Alle inzendingen van Jasper

Het was zo ergens een dag in mei dat ik slenterde langs de muur weliswaar op de stoep maar zonder er aan te denken dat de weg vlak langs mij ging. Voor de tijd van het jaar was het kil en somber het leek meer herfst dan lente en ik droeg dan ook wat warms omdat de kilte mij al had gevangen. Toen werd mijn aandacht plots getrokken door…

Grijze hersencellen van oud bloed maken uit ervaring van eenzaamheid een feest. Opeens zitten er dagenlang anderen mensen op de bank liggen in het bed en drinken koffie van de "zaak". Het keurig voorstellen aan de meisjes op mijn bank het is bijna vertederend om het aan te zien. De glimlach die ik even krijg is hetzelfde…

Ogen kunnen spelen met het hart van je bestaan de kleur is ingetogen hoe zal ik verder gaan. Wegkijken is niet wat je wilt maar beter is het wel dus als je niet wilt verliezen ga dan maar, ga maar snel.…

Beelden zijn een inspiratie te overpeinzen, te bedenken wat er is dat je ziet en wat het met je doet. Trillend met mijn handen duw ik mijn pen op wit papier kan ik wel omschrijven dat, wat er nu in mij omgaat? De zee aan het strand waarop een uitkijkpost staat het lijkt zo verlaten maar ik voel me er zo thuis. Warmte die mij deelgenoot…

Je kan natuurlijk in een waan blijven door net te doen alsof je het niet ziet misschien te lui bent om het te ervaren of er iets mee te doen. Als die waan verdwijnt is het al te laat en ben je niets wijzer of kan je zelf niets afhankelijk van anderen dans je naar de pijpen maar hoe communiceer je met mensen die je niet begrijpen?…

Geld zal mij gelukkig maken van de liefde word ik droef gezondheid zal mij vrolijker maken en van kanker ga ik dood. Aangezien ik niet sterven wil nu nog niet, wellicht later verlang ik naar water met droog brood zet mij maar vast, dan ook mijn geld. Tijd zal leren hoe een hart klopt hoe bloed stroomt in het denken van je ziel en als…

Klanken vol met Jazz later nog wat Blof en even later nog wat Kane ongekend rustig en zoals ik ben. Het nachtelijke vertoeven speelt met dromen in het hart die sterren laat vallen waar je niet op had verwacht. Bloed dat sneller stroomt de rust die mij overwint liefde overwint altijd omdat een ieder weet dat na het zaaien het…

Op akkoorden die spelen neurie ik mijn eigen liedje over liefde en het verdriet en de wakken in het ijs. Over de lucht die op kan klaren waar de regen nooit verdwijnt en achter de wolken schijnt altijd weer die zon. De maan schijnt in de nacht en zo lijkt alles nog gewoon maar niets zal zijn wat het lijkt het refrein is het bewijs…

Ik weet net als jij dat jouw ogen de mijne raken. De openheid het willen delen en voelen. Het is net alsof herkenning de rust geeft in de liefde van ons hart.…

Als mijn hart zou vragen wat ik met je wil dan wil ik daarin delen de liefde die jij bezit die gevoed wordt door je kind omdat het eigen bloed zoveel waarde heeft. De ontdekking van de kracht van samensmelten van gevoel omdat ik aan je denk mezelf verplaats de openstelling omdat het goed voelt vrij zijn bij jou plezier terwijl niet alles…

Iets in mij bloeit op met de tranen die ik laat de aarde is zwart maar de bloemen krijgen kleur. Als de zon dan ook gaat schijnen lijkt alles mooier de schijn bedriegt omdat je hart nooit liegt.…

Dagen worden langer uit verlangen waar ook sterven steeds meer nadert ondanks de lach en het plezier klanken van Vivaldi met verf van Vermeer geschilderd. Het palet des levens kent naast kleuren ook zwart en wit. Begrijpen van het leven volstaat niet altijd meer ook omdat liefde verder reikt dan eigen wil en wederzijds respect…

Ik kijk naar boven in de nacht en zie de sterren stralen ze ogen zo ontzettend klein maar de liefde kan hier niet falen. Met mijn scharen wurm me ik in jouw hele zijn want de nacht met jou ervaren zal warm zijn, en dat is fijn. Geef me ruimte om te wennen aan het idee van een nieuw begin ik ben je trouw, nu al al heeft het misschien…

Stilte valt als de zon verdwijnt de wind gaat liggen en de kilte binnensluipt. Het zou zelfs mogen regenen op het zolderraam lege ruimte vol met liefde. Je hart is open maar verward jouw rust in onrust omdat het van binnen waait. Geen woorden of zinnen bedruipen wat op je maag ligt en nee, het is niet zuur. Je ademt nu even heel…

