Alle inzendingen over vrouw

elke keer weer stuk Haar leven ging niet over rozen En toch geloofde ze er nog in Op een dag zou ook zij het vinden En had haar zoektocht zin De liefde van haar leven De prins voor haar bewaard Iemand die nam, maar ook zou geven Dat was het wachten waard Ondertussen zou ze blijven zoeken Naar het geluk in elk klein ding Want deze vrouw…

Mijn handen om haar ranke hals Haar heupen licht aanrakend Lach ik, flirt ik, dans mijn wals Volle lippen, zaligmakend Een spoor, waar ik haar juist kuste Haar lieve buik, oh, warme dijen Ik mag mijn hand daar even laten rusten Terwijl zachte lijven zich nader vlijen Ons ritme, de zwoelte, doet tijd vervagen Mijn genot is hoorbaar, zo is…

ik hou van jou met warmte en trouw zomerse hitte en winterse kou zalig beminnen tussen langs zingen over en door drijvende zinnen nu jij…

Maar wát was ik graag: de vrouw onder zijn vrouwen... van wie hij het meest zou houden...…

Zij is fraai in haar hoogrood kleed. Zij huppelt langs klaprozen en haar kleed ritselt. Er hangt een stiekem verwachten. Met geile ogen hurk ik tussen de twijgen van haar arendsnest. Hoeveel jaren hebben haar gebeten? Ik voel de zomerhitte op mijn gelaat stralen, in haar hinderlaag want ik word een mikpunt in de luwe stilte. Voorbarig samenkrimpen…

In jou zie ik mijzelf, mijn moeder en alle vrouwen die ik ooit kende We hadden beide lief we huilden beide zoute tranen We klaagden af en toe en waren eenzaam in onzelf De leegte die wij voelen is voor een man niet te begrijpen Rationeel zijn we niet wie we emotioneel zijn Zij voelt, wat jij voelt, wat ik voel Zij is, wie jij bent, wie…

gezwicht voor jou voor jou als vrouw je vlees dat ik vrees brandt mijn verstand streelt bespeelt mijn beeld doodt mij bloot in je begerige schoot…

Ooit was ik een vrouw gewoon, aardig, saai een huisvrouw als zovelen gewoontjes, geen lawaai Ik deed mijn eigen dingen de was, het eten en de strijk ik ging gewoon mijn gangetje een soort wandelend lijk de zorg voor de kinderen de zorg voor de man schone neuzen, schone kleren 's avonds eten in de pan maar het werd toen spannend want…

in pastel verf ik jou met meer kleur dan met of in zwart wit getekend lijk je schoner maar dat lijkt dus maar zo…

je was een vrouw geen enkel bezwaar Jij hield van mij heel veel zelfs Ik heb het nooit geweten van een vrouw maar je mag niet vergeten ik ook van jou...…

is een aardse hel oh God, U laat dit allemaal passeren en nooit gaf U een teken van berouw U dompelt ons in kommer en in kwel U richt Uw woede louter tegen heren het kan niet anders God: U bent een Vrouw…

Ik ontdek de kerven, beten, knepen Als sporen van lust op haar rug Ons lied duurt, een bitter, laf graaien Naar haar troebel grasland Stiller dan een steen Zat zij in haar rieten kooi De weerstand geknakt Verweesd het kruis dragend Met verkrampte lippen Haar tong in de klem Tot er een huivering door haar ging Haar geketende polsen rusten…

ja, wat moet ik van haar zeggen: een vrouw moet ik naast mij neerleggen…

verliezen groen blad de man zoekt zijn vrouw vangt haar met een roze stem…

Ik droomde van koningswater dat valt op valse schittering van iets dat op bladgoud lijkt dekkende de rotte romp, volgens de man, van deze wereld die vervreemd van zichzelf en van zijn moeder, vermoordt de menselijkheid in de vrouw. Jouw naam ken ik niet.…

Mooi bekoorlijk zacht handen glijden over haar huid zonder enige weerstand weten `t zelf eeuwenlang bezongen in menig liefdeslied mannen knielen als voor de grootste opponent vrouwen weten mannen knielen eeuwenlang…

