Vrouw

Zij is fraai in haar hoogrood kleed.
Zij huppelt langs klaprozen en
haar kleed ritselt.
Er hangt een stiekem verwachten.
Met geile ogen hurk ik tussen de twijgen van haar arendsnest.
Hoeveel jaren hebben haar gebeten?

Ik voel de zomerhitte op mijn gelaat stralen,
in haar hinderlaag
want ik word een mikpunt in de luwe stilte.
Voorbarig samenkrimpen, een mooie dood verwachten.

Komt zij dan om me te begeren?
In deze lege stad?
Ze was nog gaaf toen ze een laatste blik schonk.
Ik fluisterde opgewonden. Schemer.
Wat verkiest ze? Haar eigen veren te strelen?
Anderen naderen op teenkussens, het hoofd licht achterover.
Roekeloze hoogmoed.
Alsof ze nu al op een hoogtepunt rekenen.
Zij hurkt en knijpt en grijpt hem
(de harde tak die naamloos bleef)
tot de overvloed de buik kietelt.

Schrijver: Wimper, 15 november 2002

wimvandeleenehotmail.com

vrouw

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 14 stemmen 1.674