Netgedichten

netgedicht (nr. 22.313):

Godin van Licht

Kruimelzacht waren haar ogen
zachter dan de lange kusten
waarlangs zij mij steeds liet rusten
met haar vogels in het zand

Als ik moegestreden zocht
naar vertes die ik had vermeden
rolde zij de zee in schreden
voor mij uit tot lonkend land

Toch heeft zij nooit echt geweten
in die aangestaarde jaren
hoe verzacht haar ogen waren
die ik steeds weer zoeken wou

Waar ik nu sta in de branding
op wat natgeslagen benen
weet ik -nu zij is verdwenen
zij was veel meer dan een vrouw