Geruisloos je dienen wil ik vannacht ouderwets en op je wenken een schuimend biertje voor je schenken met de glimlach, ongeacht de retoriek van politiek correct feminisme met een frons onder het maanlicht en onder ons ben ik alleen.. je lustobject.…

ik droomde van een vrouw uit zachte voile op een wijze die haar lijf en haar verleden vlam deed vatten maar de broze wijsheid van mijn lichaam liet haar leven met een hunker in contrast liefdevol sloot ik de ramen deed stil haar kleren uit en legde haar zonder gedachten op haar zij, te slapen voor de nachten zonder weelderigheid…

Ze zit op de badrand de deur is op slot Haar linkerborst bonst ze hoort hem nog schelden Ze stapt in het water warm troostend genot en huilt onderhuids tranen toont ze nog zelden Gewurgd door zijn woorden moet ze niet klagen Hij zou haar nooit slaan hij is immers een heer Naar buiten toe is haar lot best te dragen en het wordt heus wel beter…

het was een ochtend in Godelieve ter Hoeve dat ik werd geraakt door de glans van jonge witte snaren het schitterde zeldzaam helder licht op die dag waar een wijle de zon meende te heersen en ik haar gratie in volheid mocht aanschouwen die mij optilde in hemels riekende geuren waar heur grote ogen diep baadden in jeugdig lentevocht…

het grijze haar dat eigenwijs gekruld haar bruin gezicht omkranst, valt even op maar onopmerkelijk maakt kleding haar tot muis de vaste reiziger kijkt door haar heen, haar beeld valt weg tegen de achtergrond van het veranderend landschap het raam maakt in een flits een foto, mooi omlijst zij laat het gaan wil niet meer weten waar nog…

Als zij geen sex wil met haar man moet de vrouw maar honger lijden. Wie zal haar van dit juk bevrijden in middeleeuws Afghanistan?…

was de glazen, verschoon het bed laat haar geur het raam uit waaien en verwijder haar haren uit het lavet probeer alles snel te wissen want m’ n vrouw komt zo terug maar hoe verklaar ik in vredesnaam al die nagels in m’ n rug…

geen lief, geen doorsnee toverfee 't is gelijk een banvloek of bananeschil het maakt niets uit gevallen, godsgeklaagd gevallen ben ik mevrouw ik moet stribbelen van uw gedichten want zij dompelen mij in een element van ginds van water ben je niet gemaakt maar het draagt en lest me ben je niet meer dan een schreeuwlelijk voor't…

maar de vrouwelijke van water ode aan de vrouw dan maar wat wil ik anders wanneer ik had begeven in tegenspraak met de dood dan had ik mij voor mijn leven vermaakt aan's vrouws bloedsomloop ave.…

Alle mannen lachen me uit met een vrouw als jij Mijn hart is meer dan gebroken met een vrouw als jij Ik ben geen man meer met een vrouw als jij Wat een schande met een vrouw als jij Ik ben waardeloos met een vrouw als jij Ik leef niet meer met een vrouw als jij…

lauwert zij haar oogopslag trefzeker laat hij je alle hoeken van de aarde zien de hoge ogen die je gooit kaatst ze met een backhand de verste netten in ...en weer sta je voor aap en toch wil je met huid en haar in haar verdwalen de schaduwplekken uit haar hoeken vegen de vulkaan op haar lippen tot uitbarsten bewegen ze is vrouw…

Het is zonde zo’n verleidelijke vrouw. Alleen met dromen in de verhalen. Vrouwelijk schoon kom mij toch eens halen!…

hoe teer is uw bloesemblad zo zacht deinende doorheen een lentebries ragfijne schoonheid naakt leunend tegen volmaaktheid aan smeulend mij smeltend dat uw vergelijkbaar bent met de zee het ruisen van kabbelende golfjes zo wiegend uw vlezige vlinder heupen u deed mij stranden in de branding de ooit zo gevreesde nacht schuimend beminnen…

Genietend van het leven bij dag en dauw Een poppetje veranderde in... een vrouw.…