Alle inzendingen van Jan Haak

Ze reed op haar fietsje mij lachend voorbij en ik zag in haar even de vrouw van mijn leven Ik trapte zo hard als ik kon om langszij toen zij blij naar mij keek haar een knipoog te geven Toen zag ik met schrik haar lui oog waarmee zij naar mij keek met een blik die gepleisterd bleef kleven Ze knipoogde terug met dat ander - naar mij…

Droog je tranen op mijn schouder voel mijn handen door je haar nee mijn lief - je lijkt niet ouder de belichting valt wat raar…

Haar man belde die middag en vertelde haar gedwee dat zijn baas ook mee naar huis kwam en hij at een hapje mee Haastig pakte ze haar fietsje en ze trapte fanatiek voor een haasje naar de slager want zo'n baas eet vast wel chic Na een uurtje was ze thuis en maakte snel voor het vertoon met een sopje heel het huis en ook de hamsterkooi…

Met mijn ziel onder de arm liep ik huilend buiten zinnen zeven dagen door de velden waar het licht was uitgegaan Nee - ik wist niet waar ik was en ook niet waar ik moest beginnen alleen wist ik dat ik zeven lange dagen zo moest gaan Nog zie ik de hoge treden die ik ging - en wou verzinnen dat dit al een boze droom was die een engel zou…

Het dichterlijke schuim werd door de holle klop verwezen naar de omgevallen zolders van een huis in zacht mineur Nee - de koning was er niet en zelfs de hofnar was verdwenen en de ophaalbrug stond dagenlang omhoog in somberkleur Van de gracht dampte een lucht die zelfs de hemel deed verstenen meer dan eens een schijngestalte die verscheen…

De avond was gevallen in de danszaal van het leven waar ik zweefde met mijn ogen door die kaarsverlichte pracht Met een lach vroeg ik haar naam waarna ik mijn hand liet verkleven aan de mooiste vrouw die zeven tango's danste daar die nacht En we dansten hoge benen op een dansvloer die ging zweven en haar ogen zochten liefde veel meer…

Boven op de Dom van Keulen stonden wij ontdaan te kijken naar die klokken die mij zo konden bekoren Er stond een apparaat bij waar ik geld in heb gedaan want je zei me -als je dat doet speelt voor jou de klokkentoren- En ik heb daar -goedgelovig als ik was heel lang gestaan met handen in mijn zij en twee omhooggespitste oren Maar hoe…

Jij moest dus van jezelf op ontwikkelingssafari en liet mij na de scheiding mooi alleen - na veel bombarie Je spullen liet je achter dus ik kreeg ook jouw kanarie dat was op zich niet erg maar hij fluit steeds rastafari -No woman no cry-…

Als een kind reisden we rond langs wilde bossen om te dwalen in de duimelotverhalen die verkleefden aan het hout Waar het stout ons niets kon schelen voor de takken die wij braken en de draken die wij staken met Sint Joris en de schout Nee - nog even zou de zon het zoete smelten ons besparen ook al jokten we de jaren voor ons uit - we…

Kruimelzacht waren haar ogen zachter dan de lange kusten waarlangs zij mij steeds liet rusten met haar vogels in het zand Als ik moegestreden zocht naar vertes die ik had vermeden rolde zij de zee in schreden voor mij uit tot lonkend land Toch heeft zij nooit echt geweten in die aangestaarde jaren hoe verzacht haar ogen waren die ik steeds…

Ik kan het niet begrijpen want zij hielden van elkaar twee jongens uit het oosten stierven in elkaars verlangen het Binnenhof bleef leeg dit keer ik bel U daarom maar hoe zit het met uw hart mijnheer hallo...hm... opgehangen…

De blauwe vogels op het dak zij waren de idolen van onze zomer lang die wij versleten in gemak Ik bracht je eersteklas bonbons en bosjes capriolen en van de bakker om de hoek ons zonnebloemgebak Zo gingen wij de zomer rond op zonverliefde zolen en niemand die ons miste of de liefde onderbrak Ik kuste zacht je huid die ik bestreek…

Wat valt er nog te zeggen als de angst spreekt en poppen plagen dansen uit Pandora's doos die dreigt wanneer de kunstenaar steeds naar de grond neigt omdat de duivel in zijn nek het laatste oordeel hijgt Wat valt er nog te zeggen als het licht breekt en zwartgevlekte inkt met vegen hemelrecht verkrijgt omdat het vrije woord zich met…

Haastig zag ik haar daar rennen met de tijd die zij verbeet alleen zag zij niet vanzelf dat daar ook lijn elf reed Hard werd zij door hem gegrepen in haar onbegrepen vaart waarna zij toen met haar hoedje op de stoep lag -van de kaart Alle mensen stonden innig dik in rijen om haar heen want haar pose was kunstzinnig dat zag iedereen meteen…

Uitgespreid in rood scharlaken over velden van ivoor brak zij in die schaarse dagen die de zomer nog kon dragen zomaar in een hemelspoor met haar laatste glimlach door En zij dreef de blauwe luchten in haar zuchten weer bijeen waarna zij haar laatste stralen nog een keer de grond liet dwalen toen zij loom - zo naar het scheen - met een…

