Alle inzendingen van Jean-Pierre Roosen

Van onze knusse woonst naar de kerststal, we leven in vrede en goed. De weinige sneeuw is wit, zoals altijd, als hij valt, hij blijft wit. Ook wangen kleuren niet wanneer de nieuwssprokkel doordringt, onversierd. De Drie Koningen zijn opgehouden rond Aleppo, twee werden gedood. We verloren de onschuld. Ons maal smaakt verkruit.…

Het kind in mij aan de ene kant speelt steeds verder. De man in mij aan de andere kant verwekte een kind. Een speelkameraad aan de buitenkant voor de knaap middenin…

Zij voelde zich daar Een vis in het water Zij dook alleen In de foute poel Troebel water. Zijn diepe ogen Een vergeetput Onbereikbaar Werd het licht Dit was haar slot.…

We ontwierpen plannen maar bouwen omvat meer dimensies. De funderingen waren gelukkig sterk genoeg. Aan liefde blijft men schaven. Versta me dan ook niet verkeerd als ik soms iets anders inkleur of een andere draai geef. Voltooid zijn we nooit. Werp ik dan eens een steen, stapel hem niet op losse groeven, een ander gebaar volgt wel…

De snelweg zweept het landschap op. Wagens tasten naar het punt van de slinger. Wat drijft hen nog, deze dwaallichten? Hun verkeersader slipt dicht.…

Verweesd eet hij een portie, dubbel met ergernis. Een kopje brengt troost. Schurend over vlak bestaan, glijdt hij in het werk. 's Avonds zakt hij weg voor vierkante verbeelding. Een druppel en de emmer loopt niet over. Hij gaat slapen in de nacht, met zijn vrouw, bemoederd.…

Van kwinkslag naar kaakslag Zij staan niet meer op goede voet Door mekaars of iemands lange tenen Veel toeters en bellen op sociale media Een kakafonie met weinig harmonie Weinig muziek … de muzes ziek?…

Landen bereizen met je lichaam de halve wereldbol rond zonder ooit te vinden waar je geestelijk naar zocht. Dan maar de andere helft rond? Herinneringen aan wat nooit heeft bestaan: opgravingen in archeologische leegten. Jij steunt er mijn heelal.…

Klimaatjongeren zijn simplisten Beweren hoog klimaatrealisten Deze hebben Vesuviusuitbarstingen En bedelven gerichte maatregelen Met tonnen goedkope spot en hoon Een ecologische voetafdruk Groter dan hun lange tenen Een condoom over dwarsdenken Genieten, ja. Vruchtbaar niet!…

Weerbarstig puberaal knellend keurslijf Ontpopt om een wijdere wereld in te vliegen. De horizon stralend toelachend, maar Uit de wereld gerukt zonder verre vlucht. Wij staren in het luchtledige door het plotse. Een vrolijke vrouw zal je nooit zijn, Jij blijft ons nabij in gestokte wording. Dit overstijgen werkt verscheurend, Wij staan…

Ik heb de blaren van herfst samengeharkt tot het boek van zomer. De vergeelde randen bonden het in met een aureool van duurzaamheid. Ik las een perkamenten tijd met gelooide ogen.…

Wij schetsten jouw beeld maar dit beeld kwam niet tot leven Wij keerden terug in het verleden Maar haalden jou niet naar het heden Het lukte Orfeus’ gezang evenmin In Paradisum voor jou, de hel hier voor ons Wij ervaarden de nood om bij jouw dood stil te staan, maar Het dagelijkse leven holde voort, ons voorbij en bijna omver Woorden…

Elke avond dat wij welterusten zeggen Is elke keer een beetje meer afscheid. Dit begreep ik dezelfde dag dat vele jaren geleden wij waagden 1 te zijn voor de 1ste keer. Stilaan Lijkt het slaapwel de laatste keer.…

Je lag naast mij Ik nam jou op, In mijn droom Jij zette mij op stelten Hoog en droog Onderaan wankel Wakker werd ik Jij sliep verder…

Je keek hongerig en ik voedde jou blikte Je leek dorstig en bleek ik schonk je drank Je scheen begerig en ik ging met jou naar bed Geen enkel ogenblik kwam het in mij op dat je begerig was naar inzicht dat je dorstte naar genegenheid dat je hongerde naar begrip…

Ik heb jouw naam gegoogled, maar vond hem niet. Ook afwezig op Facebook zonder zelfs maar één vriend. Virtueel bestond je niet en ook lijfelijk niet, niet meer. Des te meer herinneringen, herinneringen, herinneringen. Des te meer sluimerend verdriet, het verleden ging te keer. Surfend naar jou, vallend over golven, jij onbereikbaar. Een eiland…

