Alle inzendingen van Jasper de Jong

Het lijkt wel mode om te sterven in het niets ik lees van zelfmoord en moord het leven steeds meer verdoofd. Het idee, we stappen er maar uit kan er bij mij nog steeds niet in en ook; we leggen hem maar om daarvan zie ik nog steeds niet de zin. Woorden die mij te binnen schieten zoals liefde, vreugde en rijkdom lijken in de wereld van…

Een lichtje waakt over mij niet zo ver van mij vandaan de liefde die zo te voelen is laat mij verder door het leven gaan. Het brandt zo lief en ook onschuldig misschien brandt het ook geduldig en wacht het tot het doven mag omdat ik niets in het lichtje zag. Dat laatste is natuurlijk schijn en laat mij liefde voelen tot in het hart maar…

Dromen zijn er om te dromen omdat de waarheid anders is om een doel te creëren en om even weg te zijn. Niet voor niets sluit je dan je ogen en weet je snel ook weer dat dromen zijn gelogen. Gelogen voor dat stille moment dat je het nog weet heel anders dan een nachtmerrie als je daarvan wakker zweet. Dromen zijn te mooi om waar te…

Die dag die er toen was en het was er meer dan één die dag die lijkt te zijn geweest en toch mis ik jou het meest. Die woorden die omschrijven gevoelig en onderzoekend ik voel me iets verdrietig verlangend naar die dag van toen. Ik zou wel willen reizen samen en alleen met jou naar het verleden naar de dag van toen. Ik keek je aan…

Als een druppel valt in een grote lege plas dan is er plots weer roering en valt de stilte weg.…

Wolken verdwijnen in de nacht geen zonlicht, nergens meer beweging, slapen, dromen -tot het gezamelijk ontbijt-…

In rijen zitten wij voor haar kist. Zij leefde haar leven met ons. Een foto laat zien wie zij was. En toch heeft iedereen zijn eigen herinnering aan haar.…

Ik vlucht in wegen die doordrongen zijn van angst en hou mij vast aan dat wat onbeschreven lijkt te zijn. Toch is alles al beschreven en al is dat niet het geval dan is het vaak al wel bedacht in hersenspinsels. Fantasie is een groot woord het gaat verder in dimensie verder dan de derde want met gevoel kom je er niet.…

Je lichaam smeekt om liefde die niemand je nog geven mag niet uit geloof of wegens leeftijd. Bang, bang voor het vertrouwen is er iemand te vertrouwen is er iemand die je lijf beroeren mag? De tijd die raast maar door gevoelig ben je tot in het hart je wilt wel, maar durft slecht toch is daar het intens verlangen.…

Als een model kijk ik naar de wereld en denk zie mij dan! wil je dit ook? koop het dan! Het geld rolt mijn richting uit terwijl mijn huid rimpelt. Een model der verslavingen, te weinig slaap schoonheidsslaapjes. Wat is dan een model? Tja, kijk dan naar mij, schoenmaat 42. Dat is toch wel model-rechtvaardig.…

Geen wereld is te klein te groot voor liefde en verdriet. Je bent zo mooi lief, knap intelligent. Mijn wereld is open voor jou, door jou, trouw. Onze wereld.…

Zoals je met je sproeten glimlacht zie ik het geluk in de kuiltjes van je wangen. Die groene gloed in je ogen -pas op!- ik word weggezogen... Die blonde haartjes die wapperen in de wind -wil je nog een kusje?- ach, wat heb ik toch een geluk dat jij naast mij slaapt dan kan ik de hele nacht kijken naar de lach in je sproetjes…

Je kunt niet beter weten; -het water is reeds gestegen- blank staan op je bank, terwijl rood de horizon kleurt. Parels zijn duister en gevaarlijk ik zie er niets in diamanten tekenen rijkdom -maar wat moet je met stukjes glas?- Het zijn andere tijden -nu is het 2006- nooit meer het zondagspak over een jaar of tien.…

Elk woord dat wordt gesproken keert weer geschreven terug op papier lijkt alles anders maar spreekt hetzelfde gevoel. Gesproken woorden zijn zo vaal daar ze worden wel verdraaid de kleur van woorden zwart op wit is de waarde van oneindigheid. Toch mis ik de blik in de ogen wanneer geschreven woorden mij raken dan hoor ik ze veel liever…

Rustig voortbewegend rij ik op de weg niets vermoedend en onwetend. In mijn ooghoek zie ik bloemen langs de weg, waar een leven is gelaten zie je aan de bloemen het verdriet. De vraag of het schuld of onschuld was doet niet zo zeer ter sprake Het gemis is schijnbaar groot soms voor velen soms voor een enkeling. Die bloemen langs de weg…

