Alle inzendingen van Jeanne

Te winter toen het had gesneeuwd, Wit op de zwarte kiezellaan, Was het zo heerlijk, zonder geluid, Op onze rubberzolen gaan. We hebben toen 't geluk beseft Te gaan door het leven, stil en rein, Het goede te doen, zonder gehoord, Zonder herkend te zijn. Heer, schenk ons Uw gave gebenedijd: Om enkel aandacht van U te wensen, Om altijd vrolijk-berustend…

Sonnettenkrans I. Kom, neem nu mijn hoofd in uw lieve handen. O, lievling, ik heb u zo lief…zo lief.. Zie, hoe ik mijn monde naar de uwe hief, Voel, hoe mijn lippen verlangend branden… O, ik wil alles zijn u ten gerief… Ik wil uw levensbanen bloem-omranden… O, lievling, wienik lijf en ziel verpandde, Mijn lievling, ik heb u zo lief… zo lief…

Zwarte zwanen zwemmen als zwevende schimmen door mijn hoofd Geruisloos drijvend op de rivier van mijn ziel Ik heb eigenlijk nooit echt geloofd Dat hun aanwezigheid mij zo zwaar beviel Rustgevend maken zij rondes zonder geluid Stromend zwart water als ondergrond Het leven staat volledig uit In het donkere verbond Zwarte zwanen zo machtig…

Gevangen in (n)iets Zo ondoorgrondelijk en ook weer niet Zo moeilijk en makkelijk tegelijk Zo arm en toch ook weer zo rijk Op slot zonder grendel Raszuivere zwendel In mijn hoofd en in mijn hart Als zwart wit is en wit zwart…

Geef me vrede geef me liefde geef me stilte geef me rust geef me alleen-zijn geef me samen geef me lijden geef me pijn geef me alles wat ik zoek wat ik al heb wat ik nog wil geef me geven geef me krijgen geef me leven geef me terug.…

Glas breekt als niemand kijkt het vergeet zich bijeen te houden. En niemand ziet hoe alles wat het was bijeen met zichzelf nu rent over de vloer als een kleuterklasje met speelkwartier over het schoolplein naar de zandbak waar alles vies wordt als kastelen worden gebouwd waaruit prinsessen worden gered omdat die vroeger, opgesloten…

Onze dagen worden langer, onze nachten worden klein onze stiltes worden dieper zou ik liever bij jou zijn wonen mensen altijd samen die elkaar steeds lieven hebben vogels nog een nest als alles anders is?…

Alleen met mezelf kan ik goed overweg Alleen met mijn handen kan ik maken wat ik wil Alleen mijn lippen kunnen zeggen wat ik meen Alleen mijn hart is vol met dat van jou Gewoon wat ik zeg wat jij hoort Wat ik nooit versta naar jouw woord Ik ben niet zo vaak Alleen wat ik ben.…

De vogels vliegen van land naar land, Zij zijn vrij! Mijn geliefde reist van Brussel naar Roosendaal, Hij wil me zien! Op het station mag hij mee met de maraschausee, Hij mag niet verder! Met 6 man zetten ze hem terug op de trein, Hij moet terug! Ik kom net te laat, de trein is weg, Hij is al op de terugweg! Ik begrijp het niet, wat is dit…

Een bolle roze wolk spatte uiteen in duizend tranen. Alle tranen bij elkaar vormden jaar na jaar een stil gedragen reservoir. Later in de tijd Verdampten alle duizend tranen tot een nieuwe roze wolk die mij soms opzoekt in de nacht. Diffuus ben jij daarin aanwezig zie ik je lach en ruik je huid In al je schoonheid kom je nader tot ik…

Maar de dood is slechts de stilte nadat het laatste woord geklonken heeft dat ieder meeneemt met zichzelf en invult in zijn eigen leven. Soms is de leegte prominent vaak ook snel vergeten. Verdriet verdroogt goed om te weten bij je eigen dood.…

Hij die zonder zonde is gooit de eerste, hij kan op je maag liggen of van je hart vallen. Als eerste kan hij worden gelegd je kunt hem in de vijver gooien en je kunt ze geven voor brood. Het kan niet worden ontkend de wijzen hebben hem gevonden.…

Ze zat zomaar te zitten, zomaar te zijn, zomaar te kijken zonder te zien. De laatste jaren van haar leven. Ik dacht het kan niet erger, maar het kon wel elke dag wat minder haar kind te zijn.…

persoonlijke groei van een vrouw in bloei in de bloei van haar leven vol van haar streven schrijdt ze voorwaarts op haar eigen pas tussentijds vertoevend aan de Ringse plas zich lavend aan het stromen van water emotioneel geklater een met de rimpeling zoals zij het leven zingt…