Mijn hemelbed ontvouwde ik getouwd tussen twee bomen waarvan ene droeg mijn dromen en de andere mijn vlucht Soms wist ik niet in diepe slaap hoe hoog ik was gekomen en of ik met de vogels vloog of stil hing in de lucht De bomen klommen hoger en ik klauterde bewogen met ze mee zo naar de hemel die ik zo lang had verzucht Ik plukte hemelrozen…

Ze dulden niet de ouderlijke orde de kinderen van nu die zonder schuld toch wisten dat ze ouder zouden worden zoals hun ouders werden door hun engelen geduld…

Ik wachtte in de hal van het station die dag op jou met koffie suikervrij en met de tijd die werd verbeten Terwijl ik uit het raam keek zag ik vogels in het blauw ze vlogen mij voorbij zo lang ik daar toen heb gezeten Ik zat op jou te wachten met een koffie die ik wou en wachtte met de vogels net zo lang om toen te weten Dat jij…

Zij zwierven als nomaden met een huifkar door het land en zochten hun geluk in rondedansen en gitaren Ze speelden hun muziek melancholiek op stuivend zand en wasten in de meren nog hun kleren en hun haren Ze waren met de vogels en de bomen nog verwant en zongen uit hun longen van de liefdevolle jaren Zo trokken zij de wereld uit met…

Geen schout had haar weerhouden onverketterd hier te zijn zo waar de waag gesproken had met goddelijk gezag Zo was de dag begonnen toen het volliep op het plein waar niemand nog verbaasd keek toen het vuur de hemel zag Het recht had zich bezonnen met de zoetste klare wijn terwijl een cerubijn gekweld nog maande in beklag Toch brandde…

De aarde brak in twee als met de kracht van een vulkaan en lava stroomde in de zee uit zwavelende kragen De vogels vlogen hoger dan zij ooit waren gegaan nog hoger dan de hemel die het steen had stukgeslagen Dat droomde ik vannacht toen ik met ingehouden traan de dagen zag in spiegelbeeld vol wonderlijke vragen Maar toen ik weer naar…

Langs de woeste witte golven van een zee die was vertrouwd streelde wind de rauwe randen van zijn grauwe juttershanden die - al waren zij dan oud - nog dromen zochten in het zout En zijn oude schippersdromen dreven met zijn ogen mee die toen branding zich deed rollen een klein kistje zagen tollen dat hij daarna heel gedwee met oude handen…

Jij stond met je rode vlieger wat te spelen op het strand kleine knul van amper zeven met het touw strak in je hand Tot jij plots toen door die rukwind werd gegrepen in een vlucht die jou meetrok in de wolken van de allerhoogste lucht Lang zag ik jou daar zo zweven aan het laatste stukje touw en ik dacht nog bij mezelf goh - wat is de…

De bomen bleven bomen hoe lang ik er ook naar keek hoe lang ik er soms om treurde als een zomer weer bezweek Voor de lange koude dagen die ik knoopte aan een lint bleven toch de bomen bomen die verdronken in de wind En ik zag op smalle ijzers in een tocht die ik verbeet dat de wereld was veranderd toen ik plots mijn jas uit deed Maar…

Helse hond met duivelsogen keek mij lang doordringend aan toen ik staande in mijn dromen de rivier voorbij zag stromen en ik wist het zal nu komen dat ik deze stroom moet gaan En de hond hij schraapte kelen al zijn kelen scherpend rond die mij dreven niet veel later naar het hooggeweven water waar de hond in vals geschater al mijn heldenmoed…

Vandaag werd gepast en gedragen door raven de laatste gezant van de stilte begraven Het was niet zijn land dat vreemd van verbazen zich enkel nog vond in trillende glazen Hij stierf op straten in eindeloos razen waar spelden verloren slechts vielen voor dwazen Vandaag werd de stilte door raven begraven slechts een huilende hond…

Ze was haar oude keukentafel zeldzaam toegenegen en had voor hem daar neergelegd wat brood met jong belegen De regen dampte van het raam en maakte haar verlegen temeer zij tien minuten terug daar zelf nog had gelegen…

Ach -de tijd- zij liep als water door de jaren heen gedreven als een stuifbal door de hemel van het dronkentierend glas waar zij viel als gouden regen voor de tranen die verzwegen maar zij niets kon als een ander zilverzoekend naar haar was Nee- het waren niet de jaren die de zoute wonden heelden niet de lange, bange uren van de tijd die…

Zie de bloemen op de heuvels waar de zon de dag verliet en nog met haar laatste kruintje stiekem over maailand spiedt Om daarna in zwart te glijden van het diepe jammerdal waar nieuwsgierig naar de morgen zij de nacht verdromen zal Zie de bloemen op de heuvels waar de zon het stil verdriet in een veld van gele bloemen voor een fietser…

Als veldheer van mijn vlakke land verschool ik mij in bramen en zag ik niet hoe onverwacht de dienders van mijn nageslacht in sporen van een nieuwe nacht als bokkenrijders kwamen Ik wachtte in mijn ongeduld de nacht af in mijn dralen en zag ik niet hoe ochtendlicht de nevels dreef in vergezicht waar spoken kwamen om gericht mijn schaduw…