Alle inzendingen van Jeroen

de man luistert naar krachten van de wind rondom zijn hart waar pijn niet wil verzachten en de grenzen telkens tart van de dood die naar hem grist en de tijd die hij nog heeft en hij sluit de koude buiten zolang het kind in hem nog leeft de wind fluistert gedachten tussen afgevallen blad dat zwijgend ligt te wachten langs het uitgesleten…

blinde vlekken dode hoeken in mijn hoofd geheugenlekken herinneringen uitgedoofd schier onwetend wat de dag hierna mij biedt snel vergetend … en zelfs dat onthoud ik niet…

Concludeer me weg Met je hokjesgeest Vlak me uit Met een gum van spot Dik me aan Met vette streken Plaats me Met jouw wil Diep me uit Met wiskundige halen Bestempel Met al je kracht Bereken me leeg Met logica Oordeel zachtjes doch maak mij niet kloppend…

Aan de andere kant van het water Zie jij een man In zijn hand heeft hij jouw dromen Met zijn andere gebaart hij Kom maar Met twee jonge benen Sta je nog in een grond Die in een jeugd vol stenen Zijn oorsprong vond Zorgen, denken Verzachten, vullen Voor de ander, voor de ander Jezelf niet zijn Voor de ander Om hem te doen geloven…

ik blader door de bomen en lees een bos in rust verblijf ik hier in dromen of droom ik haar die kust verkleur ik rood in stilte de moederschoot ontgroeid… er wacht mij slechts de kilte totdat de bloesem bloeit ik tel het jaar in ringen en schrijf de boom mijn lief draai rond in heksenkringen en wens mijzelf naïef een holte om te schuilen…

in het verleden was het heden nog mijn toekomst maar vandaag ben ik al blij als ik morgen niet van gisteren ben ... en jij?…

Sjoertie Sjoertie Nu ben je weg Je brokjes staan er nog En de tuin is onbeslopen Hopelijk heb je nooit meer pijn En zit je lekker warm En kan je weer goed lopen Sjoertie Sjoertie Wat had ik het fijn Je was echt waar mijn maatje Mijn lieve grote stoere kater Jij was het vuur en ik het water Het is zo moeilijk weer alleen te zijn “Sjoertie…

In een vreemde stad Deels bekend Deels niet Zit iemand te schrijven over Waarom hij daar zit Tussen mensen, ertussen Tussen bezoektijden 15– 17u / 19-21u Het is nu zes uur precies Tussen winkeltijden Ze zijn net gesloten Was het maar donderdag Tussen filmtijden 14.00u 18.45u en 19.30u Maar die is verder lopen Tussen Gezond…

Ik zie mezelf Alleen en schrijvend Voor me, een half beschreven vel Met in mijn glas nog een bodem bier Mensen om mij heen Zien zij mij wel? Of niet? Ze laten me met rust En ik krijg alle ruimte En kan rustig doen wat ik ermee wil Bieden, delen, nemen Verspreiden, of vergeven En de tijd staat even stil Binnen een jammerlijk besluit…

De één heeft de bal stevig vast Wil hij hem delen? De andere, wil die spelen? Of rusten ze samen na hun spel? De één staat op, loopt weg De ander wijst nog… “Weet je wel…?” In het weiland klinkt een groet Er schalt een lach Een boom staat stevig Midden op de dag…

De achterste zei nog: Pas nou op! Maar de voorste figuur Liep het schilderij zo uit… En de bal lag tegen het lijf dat weer leunde tegen de boom En de boom voelde zich alleen Geschilderd Als in een nageleefde droom…

Een fris groen weiland Sprietjes gras dichtbij Een solitaire boom Stevig, vol van kroon, vrij Zwaaiend met zijn takken In ’t frisse blauw Iemand staat Iemand zit, heeft een Paarse bal te pakken: Van mij? Van jou? Communicatie behangt de lucht Niet vast te leggen met strepen, Verf en klodders, kwast Wat speelt er in dit tafereel? Het…

ik zoek naar woorden maar vind de vragen waarop ik geen antwoord weet zal ik zwijgen of het wagen mij te verweren met een kreet…

Je leeft leuk en luchtig als lachgas: grappig, vluchtig…

als een open boek laat ik mij door jou lezen dicht ik mijn woorden één voor één in een ogenblik verdwaal je in mijn wezen kijken jouw ogen door mij heen…

