Alle inzendingen van Jennifer

27 jaar geleden begon voor mij een grote reis. Jij pakte voor het eerst mijn hand. Hopend dat jij mij veel kon geven, een paradijs. “Ik ben jouw pappa!” zei jij heel charmant. Jij die mij zag groeien als kool. De eerste stapjes snel gezet. Al snel ging ik naar school. En kon zonder hulp naar het toilet. “Jij bent pappa's kleine meid.”…

Je bent verliefd, o, zo verliefd, al zo lang verliefd, maar ben jij ook zo geliefd? Hij vindt je leuk, alleen maar leuk, niet meer dan leuk, zorgt dit voor een hartbreuk? Waarom kan het niet meezitten? Gewoon, zodat je heerlijk kunt pitten..…

Ik wil je graag bedanken, voor alles wat je doet. Ik wil je vertellen dat ik om je geef, maar ik weet niet hoe het moet. Ik word gelukkig van hoe jij mij behandelt; Alsof ik ben ontstaan uit jouw bloed. Lieve, lieve 'mama', Onthoud dit heel erg goed. Ik zal je mijn hele leven dankbaar zijn, Voor alles wat je doet.…

Verdriet is wat jij mij aandoet, je maakt me aan het huilen, dat weet je best, maar het doet je niets, het kan jou gewoon niets schelen dat ik kapot ga. Jij maakt je nergens druk om, ook al zak je elk jaar een niveau, zelfs wat je mij aan doet kan jou niets schelen. Maar hoe slecht je ook voor mij bent, ik blijf van je houden en misschien…

Soms heb je weleens van die dagen Van die dagen dat je je echt kut voelt Van die dagen dat alles mis gaat Van die dagen dat je alleen nog maar wilt huilen. Die dag is voor mij aangebroken Nare dingen komen en gaan. Soms zou ik willen dat ik de tijd kon stil zetten Gewoon heel eventjes Eventjes om uit mijn lichaam te stappen En naar iedereen…

Valentijn… Op deze dag worden heimelijke liefde’s openbaar Maar wij hebben allang openlijk gekozen voor elkaar Wat dat betreft is de verrassing er voor ons dus wel vanaf Behalve natuurlijk van het kadootje dat je me gaf Ik ben geen stille aanbidster, hoewel het is maar hoe je het bekijkt Want mijn gevoel voor jou is veel sterker dan het wellicht…

Eigenlijk ken ik je al heel lang. Maar vandaag, Met die blik. Die smachtende blik naar mijn verlangens. Mijn hart stond stil. Ik keek je aan. Het duurde maar een seconde, Maar het leek wel een eeuw. Het is nu een paar uur geleden. En ik kan aan niks anders denken dan aan jou. Ik vind het moeilijk om te zeggen, Maar IK BEN VERLIEFD…

Waarom is het leven zo? Mensen maken het moeilijk voor zichzelf; Elke dag weer zijn er conflicten, We gaan met z’n allen kapot, En niemand doet er wat aan. Oorlog is er overal, Mensen gaan dood, Voor wat? Wie bepaalt dat? Wie maakt die beslissing? Waarom doet iedereen toch wat ie zelf wil? Hebben ze geen respect voor andere mensen? Of…

Jij was alles in mijn leven, Jij gaf mijn leven weer zin. Maar nu jij weg bent, Ga ik beetje bij beetje kapot. Ik trok me nooit iets van iemand aan, Totdat jij kwam. Ik ging me afvragen of jij mij wel leuk vond, Jij zag mijn onzekerheid. En je maakte er gewoon fucking misbruik van. Hoe kon je? Ik deed alles wat je zei. Je trok me over…

In mijn schulp daar zit ik veilig en begrensd In mijn schulp volledig op mezelf aangewezen In mijn schulp kan niemand mij pijn doen In mijn schulp word ik niet buitenspel gezet In mijn schulp veilig en alleen niet te bereiken In mijn schulp doet alles mij minder pijn…

Hier zit ik dan, doodse stilte, niet wetend wat te doen. Wat doe ik hier, waarom ben ik hier. Waarom wachten op een kleine kik, wachten op iets wat misschien helemaal niet nodig is. lekker slapen, slaap zacht, rust lekker uit, goede nacht.…

