Netgedichten

netgedicht (nr. 53.425):

Zwarte zwanen, witte zwanen

Zwarte zwanen zwemmen als zwevende schimmen door mijn hoofd
Geruisloos drijvend op de rivier van mijn ziel
Ik heb eigenlijk nooit echt geloofd
Dat hun aanwezigheid mij zo zwaar beviel

Rustgevend maken zij rondes zonder geluid
Stromend zwart water als ondergrond
Het leven staat volledig uit
In het donkere verbond

Zwarte zwanen zo machtig als God
In het donker van de nacht
Zit ik in het niets op slot
En voelt het slapen zacht

En dan de zeer lichte gloed van het schijnen van de maan
Plots verschenen in mijn zijn
Blijkt toch wit te zijn de zwaan
En wordt geheeld mijn zielenpijn