Alle inzendingen van Jasper

Ik zie je daar al staan heel alleen starend naar de zee kijkend, wachtend op de golven verlangend naar de rust en stilte. Je was aan het zoeken maar kwam niet verder genieten zat er niet meer bij het werd je allemaal te veel. Nu staar je vanuit de hemel en kijk je op ons neer je voelt de liefde waar je wist dat die bestaat. Je hoeft…

Ik fluister woorden maar ze komen niet aan om je te vertellen wat ik voel. Misschien wil je ze niet horen en begrijp je niets van wat ik zeggen wil. Ik praat voluit zinnen duidelijk en luid je moet toch horen wat ik voel. Je voelt duidelijk niets in ieder geval niet voor mij en daarom struikel ik schreeuwend over mijn woorden.…

Niets is zachter dan je huid en er is niets dat lekkerder ruikt. Heerlijk onbezonnen vind ik mijn weg langs je kin, je hals naar je mond. Mijn zintuigen worden speels verwend wanneer je lichaam wordt verkend. Ik hou mijn tempo traag daar waar geur en reuk samensmelten. De kou trekt uit je lichaam weg om warmte liefdevol te ontvangen. Weg…

Stil staan doe ik soms even wanneer alles voorbij lijkt te schieten. Stil staan bij alles wat gebeurt in de wereld in de vorm van een ramp. Stil staan brengt je niet veel verder toch helpt het je beter verder te gaan. Stil staan overpeinzen nadenken handelen. Stil staan bij het schrijven en zeggen van woorden en zinnen -verder…

droge ogen tranen niet zo snel je vlucht, maar weet niet waarheen de leegte in je angst in hard het gevoel is zo ontzettend kaal die pukkel op je arm vreet aan je de zelfverzekerheid is pleite je valt in het gat van je eigen bestaan terwijl er toch mensen om je geven…

Ik vlieg met vleugels van verliefdheid van liefje tot liefje naar liefje. Niets is fijner dan het gevoel van verleiding niets maakt angstiger dan dat boterbriefje. Ik zie haar kijken, staren in mijn hart ze trekt aan mijn verlangen, heel zacht. Ze wil met mijn praten, vrijen en spelen en het liefst van al, ik wil dat ze lacht...…

Geschreven woorden staan zo vast het schijnt zo definitief te zijn toch hou ik van die woorden die geschreven staan of gedrukt. Niemand kan die woorden jatten vervreemden en eigen maken fantasie en creatief is innovatief en dat is wat mij gewoon goed lukt.…

De dagen zijn te kort om van te leven de dagen zijn te kort om van te geven. Dagenlang denk je eraan wat te doen met dit bestaan maar denken is zonde van de tijd want je bent het leven zo maar kwijt. Leven is een gave genieten is een "must" Leven is zo heerlijk het moet voelen als een lust. De zekerheid van sterven is een ieder wel…

Het lijkt wel mode om te sterven in het niets ik lees van zelfmoord en moord het leven steeds meer verdoofd. Het idee, we stappen er maar uit kan er bij mij nog steeds niet in en ook; we leggen hem maar om daarvan zie ik nog steeds niet de zin. Woorden die mij te binnen schieten zoals liefde, vreugde en rijkdom lijken in de wereld van…

Een lichtje waakt over mij niet zo ver van mij vandaan de liefde die zo te voelen is laat mij verder door het leven gaan. Het brandt zo lief en ook onschuldig misschien brandt het ook geduldig en wacht het tot het doven mag omdat ik niets in het lichtje zag. Dat laatste is natuurlijk schijn en laat mij liefde voelen tot in het hart maar…

Dromen zijn er om te dromen omdat de waarheid anders is om een doel te creëren en om even weg te zijn. Niet voor niets sluit je dan je ogen en weet je snel ook weer dat dromen zijn gelogen. Gelogen voor dat stille moment dat je het nog weet heel anders dan een nachtmerrie als je daarvan wakker zweet. Dromen zijn te mooi om waar te…

Die dag die er toen was en het was er meer dan één die dag die lijkt te zijn geweest en toch mis ik jou het meest. Die woorden die omschrijven gevoelig en onderzoekend ik voel me iets verdrietig verlangend naar die dag van toen. Ik zou wel willen reizen samen en alleen met jou naar het verleden naar de dag van toen. Ik keek je aan…

Als een druppel valt in een grote lege plas dan is er plots weer roering en valt de stilte weg.…

Wolken verdwijnen in de nacht geen zonlicht, nergens meer beweging, slapen, dromen -tot het gezamelijk ontbijt-…

In rijen zitten wij voor haar kist. Zij leefde haar leven met ons. Een foto laat zien wie zij was. En toch heeft iedereen zijn eigen herinnering aan haar.…