Smeltende ijskappen Doemdenken nergens voor nodig Opgelucht met fijn stof IJsberen verdrinken Hier gekoeld cava klinken Waarom ijsberen Ontbossing stopt ooit Nou, nou. Hout vasthouden Als wij verdrinken…

Een sneeuwwit tapijt over grauw land. Daarmee is zij begraven, deze ochtend. Pakken jeugdherinneringen bedolven Onder een ijzige en podiumvaste zon. Achter aangestaarde glasramen, Als foto’s van toen, vloeiden tranen, Jaren van levenstoneel achter de rug, Herenigd in dezelfde kerk van toen. Schrijdende voetstappen kraken de kern: Flitsen…

Jij en jouw sieraden blinken uit: schitterend! Dromende gedachten knopen onze eindjes aan mekaar, vurige vonken zitten in jouw haar. Leg je lot niet in mijn handen, jouw wezen is voldoende ... Zegen dan mijn kruis in jouw wijwatervat, versierd ...…

Oude kranten met verdaagd nieuws dwarrelen voorbij en weg. De regen op de ruit versnippert elke duidelijkheid. Het is weer onweer. Rood-groen-rood-groen, nooit eens oranje, rood-groen-rood-groen-rood-groen, het gaat te vlug, rood-groen-rood-groen-rood-groen, zo is geen verkeer mogelijk, het licht verspringt te rap, soms snellerer…

Nauwelijks letten op de druilerige druppels die samenklitten tot een zwellende zondvloed. Geen acht slaan op het tromgeroffel van regen op het verbloem(en)de regenscherm. De wind briest de waarheid en knaagt aan de vergullende dijken van de helende tijd. Zakjes vaderland zullen later de diepe bres opnieuw dichten doch de brakke…

Schrijver ben ik - was ik - ben ik Mijn pen geworteld in Koerdistan De uniformen pakten mij op Rukten mijn snorharen 1 voor 1 uit Al waren het woorden tegen hen Sloegen en spiesden mij met stokken om er een punt achter te zetten Een zin kende ik niet meer Ik schrééuwde VERWARRING uit Nu woont mijn bewerkt lichaam in een ver en vreemd…

Smalle stegen verdrukken Verbrokkelende woonblokken Wie kan hier ontstijgen Tenzij als mozaïek tot de zon Na over zich te laten walsen Door vlak vluchtend verkeer? Een rasterpatroon, tralies Met te veel vuile was buiten En binnen, het is gissen!…

Ik ben de kleine frontsoldaat en wou de bres op voor mijn volk. Van winstbejag werd ik de tolk. Nu prijzen ze mijn heldendaad. Ik ben de kleine frontsoldaat en dood m'n broer aan d'overkant, verloor vol nijd gezond verstand, ten strijd voor een gelogen staat. Ik ben de kleine frontsoldaat, beween m'n dood in zelfbeklag. M'n graf versmaadt…

De uren vliegen voorbij De dagen slijten Maanden monden uit Jaren gaan voorbij Ook al lijken zij eeuwen Onszelf vaak voorbij gehold Tot stilstand gekomen In een rollercoaster Van het hiernamaals Het heden voorbij Het verleden in zicht De toekomst afgerond De tijd tikt genadeloos Een hoekje af Het hoekje om It’s only rock ’n roll…

Wij duiken het bed in En bedrijven de liefde Op golven van genegenheid Lijf en geest zijn Baken en boei Wij verdiepen ons Zalig op kussen Wij baren enige eeuwigheid…

Alles keert weer. Het was net achter de rug. Alles keert weer. Niet echt gevraagd. Alles keert weer. Dat was laatst gewenst. Alles keert weer. Moet het als compost? Alles keert weer. Verleden nog niet Verwerkt tot … toekomst.…

Niet het verstand Herinnering is de band Ik verzakte naar diepere lagen Jij woelde naar luchtige hoogtes Samen op reis Wat een afstand…

Ik had zo veel meer wijsheid in mij Om jou een en ander uit te leggen Jij had zo veel meer kunde in jou Om een en ander aan te pakken. Het draaide anders uit: Wij bleven bij de pakken zitten En bekten mekaar af Status quo en bekaf ……

#blaasmijnholop Filosofische quote of scheldpartij, quod non?! Bevrijd de gesloten mijn. Blaas frisse ideeën in. Hol mijn tunnelvisie uit. Diepgang ondermijnd ……