202 resultaten.
Eva iacta est
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 223 Spanning in de buik.
Schokgolven deinen
uit tot bewustzijn.
Woelig vruchtwater,
stilte voor de storm?
Eva iacta est!…
Scheldedijk
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 150 Scheldedijk fietsend
Wedren tegen levensloop
De stroom kan ver leiden
Maar maar een eind meegaand
Blik op de loop
Getrokken naar de diepte
Vissen voelen zich niet meer thuis
Zuivere lucht, vervuild water
Zuiver geweten, vervuild inzicht
Vervuld verleden in de toekomst?
Terugrit tegen de wind in
Voor de boeg. Avondlijk gezwoeg…
Weg van Death Valley
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 90 Na de vloed van bergen
dobberen reddende lichtjes
aan de rand van de woestijn:
ze boeien ons in de nacht,
wij zijn weg van Death Valley…
De Koerdische vluchteling
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 186 Schrijver ben ik - was ik - ben ik
Mijn pen geworteld in Koerdistan
De uniformen pakten mij op
Rukten mijn snorharen 1 voor 1 uit
Al waren het woorden tegen hen
Sloegen en spiesden mij met stokken
om er een punt achter te zetten
Een zin kende ik niet meer
Ik schrééuwde VERWARRING uit
Nu woont mijn bewerkt lichaam
in een ver en vreemd…
Straatlichten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 90 Straatlichten en hun weerspiegelingen
versmelten en verdwijnen
in 1 punt in de verte:
het punt van gekende terugkeer.
Door dat punt,
voorbij dat punt
wil ik heen.
Lichtbakens op de warrelende weg
tijdens de verre zoektocht
naar het dichte ik.…
Mijn dode moeder opgebaard
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 243 Mijn dode moeder opgebaard
Mijn ogen flitsen lijk een camera
Dat beeld moet in mijn geheugen
Klik, in plaats daarvan
Plots, een beeld van vroeger
Herinneringen haperen in baren
Als brakke tranen spontaan. Snik
Slik, vrees om wat komen gaat
Angst voor wat nabestaat
Hoe het ons zal vergaan. Schrik
Schrik … slik … snik … klik
Mijn dode…
Afgewerkt
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 229 Getekend zijn zij
Toen nog een schets
Nu met omtreklijnen
Niet uit te gommen
Voltooid, afgewerkt…
Het schaakbord
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 96 De zee is een glinsterend schaakbord
met meeuwen en boten als pionnen
van een wind, een wind als een kind.
Wolken en golven zijn hier één
en dirigeren het ritme weer en heen,
dobberend over het sop in het rond
onder de schijnwerper van de zon.
Schaakmat sta ik
van ontzette bewondering.…
Rhodos-stad
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 93 De dag duurde 2 korte nachten
De krekels vervingen de klok
De wind maalde mij tot los zand
En verspreidde mij over het vergezicht.
Ooit keer ik terug voor de rest…
Edgard Verdonck
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 213 Een omgeploegde vlakte
blijft een vlakte.
Je kan maar beter dromen
dan geloven dat
de lente bloei brengt.
Zijn laatste winteruren
woelde hij peilend
in de gelaagde vlakte.
Spittend in onze gedachten
rust hij nu op eeuwige velden.…
Entiteiten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 69 HUIS BOOM
Losse entiteiten in mijn heelal.
Boom, vijver en rots
zijn melkwegen, droompaden
van amper aren:
vanuit de ruimte
nauwelijks zichtbaar,
vanuit mijn vierkantig bestaan
werelddelen op zich.
Losse entiteiten in mijn heelal?!
Uitkijk op het leven
of gewoon de tuin!
VIJVER ROTS…
Alanya 2
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 119 harde noten gekraakt:
dommelend door de domme discodreun,
trein trekkend naar het land van zero
onderweg afgehaakt
op een smalle reep
tussen zee en strand
snel ondergedoken
in het volle zwembad
minder diep dan gedacht
wachtend op het blauw van de nacht
om te dobberen op haar golven zacht…
Steeds opnieuw
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 84 Mensen borrelen op
uit duistere dromen,
elke morgen weer,
en monden gelaten uit
in de slurpende stad,
steeds opnieuw.…
Ontspoord
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 99 Daar zit een oude dakloos
in 't station verpakt.
Hij reist niet meer en woont nergens.
Hij zit enkel neer.
Te kort duurde het afscheid.
Een lange trein bracht hem hier,
op het spoor van een lege doos
om in te verdwijnen.
Wat haalt hem weer weg?
Geld of een vrouw, wie weet?
Wie zorgt voor hem of sterft hij af,
verzakt en ontspoord?…
De loper
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 59 De regen legde een loper ...
ik op hol naar de zon,
onder de regenboog
met zijn Janustronie,
het noorden kwijt.
Druppels sloegen me weg,
weer de juiste richting in.…
Costa del Sol
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 114 Het versplinterde toeristenstrand
spreekt een vreemdere taal,
besproeid met glimmensen
uit overheersende blokken.
Palmbomen waaieren valse lof.
Achter het gebergte
van zonneschermen
moet de zee liggen, wellicht.