Onbegrepen in licht rood van verlangen strelen haren over soepele huid speels verlangen kriebelt voort om tergend te zijn voor haar. Waar water langzaam seipelt druppelt liefde tussen benen door ongeacht de ogen, de blik, de wil niets kan het nog onderbreken. Lichte geluiden verraden hartgeklop waarvan het ritme wordt opgevoerd opeens…

Een zomerse blik glimlacht verlangend naar mijn liefde teder en vrij van bezwaren gewoon lief en zacht. Ik kan niet anders dan te antwoorden met een lach een blik vol vrolijkheid en stiekem wat baldadigheid. Wegen komen samen soms voor even soms voor altijd en alleen de glimlach blijft bij mij.…

In een vlucht van gevoel verdwijnt de dichterlijke macht geen ritme meer in woorden geen gevoel meer in het dicht. Ik verlies mijzelf in het duister maar verdwijn voor niemand niet, de overkant blijft stil en kil terwijl IK best anders wil.…

Ik zucht je weg in alle wind en denk na over onze tijd. Een tijd die lijkt te zijn geweest en onbevreesd van mijn zijde wijkt. Ik herinner je in al het goeds en zonder wanklank maar meer dan dit zal het niet meer worden.…

Het gevoel dat kou niet stil staat diep in aders verweven zit warmte zelden om de hoek komt kijken en die blik die doden kan. Voel die handen en de voeten ijs is het, niets meer dan dat trouw de geesten en de lijken op het bot staat nimmer goud. Je kan daar nu wel liggen onaantastbaar en vol vertrouwen ik bedenk me dan wel nu dat de dood…

Veilig onder handen in moeders armen een klein gehuil veel geluid en weinig bewust. Kind zijn is niet waar je voor kiest wel wat je bent en vaak verweten wordt. Neem me zoals ik ben, want jij wilde mij toch ook?…

In de vlucht van je gedachten trek ik door tot aan de lijn mijn taal geef ik je aan de conclusies zijn voor jou, maak ervan wat jij erbij denkt schrik niet, oordeel voor jezelf het leven van een ander stuurt makkelijker dan van jezelf. Ik zie gedachten in jouw hoofd ze komen er niet uit onvoorspelbaar, het gedrag van mij, tekenend trek…

zoveel meer dan liefde geven kan is niets meer dan lucht je kunt omkeren vertwijfeld blijven staan het is je echt gebeurd maar nu is het te laat…

De zon schijnt in je ogen en laat mij lachen glimlachen. Ik voel vlinders fladderen van binnen glimlachend. Het stralen van sproeten op je lieve gezicht laat mij lachen. Heerlijk om te zien goed om te voelen alles door jou.…

Ik zie daar rode wangetjes nog genietend van de zon ik zou wel willen dat dat ook vandaag nog kon. Lekker niets vermoedend genietend van vrije tijd ik zou wel willen wandelen hand in hand met mijn meid. De dagen gaan zo voorbij maar het weekend altijd te snel ik hoef je dat niet te zeggen want dat weet je ook zelf wel. De eerste dag…

je was net binnen of je zag me staan je keek me aan en liet mij branden het was weer tijd om op te staan om te gaan en de verleiding te weerstaan misschien zwak door weg te lopen maar beter zo dan weg te zakken in het zwakke vlees…

Ik voel me niet geliefd niet fijn en toch ervaren het voelt zoals je hoopt je nooit te hoeven voelen. Pijn trekt door de aders en mijn hart klopt hard het is als was het nooit ik weet niet meer dan toen.…

Bij het zaaien verlang je eigenlijk al naar het groeien van het gras. De kleuren die uitkomen beter bij het groen dan het grijs van herfst en winter. En toch, het verlangen gaat verder je wilt het gras nog groener dan groen. Tenminste, dat heb ik....…

Ken de lach van liefde en droom weg van 't heden je passie voor de toekomst houdt iedereen tevreden. Het is die levenslust welke ons sterkt maakt we voelen ons dan één zonder dat het ons zo raakt.…

Een vrij gevoel gespannen en toch gelukkig hoe uit je dat? Ik verwar het zelf met geluk al ken ik niet de vreugde door een zwarte blik. Vastgehouden door gevoel weggebleven, vastgehouden ik weet niet waar te staan. Ingenomen trek ik verder op het lange levenspad ik ben niet depri, maar verward. Voor hen die vrezen, met mijn andere…