Alle inzendingen van Jasper

leeggezogen en opgedroogd voel ik mij als verlaten niets speelt meer voor mij alles is uit handen gegeven ik probeer een lach maar het worden tranen waarom moet ik uitleggen wat mij heeft bezwaard pijnlijk zijn die stille momenten waarvan je wilt dat ze overgaan dat er muziek klinkt in je oren en niet langer tegen zal staan zie nu…

wanneer het licht zoekt naar bekende ogen lijkt het in het donker zoveel mooier alles in de nacht is zo vreselijk zacht als je niet alleen bent zie, je lacht tranen vloeien over wangen uiteen op zoek naar het derde been…

vingers in elkaar geregen wandelen we samen tot de sterren ons bestralen met helder, half maanlicht de nacht bekoort ons en laat feilloos weten dat wij vannacht bij elkaar de sterren laten vallen…

stampvoetend draai ik weg in je ooghoeken fluit ik scheel haren trekken lukt niet op kaal haat en nijd door cupido beschoten wegen door water langs en op deinen met de storm mee olé vliegend met mijn bezemsteel vlam ik op op wat komen zou steenkolen vloeien opgebrand daadwerkelijk maar ook waanzinnig als water het ook niet blussen kan…

de stilte van de dagen die we herdenken op vier mei zij die vielen, zij zijn dood het tekent ook de angst angst voor wat nog komen gaat zie de haat en nijd om je heen lees de kranten, kijk op straat is er nog geloof in leven leven met normen, leven met waarden het zijn zo van die dingen om even bij stil te staan angst voor wat de toekomst…

Pas als de zon onder gaat begint er iets te leven armpjes en beentjes gaan toch is dat slechts voor even de maan en sterren lijken lief maar het zoeklicht is wel hard want het heeft je zo gepakt ongewassen, en je haartjes verward fluisterend krijs je om eten dat wat je wilt en er niet is angst in alle ogen die je ziet je weet niet, maar…

net zo veel als het delen geeft men om het even en maakt men onbewust scherven in een ander leven de pijn die dan wordt gedragen is niet voelbaar voor de dader en evenzeer zal het leiden tot een wijze les van vader het punt van gevoel is bitter want je kan niet leven zonder pijn en als ik je dan de ogen uitsteek hoe zou dan de wereld…

ogen stralen in belangstelling zachtheid van geweten liefde kan koost weer lief een glimlach als ik naar je kijk wederzijds interesse voor wat de ander bezig houd en in mijn droomvlucht van vannacht neem ik jou in gedachten mee…

de weg betegelt met geluk kon lange tijd niet stuk eerst ligt alles recht dan is het opeens slecht een herinnering aan toen je kon er niks aan doen even kwam het pesten terug ik dook weg, net zo vlug weg is weer het vertrouwen opnieuw weer wegen bouwen dat duurt weer een eeuwigheid liefde kent even geen veiligheid en laat me nu niet…

tien vingers rijk dansen toppen sierlijk over alles dat verlangt naar innerlijke rust warmte stroomt over van je handen die ik zo maar voel kussend in mijn hals gewoon prikkelend als vlinders in je buik steelt het verlangen liefde uit je handen je geeft me veel zonder na te denken ik voel het maar zwijg en geniet zoals jij vingertipt…

zuiver speel ik nu al jaren en weet dat jij dat hoort zowel accoorden als maten nimmer is het nog ontspoort er zijn zieltjes die knijpen om er bij te mogen horen alles stellen zij in het werk om zich in de rust te boren geniepig kruipen zij naar binnen om een hartje te winnen want ze zijn uit op het hart dat klopt wat bij hen al langer…

zonder echt na te denken weet ik dat het echt zo is jij kan mij zo bekoren dat het haast schampachtig is het fluweel van je huid laat mij zweven op je benen de vrijheid die je mij geeft laat mij genieten als een wees heerlijk snoepen van al dat zoets ik geniet volop zoals je voelt kijk even in je ogen want ook jij moet genot uitkreunen…

jaren lang zocht ik wegen af om elke vorm van pijn naar het verleden te bonjouren elke traan leek zwaarder dan wat er ooit al was gebeurd nu is daar de overweging te vinden wat er al die tijd al was iets simpels en eenvoudigs wat mij van geluk laat proeven dat is wat mijn hoofdprijs kleurt…

druipend langs mijn huid slechten verlangens tranen door liefde pijn, angst verliefdheid onder ogen gevoel gaat diep zuchtend en kreunend versnelt je hartslag kriebels in je buik je benen losgeslagen verlangens lees mijn hart en neem me mee in de vlucht die verlangen heet…

