serieuze veranderingen wachten ons met het klimaat de film " De dag na morgen " is het die daar over praat... het C.O.2 is de veroorzaker... kan men er iets tegen doen? opgeslokt door terreurbestrijding vergeten we het klimaat, van elk nieuw seizoen... Je wordt er echt niet vrolijk van en liever stop je het weg we zitten onze tijd…

Ik kan het niet meer aanzien, mijn moeder eet niet meer... Ik kan het niet verdragen, haar pijn doet mij ook zeer... Aan God vraag ik een wonder, voor Hem is niets te groot... blaas leven in haar gebeente, want zij mag nog niet dood... Zij wil zo graag nog leven, maar, oh, wat is ze zwak... de wachttijd duurt zo erg lang laat haar niet…

Waar eerst het huis met kinderstemmen was gevuld is nu een grote stilte Waar eerst een klok nooit werd gehoord tikt deze nu in lege kilte Waar eerst geen tijd was om te zitten omdat de kinderschaar haar riep zie je haar nu met regelmaat van de klok op de sofa zitten dutten Waar eerst toch nergens tijd voor was is tijd nu overvloed…

Als de zon nooit meer zou schijnen en de maan ook niet meer lacht zou ik in't duister verdwijnen met toch veel verbeeldingskracht... Als de wind nooit meer zou waaien en 't altijd windstil zou zijn dan zal ik dat briesje missen aan het strand dan minder fijn... Als er nooit geen wolk zou wezen die geen regen meer bevat ja, dan zou ik…

de pracht van lentedagen het wonder der natuur als groene bomen prijken in zonlicht temperatuur goudgeel de goudenregen de bomen in volle bloei hortensia's in kleuren en al het plantengroei 'k verbaas mij alle lentes wat dood leek leeft nu weer is weer gekomen tot nieuw leven dat doet de lente, keer op keer…

waar is mijn geloof gebleven nu'k het nodig heb ben ik het kwijt hoog heb ik er van opgegeven nu viert hoogtij droefgeestigheid lieve Heer, ik wil niet twijf'len gelijk een golf op woeste zee wees mijn rots in sterke branding en, neem ook mijn twijfel mee…

nog een keer vrolijk zijn kan dit nu nog bestaan nog een keer lachen en wat lol is dit nog toegestaan het lachen is de laan nu uit en is nu van de baan van dag tot dag nu leven geen lach nu, maar een traan een dag niet gelachen is een dag niet geleefd maar niemand kan lachen als de ander het bijna begeeft…

nee, en nog eens nee u bent ons niet tot last niet verdrietig zijn, mam u bezorgt geen overlast! altijd zorgde u voor ons altijd was u daar altijd troostte u zonder commentaar... nu zijn wij eens aan de beurt om voor u te zorgen het is onze plicht, hoor ma u wat te verzorgen... samen lachen, samen huilen samen voeren we uw strijd…

gedachten dwarrelen door mijn hoofd en spinnen zich een web ragfijn, zoal een spinnendraad of als een kluwe wol kan zijn die in een klittenbos uiteen valt maar later als een hermelijnen kleed hemelbreed zich uitstalt proberen op een rij te zetten de kluwen wol beletten zich te kronkelen in een klit gedachten te ordenen de…

gedachten dwarrelen door mijn hoofd en spinnen zich een web ragfijn, zoal een spinnedraad of als een kluwe wol kan zijn die in een klittebos uiteen valt maar later als een hermelijnekleed hemelbreed zich uitstalt proberen op een rij te zetten de kluwen wol beletten zich te kronkelen in een klit gedachten te ordenen…

ik stop mijn oren dicht en wil het niet meer horen ik stop cement erin dan praten ze maar tegen dovemansoren ze zijn zo ondoordacht en ook niet diplomatiek ik wil het niet meer horen het maakt me melancholiek... daarom stop ik mijn oren dicht voor positieve geluiden doe ik ze wel weer open omdat ik horen wil dat we het beste moeten…

als mensen je niet mogen dan is dat hun goed recht maar om een vier te geven is wat ik nu aanvecht... het is zo kinderachtig gewoon heel puberaal en waarom geen reactie hier of e-mail je verhaal waar ben jij dan mee bezig kun je niet verder tellen dan vier als jij een gedicht niet goed vind waarom lees je het dan hier?…

Een huwelijk begint meestal als een sprookje, wakker gekust worden door jouw prins, gelijk destijds doornroosje... Ze leefden nog lang en heel gelukkig, geldt niet voor iedereen, soms wil het echt niet lukken en ben je weer alleen... Soms is het huwelijk drama, wat blijkt, en dat is waar; er zijn grenzen aan je incasseren, Je past…

De normen van fatsoen zijn vaak heel ver te zoeken, de normen van fatsoen, die haal je niet uit boeken... De normen van fatsoen die worden doorgegeven, door opvoeding alleen worden ze meegegeven... De normen van fatsoen zou een schoolvak moeten wezen, geschreven op papier en steeds maar weer herlezen... Je gaat de waarde er van zien…

Mijn plekje aan het water zo, tussen 't ruisend riet waar mooie boten varen een plek waar ik geniet... ik kan daar topless zonnen geen mens die mij daar ziet ik hoor het water kabbelen een schitterend gebied... Ik zou je't willen laten zien maar, het is echt mijn plekje ik zeg het toch maar lekker niet anders steel jij mijn stekje..…

De mens is zo ontvankelijk voor invloeden van buitenaf; daarmee maakt hij zich afhankelijk en ziet dat pas achteraf... Sluit oren, en kies waar jij wilt gaan, en luister naar je hart; geen invloeden van hen die buitenstaan, het levert je niets, alleen, nog meer verward…

vervallen is het oude huis je kunt het renoveren een goed bewoner doet dat ook het huis zal promoveren verwaarlozing van oude panden ja, dat leidt tot verval zo is het lichaam van de mens maak er niet van een zwijnenstal het oude huis als monument wel oud maar niet vervallen maak het daarom toch resistent dat het je lang niet zal ontvallen…

Haar trouwjapon van maagdelijk wit, versiert met heel veel strikken; strikken achter, strikken voor, je zou er in verstrikken. Ik miste een strik om Friso's nek; de grootsten zaten onder... De strikkenjurk van Friso's bruid vond ik niet zo bijzonder. Waarom keek Friso niet zo blij 't was een partij voor beiden; alleen Mabel leek een…

Zeg me, kun je niet meer denken en wordt alles veel te zwaar? Hoe kan ik jou aandacht schenken, is het moeilijk?, zeg het maar! Ja, je hebt een kruis te dragen en die last drukt jou terneer, ik zal in gebed dan vragen, dat je gesteund wordt door onze lieve Heer! Elk mens heeft zijn beperking en soms sta je zo machteloos; gebed heeft toch…

Zeg me,als ik jou kan helpen. zeg me,als je 't moeilijk hebt, Zeg me ook je tranen te stelpen. Zeg me wat is jouw recept... Laat mij jouw vriendin maar wezen, Laat mij zijn bij jouw verdriet, Laat mij een gedicht voorlezen, Laat mij zingen jouw mooiste lied. Leven zonder vriend is zwaarder, Leven is een strijdtoneel, Leven…