In de verte ogen
de ontbolsterde heuvels.
Verkreukt ontvouwen zij zich
om evenmin de honger te stillen.…
Weekdag
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 99 Grimmige mensen
met drie benen,
dimmig is het licht.
De lucht, huizen
en straatstenen,
samen één grijze vlek.
Enig licht van reclamespots:
het helder middelpunt van
een bewegende spiraal
die popperige gezichten
bestraalt en oplaadt
tot bereid speelgoed.
Wagens patrouilleren.
De kudde wordt gedreven
zonder geloei als excuus
bij…
Rood van schaamte
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 111 als een vis in het water
omzeilen de bladeren
de schitterende olievlekken
gevallen maar gedreven
worden deze getuigen
rood van schaamte…
Cadaques I
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 103 De zweverige spitsen
van bergen en wolken
vormen een zandloper.
Inhaalbewegingen van de zee
weken niemendal los, korrelig
rollen ze ons in een ruis.
Zo zijn we ver van huis.…
Aan de rand
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 102 Aan de rand
ergens ten velde.
De torens van Gent
prikken mijn aandacht
steenvast op de stad.
Zij wenken: “Kom terug!”.
Het spel van zon en schaduw
belicht telkens weer opnieuw
haarden van herinneringen.
De stad ontplooit zich.
De torens blijven wenken.
Als vingers tikken ze mij.
Engagement en eigendom
weerhouden mij verder.
Getikt…
Lichaamsdelen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 110 Wij volgden elkaar op de voet
Wij zaten op mekaars lippen
Wij namen de woorden uit elkaars mond
Wij waren scherp van tong
Wij hielden niet meer ons hoofd erbij
Wij tikten elkaar op de vingers
Wij werden 2 handen op 1 buik
Wij vlogen in mekaars armen
Wij hadden het niet meer in handen
Wij eindigden tussen elkaars benen…
Schitterend
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 143 Jij en jouw sieraden
blinken uit: schitterend!
Dromende gedachten
knopen onze eindjes aan mekaar,
vurige vonken zitten in jouw haar.
Leg je lot niet in mijn handen,
jouw wezen is voldoende ...
Zegen dan mijn kruis
in jouw wijwatervat,
versierd ...…
Tussen zij en zij
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 236 Als baby stond zij vlug op eigen benen.
Later gingen haar gedachten op de loop.
Gaandeweg sloegen zij steeds meer op hol,
voor zichzelf op de vlucht. Het liep uit de hand.
Zij had zichzelf niet meer in de hand.
Aan voeten kreeg zij nooit meer land.
Zweven was er ook niet meer bij.
Alleen slingeren tussen zij en zij.…
Geheugengolf
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 185 Veel volk op straat.
Geen bekenden.
Een tsunami van herinneringen
Baant zich een weg
In de zee van mensen
Tussen oude gevels
Om ons te vervoegen.
Zij zijn van beton,
Maar wij wijken niet.…
Naar Catania
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 111 Ik heb de nacht gedicht.
Het vrat mij stilaan aan.
Nu wil ik de dag openen
met meer dan een blik vat.
Te veel sterren kan ik niet aan,
noch het tergend trage van de maan.
Daarom thans het aanbidden van de zon
op het tempo van een altijd weer dagende dans
Een nieuwe tijd vat mij aan…
Stormende stier
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 142 Met horens voor schut gezet
ontwaakte het beest in mij.
Als een stier loop ik storm,
bedaar ik maar herinneringen
prikkelen me en haken zich vast:
dat rode doek danst uitdagend!
Kop noch staart
krijg ik nog aan mezelf.…
Voor Elise, onze ster
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 419 In de hoofdstad van ons hart
Op de Heizel, staat een monument,
Niet het armzalige Atomium
Met amper negen bollen
Maar een rijk gevuld leven
Met 65 brandende kaarsen.
Verder op, het Planetarium
Waar je eindeloos kan kijken
Naar wie vandaag verdiend
Staat in de kijker: een ster,
Een heldere ster, onze ster ……
Postmodern
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 119 Het overkoepelende maatschappijbeeld
vergast in de 2de wereldbrand
en ontschorst in Vietnam en andere haarden ...
rest ons versplinterde hersenspinsels :
het glashelder denken
aan
d n e e
i g l n
tijdens de Kristalnacht
en postmodern opnieuw
aanmekaargelijmd…
Glorie Alleluiah
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 105 Vlaggen draaien dol
de dodendans rond hun paal :
eer en geweten werden er geslachtofferd ;
de wind laat valse victoriekreten opwellen :
de 1ste wereldoorlog is gebroken.
Reeds gloort een 2de aan de horizon
die gloeit als een te ontploffen bom ...…
Gekist
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 167 Ik ben de kleine frontsoldaat
en wou de bres op voor mijn volk.
Van winstbejag werd ik de tolk.
Nu prijzen ze mijn heldendaad.
Ik ben de kleine frontsoldaat
en dood m'n broer aan d'overkant,
verloor vol nijd gezond verstand,
ten strijd voor een gelogen staat.
Ik ben de kleine frontsoldaat,
beween m'n dood in zelfbeklag.
M'n graf versmaadt…