veilige gedachten stralen tot op zekere hoogte nimmer trekt de wind bij als het even nodig is gek toch dat leven altijd maar dood wil en als het niet wil gaat het toch maar dan vanzelf…

de trap naar boven slijt aan alle kanten niets blijft heel de leuning blijft wijst de weg naar boven daar waar sterren hun opwachting maken je begroeten zie, de maan lacht terwijl de aarde afscheid neemt…

gras groeit nu groenig met de zon op kop bloemen kleuren alle kleuren een lach op je gezicht vogels vliegen tjilpend waar vlinders fladderen hemels blauwe lucht raar dat ik geniet?…

ik besef nu pas hoe fijn het is om deze vrije dag samen te delen zon schijnt ons toe de bloei zit erin waar de natuur kijkt en vogels fluiten jij zit nu elders na ons avondmaal onze wegen scheidden tot voor kort onze dag ik besef nu pas dat ik van je hou niet omdat ik je zo mis het is de herinnering telkens siert die glimlach…

wortels die aarde binden vasthouden tot één geheel vochtig door grondwater gevoed met regen niets van dat komt los zelfs niet als de zon schijnt om iets van warmte te geven want hét wordt niet gevoeld elke bouwsteen vraagt het maar zonder goedkeuring en vrees voor liefde is het gewoon niet toegestaan de tijd schrijdt voort en wortels…

Jozias van Aartsen spreekt van durf, kracht datgeen dat mist, minister president zet een toon, doe wat, wees eens een vent voer beleid, maak een punt, wees niet zo zacht! Balkenende, zie minister Verdonk U weet dat zij geen water bij wijn schonk?…

de aandacht die wordt opgevreten door je alleenstaande en zielige bestaan trappend naar alles van kritiek veeg je alles met slijm weer schoon ach waar de woorden sussen kussen druipt alles dat je haat weer langszij zij spelen met je verleden en angsten die jij ziet als weerspiegeling van zielen je blik immer naar beneden gericht want de…

je ogen smeren honing op mijn beschuit zoet je lippen in massage op de mijne krachtige armslag laat angsten verdwijnen zachtjes lurk ik aan mijn thee, met suiker de eau de toilette die mij een kenmerk geeft laat je mij behagen op je hangende manier fluisterende woorden kriebelen van binnen en uiteindelijk kruipen we samen weer in bed…

waarom mag ik niet schrijven dat ik van je hou? waarom mag ik niet rijmen maar mag het wel van jou? lekker zoet over ons vrijen, kussen en de sex daar wil ik over schrijven al staat eenieder perplex rozen, kaarsen en een zoen laat mij je beminnen hoe ik het ook in zinnen smeed wil ik je voor me winnen laat mij de woorden spelen door…

lentebloesem geurt vol verlangen en in kleur naar de zomerzon…

door onze haren streelt de wind die pijnlijke plekken laat voor wat ze zijn voel de kracht groeien vanuit je hart het kost bloed, zweet en tranen om te kloppen een schittering van zonlicht treft jou de voorgrond ligt voor je open maak je passen rap voor de schaduw komt en je wachten moet op nieuwe kansen normaal een kus, dan weet je dat…

de stilte onder gedichten verwoord slechts een amen het kleuren van gezichten geluk zonder voeren van reclame zuiver lijkt het in de zomer in de winter is het koud Ik ben vaak een dromer en soms toch wel wat stout weet dan dat mijn gedachten speels verwijzen naar het leven waar nog veel valt te verzachten om ook even een glimlach te geven…

zij lachte op die manier van pak me dan als je kan zij lachte van ik speel met je speel je mee? verlangens zij lachte omdat zij wist dat ik zou happen dit aas te mooi te laten liggen zij lachte hemelsbreed einde van de avond ik was weg van haar zij was weg van mij en toch wij vonden iets maar niet elkaar…

eindelijk woon ik op een woonwagenkamp slechts om de belasting te ontduiken met drie procent leek alles in kruiken maar door kamervragen is het echt een ramp woon asociaal en betaal me straks blauw door armoede ook nog gedumpt door mijn vrouw…

Met raketten uit zijn stoel geschoten gerol beviel die Israeli niet de Palestijnen staan nog lang niet quitte Sharon's kop zijn ze aan het verloten moet de wereld de Hamas nu vrezen of wordt hen de les nogmaals gelezen?…

in elk licht verschijnt je lach verscholen achter zo veel pijn je hart gekraakt nog meer dan dat je liefde kent weggeëbt van al jouw bloed waar tranen vloeien pijn, pijn, wat een pijn zie die kinderlach gevuld met tranen weg lach, zie de pijn kun je nu nog lachen?…