Alle inzendingen van Jasper

Er is een tijd van komen ben je al gegaan? Ik voel niets meer bij je woorden geen vriendschap of iets dat er op lijken moet. Ontvlammen zal mijn geest door wijze lessen die gestoken werden met eeuwenoude wijsheid verstoken en nu blind ik ben er klaar mee.…

Aaneen geschakelde momenten van glimlach tot glundering tedere stukjes leven om elkaar te geven. Ringen symboliseren een soort oneindigheid maar niets is minder waar dan verlies van verliefdheid. Woorden die raken uit passie of haat ze gaan over in elkaar niemand erbij gebaat. Blikken die elkaar kruizigen mijn ziel huilt vanzelf…

Met bloemen versierd geheel in dromen verzeild vredig met gesloten ogen wetend dat kaarsen branden. Bekende stemmen klinken ver weg favoriete muziek speelt in volgorde brengt alles in diepe stilte ligt gevoelig in ieders hart. Een glimlach siert mijn gezicht omdat dit beter is dan leven al was leven een groots feest de kanker maakte…

Het is een gegeven dat stroomt door je bloed wat je denkt en voelt het staat geschreven hier en nu. Ook jij daar krijgt zo je zinnen uiteindelijk op papier en weet je, die inspiratie die zit hier.…

Van eetpatroon is geen sprake mode is een verschijnsel passen je kleren nog niet te wijd of te strak en komt die kotslucht soms bij jou vandaan? Struikelend de dag doorkomen alleen op eigen benen staan is een klus die niet iedereen kan klaren met voldoening haatgevoelens voor de weegschaal en voor elk diner maar je masker van een…

Veilig zonnestralen opvangend in gras gelegen korte broek aan en bh tonend aan de wereld ach, zo schokkend is het niet maar dat vrije gevoel onweerstaanbaar. Veilig is warmte van de zon beter dan in je hart gelegen al zie ik daar een vlinder een witje, als ik me niet vergis wat vrolijk en eigenlijk ook lief opeens vind ik een paardebloem…

water valt maar neer voorzien van uitlaatgassen bovenop je hoofd…

Vluchten zit er voor mij niet mijn wortels zijn geaard zuigen water uit de grond waar mijn voeding zich bevind. Jaargetijden voelen voor mij als een soort vervellen oud leven sterft langzaam af om fris te beginnen in de lente. In dank schenk ik zuurstof aan alles dat ik mij heen zie en als dan de herfst valt krijg ik er een ringetje…

Glimlachend trekt mij een warmtebron door mijn lijf ik zie je verlegen staan alwetend maar toch bang. Je ogen durven amper mij aan te kijken maar mij voelen kost geen moeite. Angstig staar je in luwte -maar je wilt het wel- omdat gevoel nu langzaam keert in je hart tot op het bot.…

Als een vlinder kijk ik naar de wereld om je heen via schatten en parels vind eenieder zijn weg. Als de nood aan de man is fladder ik een stukje met je mee dan luister ik meer dan dat ik praat maar open zijn is moeilijk zeker als je gelooft in verraad. De zon mag voor eenieder schijnen toch gun ik het de een meer dan de ander,…

Telkens weer zijn je lippen zacht je ogen mooi je huid tintelt op de mijne. Weergaloos dat gevoel die blik het weten jouw glimlach. Ik vraag je niets laat het gaan al ben ik ook soms niet geheel zuiver maar toch je weet het.…

Als zijde wind bloesem streelt op je hart geborduurd kleuren geuren lichte zonnestralen. Glimlach gevend tot bezinning positieve blik geconfronteerd met werkelijkheid. Vlugge flirt onwerkelijk met diepe liefde verward tot op het bot.…

Veilig is leven wanneer binden je niet heilig is. Armen om je heen liefde voelen kus. Pijn die niet komt als samen zijn niet je ding is. Verdriet uit eenzaamheid veiliger dan uit liefdesverdriet.…

probleemloos vertel ik jou de kern van hart tot liefde en weer terug totale openheid geef ik je en ik voel je warmte stromen toch is er een deur die moeilijk open gaat en een mat met welkom ligt er nu even niet…

Op schemering gekust voel ik lippen zacht bewegen in een ritme dat verwachting overtreft. Haartjes op mijn huid kriebelen van intern stilte van jou voedt mij van binnen. Ogen openen je ziel vertellen het verhaal dat zweet op je huid meer dan verklaard. Hang tegen me aan vertel me wat je wilt voel mijn warmte laat me…

Mijn tacktiek is er een om niet na te bootsen al deed ik dat wel. Waar ruiten sneuvelen deuren dichtslaan en regen valt. Geen verwijt aan welk adres oprecht en eerlijk pas op de plaats. Het gootsteenputje spoelt nu door waar ik voor vecht.…