In ringen van verbondenheid wens ik te weten dat je gaat dat het hart waarin je achterblijft een groet van afscheid staat. Omdat je ogen mij vertellen hoe het gevoel was bij vertrek en kan ik pijn bij een verlies parkeren op een eigen plek. Ik geef een lach omdat je gaat niet uit blijdschap, maar om herinnering het is goed, en je moet…

Ik laat je vrij zodat het leven door jou ervaren wordt dat je kunt doen wat je zo graag wilt en omdat je toch al weet wat liefde zijn kan. Water en vuur elementen van deze aarde die sterker zijn dan wat niet en als de wind dan blaast geeft dat je hart een verlichtende zucht omdat je het liefhebben niet alleen leest maar nu ook voelt…

Mijn vingers strelen je gezicht, je huid omdat ik het fijn vind om alleen bij jou te zijn je ogen te doorgronden je hartwarmte te ontvangen en je stem als muziek te laten klinken in mijn oren. Het is haast een Gods geschenk dat jij in mijn leven past bent geslopen tot mij bent gekomen dat de regen net zo goed bij ons past als de zon…

Ik heb een zwak voor haar die haar hart verloor aan mijn debiele ziel vergeetachtig lief en knuffelbaar ruw en hard maar niet zo taai. Zij wilde het niet weten en verschool haar hart in mij. Nu ren ik door haar gedachten en ben niet moe te krijgen zij moet haar rust weer vinden niet in mij maar om weer te leven en een eigen…

Zij wilde weten hoe het stond of dat zij al was versleten behoefte aan een warme blik met of zonder slecht geweten. Het was gedaan met het gemis ondanks dat haar hart gebroken was zij wilde dit verhalen op een man een simpele prooi, dat kwam van pas. Huiden waren aan elkaar verbonden ogen kruisen diep in verlangen het willen voelen, het…

In hinkelsprongen stap ik met in krijt getekende cijfers over cijfers die niet meer betekenis vertonen dan een volgorde waarin men telt. Gedachten ketenen gevoel op onverklaarbare wijze openstelling van het hart ongestuurd pijn van verdriet voelend in ieder woord en ik huil jouw tranen weg omdat jij ze even niet wil laten zien.…

Het falen van regendruppels in de leegte van mijn hart raakt de eenzaamheid ten top waar de tijd maar door tikt. Leven op een kale berg hoog en droog zonder iets wellicht dat stukje brood en wat warme gedachten. Bij het slapen gaan dacht ik nog het kan zo maar wederkeren en in dat licht voel ik liefde omdat ik liefheb wat ik…

Ik kijk wat om me heen en zoek je ogen lief de helderheid staat mij aan en ook de kleur dat groen is mooi. Je haren in de wind net zo zacht als dat ik ze streel je lach zo intens geluk dat je graag deelt. Ik zoek je lippen die zacht en warm voelen en mij geven wat ook jij graag voelt liefde in je hart.…

Vluchtige gedachten doordrenkt van alcohol zwepen mijn verlangens op, als rokjes kort door zon gedreven langslopen. De lach met zonnebril is onwerkelijk omdat ogen onzichtbaar blijven maar de gebruinde huid geeft ook iets bloot, wat niets anders is dan een vragende blik.…

Al zou ik willen dan kan ik niet je gedachten zo maar veranderen. Woorden krijgen andere waarden nu zij in jouw aders gaan leven. Pijnloos verder daar ieder hart zijn eigen kuil graaft.…

Ik sluit de ketting met parels om je hals zodat ik kan snoeren en je adem kan laten stoppen.…

Zomerse gedachten brengen oesters mee die watertanden op het strand.…

Liefde voor jou brandt in mijn hart maar ik wil gewoon vrij zijn met jou daar eenvoud mij slechts verwart. Gevangen in een web van wantrouwen deel ik tranen met de nacht waarom heb ik moeite van je te houden? Een grassprietje gevangen tussen mijn tanden al kouwend de frisheid proevend die de smaak van het groen mij geeft zijn de gedachten…

Met je ogen opgesloten in de kassen van je ziel trek je liefde weg uit mij en spreken klavertjes vier waarheid in je lach. De warmte in ons samenzijn als kaarslicht te omschrijven strelen gedachten naar verleden toen twijfel geboren werd maar het wel een teken was dat mijn hart weer zal verdwalen. Maar nu echt…

Mijn missie voor het woord is nog niet kenbaar wel ergens beschreven maar nog niet voorgedragen op een verhoging of op toneel. Ik scheld mijn ideeen gesteund door dik en dun door de poorten van de hel omdat ik alles wil dat jij niet wilt ik wil jou maar dat is een wens te veel.…

Woorden die goed geschreven staan die hoeven geen gevoel te geven om als goed werkstuk door te gaan. Nu is de objectiviteit verheven tot kunst waarbij techniek en tactiek wordt beoordeeld met een vorm van afgunst. Een glimlach blijft mij nog altijd gegeven daar de wandeling nog wel even duurt en dat is waarschijnlijk het mooie aan leven…