Ik vlucht in wegen die doordrongen zijn van angst en hou mij vast aan dat wat onbeschreven lijkt te zijn. Toch is alles al beschreven en al is dat niet het geval dan is het vaak al wel bedacht in hersenspinsels. Fantasie is een groot woord het gaat verder in dimensie verder dan de derde want met gevoel kom je er niet.…

Je lichaam smeekt om liefde die niemand je nog geven mag niet uit geloof of wegens leeftijd. Bang, bang voor het vertrouwen is er iemand te vertrouwen is er iemand die je lijf beroeren mag? De tijd die raast maar door gevoelig ben je tot in het hart je wilt wel, maar durft slecht toch is daar het intens verlangen.…

Als een model kijk ik naar de wereld en denk zie mij dan! wil je dit ook? koop het dan! Het geld rolt mijn richting uit terwijl mijn huid rimpelt. Een model der verslavingen, te weinig slaap schoonheidsslaapjes. Wat is dan een model? Tja, kijk dan naar mij, schoenmaat 42. Dat is toch wel model-rechtvaardig.…

Geen wereld is te klein te groot voor liefde en verdriet. Je bent zo mooi lief, knap intelligent. Mijn wereld is open voor jou, door jou, trouw. Onze wereld.…

Zoals je met je sproeten glimlacht zie ik het geluk in de kuiltjes van je wangen. Die groene gloed in je ogen -pas op!- ik word weggezogen... Die blonde haartjes die wapperen in de wind -wil je nog een kusje?- ach, wat heb ik toch een geluk dat jij naast mij slaapt dan kan ik de hele nacht kijken naar de lach in je sproetjes…

Je kunt niet beter weten; -het water is reeds gestegen- blank staan op je bank, terwijl rood de horizon kleurt. Parels zijn duister en gevaarlijk ik zie er niets in diamanten tekenen rijkdom -maar wat moet je met stukjes glas?- Het zijn andere tijden -nu is het 2006- nooit meer het zondagspak over een jaar of tien.…

Elk woord dat wordt gesproken keert weer geschreven terug op papier lijkt alles anders maar spreekt hetzelfde gevoel. Gesproken woorden zijn zo vaal daar ze worden wel verdraaid de kleur van woorden zwart op wit is de waarde van oneindigheid. Toch mis ik de blik in de ogen wanneer geschreven woorden mij raken dan hoor ik ze veel liever…

Rustig voortbewegend rij ik op de weg niets vermoedend en onwetend. In mijn ooghoek zie ik bloemen langs de weg, waar een leven is gelaten zie je aan de bloemen het verdriet. De vraag of het schuld of onschuld was doet niet zo zeer ter sprake Het gemis is schijnbaar groot soms voor velen soms voor een enkeling. Die bloemen langs de weg…

De warme zomer van mijn leven werd beëindigd met een enkele zin je kon me niet meer je liefde geven omdat het even niet meer ging Toch is het gekke van dit alles dat het me eigenlijk nauwelijks deert het lijkt alsof mijn eerst nog lege hart zich tot iemand anders heeft gekeerd Ik geef toe: ik lijk je soms te missen maar het is niet 'jou…

Onbegrepen in licht rood van verlangen strelen haren over soepele huid speels verlangen kriebelt voort om tergend te zijn voor haar. Waar water langzaam seipelt druppelt liefde tussen benen door ongeacht de ogen, de blik, de wil niets kan het nog onderbreken. Lichte geluiden verraden hartgeklop waarvan het ritme wordt opgevoerd opeens…

Een zomerse blik glimlacht verlangend naar mijn liefde teder en vrij van bezwaren gewoon lief en zacht. Ik kan niet anders dan te antwoorden met een lach een blik vol vrolijkheid en stiekem wat baldadigheid. Wegen komen samen soms voor even soms voor altijd en alleen de glimlach blijft bij mij.…

In een vlucht van gevoel verdwijnt de dichterlijke macht geen ritme meer in woorden geen gevoel meer in het dicht. Ik verlies mijzelf in het duister maar verdwijn voor niemand niet, de overkant blijft stil en kil terwijl IK best anders wil.…

Ik zucht je weg in alle wind en denk na over onze tijd. Een tijd die lijkt te zijn geweest en onbevreesd van mijn zijde wijkt. Ik herinner je in al het goeds en zonder wanklank maar meer dan dit zal het niet meer worden.…

Het gevoel dat kou niet stil staat diep in aders verweven zit warmte zelden om de hoek komt kijken en die blik die doden kan. Voel die handen en de voeten ijs is het, niets meer dan dat trouw de geesten en de lijken op het bot staat nimmer goud. Je kan daar nu wel liggen onaantastbaar en vol vertrouwen ik bedenk me dan wel nu dat de dood…

Veilig onder handen in moeders armen een klein gehuil veel geluid en weinig bewust. Kind zijn is niet waar je voor kiest wel wat je bent en vaak verweten wordt. Neem me zoals ik ben, want jij wilde mij toch ook?…