202 resultaten.
Architecturale opdracht
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 99 We ontwierpen plannen
maar bouwen omvat
meer dimensies.
De funderingen waren
gelukkig sterk genoeg.
Aan liefde blijft men schaven.
Versta me dan ook niet verkeerd
als ik soms iets anders inkleur
of een andere draai geef.
Voltooid zijn we nooit.
Werp ik dan eens een steen,
stapel hem niet op losse groeven,
een ander gebaar volgt wel…
De eerste tekenen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 285 Het eerste teken van jou
was een echo in nevel.
Wij dachten er van alles bij.
Het tweede teken van jou
was een buikvorming.
Ons leven werd ronder.
Het derde teken van jou
was een buikbeweging.
Je sloeg ons met verbazing.
De tekenen blijven komen.
Wij maken er een wereldje bij.
Wanneer eindelijk kom jij?…
Oeverloos
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 111 Samen met de bladeren
op Allerheiligen
uit de lucht
gevallen,
kuier ik langs de Leie.
De koeien verdrinken in de nevel
en loeien hun eenzaamheid uit.
De trein rijt in een flits
mijn gedachten aan stukken:
oeverloos…
De steiger
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 121 Verstuivend heden,
we getuigden mee
met het verleden.
Onze dromen neigden
naar de eeuwigheid
maar kwamen maar
tot het einde
van de pier.
Op elke reis blijft
een stukje achter.
Dat belooft als we
ooit onszelf opnieuw
zouden verzamelen ...…
Koning winter
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 132 Wit het land, rein mijn hart
Alles begraven onder sneeuw
Bomen kreunen onder druk
De vorst slaat tegen ramen
Die laat hen koud; ‘t glijdt eraf
Binnen heerst warmte…
Sint-Amandsberg
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 105 Sint-Amandsberg,
eertijds bezaaid
met bloemtapijten
en bloemenserres:
de enige hoogtes.
Sint-Amandsberg,
thans vervlakt:
niet enkel heiligen
schudden er zand
uit hun schoenen.
De bloemenwijk
herinnert
maar met naam
aan het fleurige verleden.
Wie erin graaft,
stoot op
s h r e
c e v n
en stopt wegens snijwonden:…
Poolshoogte
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 78 Ik zag jou, kwam dichter,
het nam poolshoogte,
de diagnose luidde: begeerte
Je ogen zien blauw,
binnenkort niet die alleen:
ik kus je te pletter
Ik heb jouw hart gestolen,
daarvoor kreeg ik levenslang:
mij niet gelaten…
E40
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 95 De snelweg zweept
het landschap op.
Wagens tasten
naar het punt
van de slinger.
Wat drijft hen nog,
deze dwaallichten?
Hun verkeersader
slipt dicht.…
Een zomerend boek
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 125 Op het terrasniveau
slaat het boek
de hand aan zichzelf:
“écriture automatique”,
niet eensluidend te lezen.
De zwoele bries verwaait
de verloste letters;
sommige op drift geslagen,
het stuifmeel achterna;
andere voorgoed verzonken.
Het boek waait de zomer lof toe
Het baadt in een gloed,
een zomerend boek.…
Cefalu
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 105 De zon daalt langs
de golven naar het strand
Onze blik beklimt ze
Tot wij mekaar ontmoeten
In volle geopende zee
Langzamerhand
Verbrokkelt de lichttrap
Wij spoelen weer aan
Laatste glinsters wuiven
De horizon glimlacht…
Het stadswezen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 108 de uitbesteden uit de rand
stokken puffend aan de kant
de herstedelingen slingeren
zich te voet of met de fiets
ze vlotten als een vis in het water
en scheren langs het stadswezen
voetgangers kruisen mekaar
en weven een lappendeken
over de lichtende koppen
van killende vierwielers
toegang tot de stad
krijgt enkel wie beweegt
op haar…
Verweesd
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 82 Verweesd
eet hij een portie,
dubbel met ergernis.
Een kopje brengt troost.
Schurend over vlak bestaan,
glijdt hij in het werk.
's Avonds zakt hij weg
voor vierkante verbeelding.
Een druppel en de emmer loopt niet over.
Hij gaat slapen in de nacht,
met zijn vrouw,
bemoederd.…
Globaal
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 98 Zittend in mijn zetel
die ik poëtisch "trein" noem
of "vliegtuig" of "bron van dromen"
kijk ik op de kruinen van bomen,
net globes met bergen en zeeën ...
werelden, bol van kleur.
Buiten ritselen blaren:
de herfst tikt bladen
vol met herinneringen
voor in het archief
van mijn geheugen.
De regen bestempelt ze
met "geklasseerd"
en slingert…
New York, New York
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 122 Wolkenkrabbers hokken
samen, hoge pieten!
Zij deden het met bouwkavels,
overstegen titanic- en andere rampen,
zij prikkelen hemel en belangstelling.
Bruisend New York rapt een los ritme.
Het bloed stroomt er door de aderen
zoals treinstellen in de metro snellen.
Een mierenkolonie, wriemelend
tot vindingrijke kruisbestuiving.
Zelfs ‘s…
Niet te veel op Aigina
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 91 Toen ik jong was,
speelde en zat ik
en dacht niets.
