Thuishaven
Schuchter bedekt zij de bakens,
overbrugt de vrije jaren zo.
Legt met het lichaam de havens
open, strekt door de schrille echo
van het lied dat speelt op de kim
een hand naar het schip wat niet aanmeert.
De tornado neemt gradatim
de stand aan van het flinke schip, veert
het hoger en hoger op zee.
Bedolven onder de golven keert
het om naar haar, in de hardste wee.
Inzender: Jeremy, 8 november 2007
Geplaatst in de categorie: liefde