Soms, als het ons even teveel wordt, wil je naar een plek waar het leeg is. Ergens waar niets is geen gedachten, geen stemmen helemaal niets. Een plek zonder kleur geen enkele afleiding het is zwart. Ik staar in de leegte mijn hoofd ongevuld niets dringt door. Ik zie niets, ik hoor niets, er is niets...…

Mijn dromen brengen me naar een plek, een plek ver van hier. Ergens waar ik kan leven, zonder alle ellende in de wereld. Mijn dromen bieden mij een kans, om mijn wensen te vervullen. Om te kunnen fantaseren, hoe ik mijn leven het liefste heb. Mijn dromen zorgen voor veiligheid. Ik heb geen zorgen meer en fantaseer erop los. Doe dingen…

Onze fantasieen zo vrij, geen rem Je leuke grappen, fijne stem Alles samen delen, vreugde en verdriet Maar bestemd voor elkaar waren we niet Wachtend tot wie de ware het eerste vond We braken huilend het draadje wat ons bond O zo verslaafd waren wij, aan elkaar Maar we moesten kappen, voor haar…

Je hebt me doen voelen Hoe het kan zijn Gevoelens... los van mijn brein Je hebt me doen voelen Dat kwetsbaarheid mag Vertrouwen... in jou is wat ik zag Je hebt me doen voelen Het begrip van oud verdriet Toekomst... heel voorzichtig in het verschiet Je hebt me doen voelen gewoon genieten,niets moet Samen... en toch vrij,dit voelt…

Zwak word ik van de gedachten, Ik raak in mijn eigen gevoelens verdwaald En steeds blijf ik weer wachten, Tot iemand anders het voor mij bepaalt Af en toe word ik gek in mijn hoofd Hoe raak ik al die twijfels kwijt? En steeds wordt door iemand beloofd "er komt een eind aan jouw onzekerheid" Maar waarom kan ik dit niet geloven Zo leef…

Je hebt me lang in onzekerheid gelaten, Slapeloze nachten, iedere dag Gister wilde je er ineens met me over praten En wat ik verwachtte was een tegenslag. Het kwam voor mij zo onverwacht, Je uitte je gevoelens voor mij, Stiekem had ik daar al die tijd al op gewacht. Was dan eindelijk die onzekerheid voorbij?! Ik had iets speciaals bij je…

Ik streel door je haren Geen antwoord Ik laat mijn lippen langs de jouwe glijden Geen antwoord Hoe kan mijn liefde onbeantwoord blijven Ik wil met jou gelukkig zijn Een gezin met z'n vijven Maar die droom kan niet waar meer zijn Ik fluister een zoet woordje in je oor Geen antwoord Hoe kan ik leven blijven Met een onbeantwoorde liefde…

Zwak wordt ik van de gedachten, Ik raak in mijn eigen gevoelens verdwaald En steeds blijf ik weer wachten, Tot iemand anders het voor mij bepaald Af en toe word ik gek in mijn hoofd Hoe raak ik al die twijfels kwijt? En steeds wordt door iemand beloofd "er een eind aan jouw onzekerheid" Maar waarom kan ik dit niet geloven Zo leef ik al…

Die ander was net weg uit mijn leven, Toen jij plots voor me stond. Ik wilde me volledig aan jou overgeven En dat allemaal sinds die ene avond Maar waarom lukte dit me niet? Zat die ander nog in mijn hoofd? Ik bezorgde je een hoop verdriet En dat had ik je niet beloofd Je hebt me nu de deur gewezen, Maar ik verlang nog steeds naar jou…

Als ik je aankijk lees ik iets in je ogen Je wilt me wat vragen, maar je durft het niet We hebben nooit over onze gevoelens gelogen Maar het uitspreken geeft aan beiden verdriet Daarom blijft jouw vraag onuitgesproken Maar dat kleine, dat fijne gevoel heb ik ook Tussen ons kan er niets méér zijn dan vriendschap Andere gevoelens moeten opgaan…