Toen ik volwassen was,
werkte en zat ik
en dacht niets, niets.
Nu ik oud ben,
mijmer en zit ik
en denk niets, niets, niets.
Kinderen en volwassenen
vragen zich af
die oude man lijkt zo wijs,
waaraan zou hij denken?
Eenvoudig aan
niets, niets, niets, niets.…
Vervoering
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 87 Koplampen en straatlichten
Vervoeren mij
De rode draad op de snelweg
Gevoed door opritten
De onderbroken lijn
Naar de bestemming
Inhaalmanoeuvres van de geest
Langs een haag van geluidschermen
Op automatische piloot
Tussen De Panne, Aalter, Nevele en Gent…
Bodrum
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 94 De landtong slurpt aan de zee.
Verrukt springen golven op.
Dit minnespel dooft uit, stilaan
wanneer de avond haar sjaal slaat
en het land tegen de bergen aanlegt.
Restanten van het festijn drijven
als verguld glas de haven in.
Nog lang pikken vogels
de dag al fluitend in.…
Strandjutten
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 94 Grasduinen langs de zee
en nuttigen wat getijden brengen.
De horizon drijft gedachten
in golven naar wie zwemt.
De zon beklemtoont beweging.
Nieuws ruist tot in ons hemd.…
Onweer in Montserrat
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 98 De kerk van Montserrat
baadde in goddelijke inkt
die de onzegbaarheid
van het verhevene
neerpende ad fundum.
Ondertussen liep de regen
in de val van de ravijn.…
Gras en meer
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 92 Merkwaardig hoe
een gestroomlijnde villa
op een graf lijken kan.
Zijn bewoners waggelen
achter de grasmachine aan,
scheren het gras en meer
over 1 monotone kam
en beknotten bomen in hun groei.
Het leven strandt op de oprit;
de vlammende open haard
soest enkel in slaap.
Opstandigheid vlucht
langs de schouw omhoog.
Laat het gras en…
Palermo
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 102 Smalle stegen verdrukken
Verbrokkelende woonblokken
Wie kan hier ontstijgen
Tenzij als mozaïek tot de zon
Na over zich te laten walsen
Door vlak vluchtend verkeer?
Een rasterpatroon, tralies
Met te veel vuile was buiten
En binnen, het is gissen!…
Valavond in Bodrum
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 101 Na schepen keren ook de golven
terug naar de beschonken haven
onder het alziend oog
van de zinkende zon.
De golven blijven komen
en tegendraadse vogels houden
hen niet tegen. Traag slokt
de nacht alles op. Met rode kaken.
Enkel het werk van lichten
behoudt de band.
De overgave ruist ……
Herfst in Destelbergen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 104 Gekruisigd door snelwegen
toont Destelbergen
zijn stigma’s:
open plekken voor weemoed.
De (g)orgelende wind,
orakelt onverstaanbaar,
de luiken ratelen.
De blaren die getuigen,
druipen af, stoetsgewijs.…
Van dag tot nacht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 90 Bewegen om te rusten.
Mijn blik zaait hoop
in de voren van lucht.
De avond gaat liggen
op de matras van de dag.
Wat brengt de nacht?!…
De dromende druïde
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 76 Ik kijk in het lover,
elk blad is een droom,
wat kan ik dromen!
Licht en donker,
dicht en door mekaar,
een Byzantijnse mozaïek.
De bladeren dansen het ritueel
en de wind preekt bekering.
Ik, dromende druïde, ben eraan onderhevig.
Vol eerbied pluk ik maretak,
elk blad is een droom,
wat kan ik dromen!…
Las Vegas
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 120 De nacht opent de sluizen:
lichtreclames en wagens
overspoelen Las Vegas.
Verkeerslichten pompen
stroom in de lanen,
ze leiden naar 1 punt:
vertier in Living Valley.…
Met de witte stok
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 111 Waarom afscheid nemen
van waar ik nooit bij stil
heb gestaan? De lucht,
nooit zag ik er kastelen in.
Waarom iets rekken
dat al is doorgeknipt
en niet uit doolhoven leidt?
Met de witte stok sla ik mij.…
Nachtelijk uitgelaten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 135 Uitgelaten zucht ze
Een landende luchtballon
De straatlichten omringen
Het nachtelijk weiland
Een kuisheidsgordel
Waarvan dichters
De sleutel bezitten.
Mistige gedachten
Verlaten de avondstond…
Prachtig Praag
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 130 Gekroonde torens met hopen
Monumenten ketenen dromen
Ertussen groeit elke wandelaar
Reikend uit tot gedenkteken
Voor de beelderige Karelsbrug
De verrukte ziel klimt tot het Slot
Van weelderig, prachtig Praag…
Mezelf weerzien
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 91 Ik wist niet wat me nog te wachten stond
Als ik mezelf na al die tijd daar weervond.
Zou ik blij of boos zijn om het weerzien?
Wie ziet zichzelf nu graag terug?
Zou ik mezelf voorbij lopen?
Op zoek naar de voorbije ik
Vraag de weg aan mijn huidig ik
Als de dood voor mijn komend ik…