Muziek overstemd eigen gevoel bekrachtigd het ritmisch meegezogen kaarslicht dansend aan zwetende muren. Je naakte lichaam koestert mijn gedachten met woorden van weleer die glinstering in je ogen verlangen op mijn huid. Tergend langzaam is dit tafereel loslaten van oud zeer begrijpend lezen het accepteren van twee armen…

Ieder gevoel waait over in een ander hart wat best gestolen mag zijn en kan daar wat stof op doen waaien. Niets is hier voor eeuwig toch lijkt het soms van wel gevoel met al die ogen je huid, je hand, je kus het kan ook over gaan. Mijn hart staat even stil vergeten is de tijd spijt kan ik vergeven armen blijven altijd paraat…

Het kruis om mijn nek zwarte strepen op mijn huid bloedende striemen verderf van weleer komt weer boven. Twee handen in de lucht smekend voor leven hartverscheurend gegil tranen mengen zich met zweet de dood neemt alles tot zich. De kerktoren slaat onverwacht twaalf keer, doodse stilte volgend het vuur knisperend, blakend littekens…

Strelingen die mij raakten op mijn gezicht ogen die zoveel vroegen warmte die straalde in al mijn vertrouwen vertrok ik overmoedig in de kou. Loslaten is een kunst ook het beste soms nu voel ik slechts de warmte het bloed dat stroomt nachten die dromen maar wat ik mis de strelingen die mij raken.…

Vluchtend in leven zonder alfabet bewandel ik mijn levenspad waar beelden opdoemen met vlinders op mijn huid parels van zweet, zo zout getergd op het ontdekken van een hart dat past.…

Jouw gedachten zijn voelbaar al is het midden in de nacht wanneer sterren schijnen en de zon zou moeten slapen. Mijn hart wordt bewerkt voor alles dat er niet hoort bloed en gevoel blijft gespaard dit op wederwijds vertrouwen. Wanneer ik mijn ogen sluit de maan zijn leven leeft zie ik beelden van een kind of zijn het er soms twee…

Op roze getekend is een wolk niet meer dan een stuk boek dat woorden herbergt ik kan wel zeggen dat ik van je hou maar wat heeft het voor waarde als jij dat niet voelt? Ik teken anders voel mij betrokken om wat je hart verteld het klinkt wat zwaar en wellicht ingebroken maar zo bedoel ik het niet. De deur staat open wagenwijd…

Vrijheid is nodig en fijn alleen zijn is niet naar het geeft mij ruimte te zijn wie ik ben en te kunnen blijven. Natuurlijk voel ik liefde uit aandacht niets tekort maar nu is het ongepast genoeg te willen genietend bovendien je blijft me echt wel zien! Fluisterend is stilte in alle liefde van je hart en niets neem ik je kwalijk…

Het begin ervaart iedereen op een eigen manier de hand van God woorden van Mohammed of de evolutietheorie. En bespaar me, ik vergeet vast wel iets. Als ik mijn armen in warmte om je heen sla je ogen lees en liefheb dan weet ik met recht dat de basis van alles in een ieders hart ligt.…

't leven draait niet om mij en evenzo niet om jou de liefde kan het het niet winnen in de wereld van zelfmoord. Graaf je maar in draai je nogmaals om al begrijp ik je nog zo goed het doet me pijn. Nu ben ik hier alleen en kijk soms naar boven of een ster naar mij lacht ik heb je nog steeds zo lief.…

Gevoelens zijn te sturen al is het niet zo fijn ergens heb ik wel respect daarvoor, maar ook moeite mee. Als je weet dat iets goed is dat die weg je samen past dan zal ik tranen huilen al schijnt de zon volop.…

Als je hart een boekje was zou ik dagen willen lezen de zachtheid en de liefde willen voelen in de woorden. Na maanden van lezen zou ik uitkijken naar deel twee en de foto's die erin staan uren lang bekijken. De vlinders willen vangen de muurtjes willen breken de klanken willen horen en de verf laten drogen. Lezen is alleen…

Het wit dat aan je lippen zit lijkt het blad dat je leven vormt onbekommert en in schaduwzijde met of zonder water en licht. Gevogeld opwaarts keer ik met vleugels stijf vanuit een onmogelijke hoek mijn snavel op je dan rode lippen.…

Snaren pakken gevoel beet dat niet valt te verwoorden zo gevoelig komt het over en raakt het diep van binnen. Emoties geven tranen zonder reden van verdriet waar ook vreugde achterblijft maar spanning wegneemt. Leven met begrenzingen weloverwogen keuzes in ritme liedjes zonder zang alle deuren mogen open. Voel weer dat…