Krakeling
Op akkoorden die spelen
neurie ik mijn eigen liedje
over liefde en het verdriet
en de wakken in het ijs.
Over de lucht die op kan klaren
waar de regen nooit verdwijnt
en achter de wolken
schijnt altijd weer die zon.
De maan schijnt in de nacht
en zo lijkt alles nog gewoon
maar niets zal zijn wat het lijkt
het refrein is het bewijs.
Het komt steeds weer terug
het gevoel dat je het hebt bereikt
maar dan ben je ook terug bij af
en begint het weer opnieuw.
chello.nlGeplaatst in de categorie: filosofie
leven 3.0 met 7 stemmen 
116
116
Geef je reactie op deze inzending: