Met een zijslag naar een nieuwe voorstelling
vertrek je wijder en wijder, nader en nader,
opstandig bijna, neem je stelling.
-Wij hadden vrienden kunnen zijn- Stilte valt.
Ik heb je mens gekend, van de Boze gehoord. Jij
slaat sjaals om de waarheid tot asfalt.
Verzakt de stad nu, in het panorama,
maak jij het leven weer speels, mannenkind…
er waren bijen en bier
en op de grond gebroken glas
treinen die naar nergens gaan
niemand hier wilde ergens anders heen
rond klok elf
stond een meisje van steen
iemand liep voorbij
het viel haar niet op
zij keek dwars
door het spoor een overkant
waar ik nooit ben geweest
in de hand had ze vijf gele rozen
op mijn arm zat een…
Luxuria ontbloot wandelgangen.
Verwildert de helse drang in mensen
God te evenaren. Zij draagt het vuur
in de geest van Zeus. Zo, onbevangen
in rood satijn, gaat zij over grenzen
van afkeer. Op het late aanvangsuur
triomfeert de lust. Haar lippen vragen
nooit, maar kussen passioneel. De schoot
draagt zwelgpartijen. Een climax bederft…
Schuchter bedekt zij de bakens,
overbrugt de vrije jaren zo.
Legt met het lichaam de havens
open, strekt door de schrille echo
van het lied dat speelt op de kim
een hand naar het schip wat niet aanmeert.
De tornado neemt gradatim
de stand aan van het flinke schip, veert
het hoger en hoger op zee.
Bedolven onder de golven keert…