Ik was zo blij want ik werd verliefd dat ging voorbij en ik blijf erbij Ik ben zo blij en alsjeblieft laat deze kei toch lekker vrij Ik ben zo blij want niet gekliefd pas als ik en jij voelt als: wij Dan zijn wij het allebei zo blij, zo blij, zo blij Dan mag je me delen mij klieven, mij strelen mij stoten, mij gooien mij…

Rust daalt neer Stof dwarrelt op Mijn verlaten ziel Bewoon ik weer…

Hij zonk weg in gedachten, die als ankers houvast zochten aan aardse zaken. Langzaam gleed hij naar beneden, terwijl de touwen aan de ankers hem verstrengelden. Hoe meer hij dacht, hoe zwaarder hij werd, hoe verder hij wegzakte, hoe dieper hij ging en ging en ging en dat bedenkend, zakte hij nog sneller de diepte in. Plots stond hij…

zonder dat ik het wil horen luister ik naar wat je zegt doch de pijn kan ik wel voelen daar waar jij je vinger legt zonder dat ik iets wil zeggen praat ik door je woorden heen diep gekwetst zoeken jouw ogen of ik wel mijn woorden meen en je warmt je koude handen tevergeefs aan wat er was waar eens de liefde brandde rest alleen nog smeulend…

‘t was licht, deur op een kier, klein straaltje licht en toen BAF De deur viel dicht Een harde knal En ’t werd donker Daar stond ik, helemaal alleen ‘k zag niks, niemand De muren kwamen op me af. Ik snakte naar adem Riep om hulp En toen, Licht Ons ma riep ETEN…

Mezelf zijn voor een ander Veranderen voor mezelf Stééds ben ik me vóór te veranderen vanzelf…

De monden die men ziet praten nemen de waarheid voor lief zwijgen stil, blijven gesloten, hijgen schril en voeden zich passief, onuitgesproken. Wat heeft men aan het Gesproken Woord? Ach het is bewogen lucht wat men is, wat men hoort…

Lees mij en lees meer Klik door en nog een keer Lees het snel en geef het door Of langzaam, wat jij wilt… Laat anderen lezen wat ik hoor En denk en schrijf en zie en doe En laat toch eens zo’n cijfer varen En gebruik toch eens je stem Door te reageren met: ‘Wat stom’ of ‘saai’ of ‘Nou, wat een raar verhaal!’ Of ‘mooi’ of ‘snap t nie’ of…

Vurig hart, brandend verlangen Mijn hart door jou behangen Warm gevoel, blije tranen Me stilletjesaan in de hemel wanen Ijskoude blik, bevroren dagen Vele onbeantwoorde vragen Gewond en bloedend hart Niets dat die pijn verzacht Eenzaam en verlaten Eén van die vele éénzaten Waarom val ik nu net voor jou, iemand die niet van me houdt.…

Luisteren en voelen Denken en zeggen Liggen en laten Weer luisteren en voelen En horen of het klopt Het klopt Raken en aanraken Menen en vertrouwen Lachen en rusten Doen en bewegen En kijken of het klopt Het klopt Blijven en hopen Plannen en bouwen Genieten en zijn Weer luisteren en bedenken En weten dat het klopt Het klopt…

in geurende luchten mijzelf verliezen verdwalend in kleuren verdrinkend in tijd verkleurende vruchten wilgen die kniezen herfstgebeuren dompelend in spijt spijt van de dagen die ik onnadenkend doorbracht met vreemden te ver van hun bron verwijtend hun klagen in motregen drenkend herfstontheemden op zoek naar de zon…

Ik heb zoveel geleden. ’t Is zo lang geleden... ...Ik voel het nog, ...ik voel het nog, ...zo goed. En toen kwam zij voorbij... Ze bracht me in verlegenheid, En tot mijn spijt Kwam toch weer dat leed voorbij. Ik heb zoveel geleden. Pas nog... ...Ik voel het nog, ...ik voel het nog, ...zo goed. Ook stenen worden ronder Als men ze in…

zij liet haar lippen rusten op helder wit papier zes woorden die haar kusten “mijn lief was jij maar hier”…

haar ogen bedriegen zijn liefde broeierig kijkt zij opzij sluimerend verwacht ik een teken maar wat verwacht zij van mij? haar mond, haar tong, haar tanden het spel beheerst zij goed mijn zakken vul ik met smoesjes maar verlies daarbij de moed…

Stap, stap, stap, In het enge bos loopt een grote olifant en die is de klos. In zijn rechterpootje heeft hij een dikke splinter. Hij draagt een geel majootje Het is midden in de winter. Stap stap stap In het enge bos loopt een grote olifant en die is de klos. Wat een enorme pech, want tjonge wat is het koud zeg! en waar zit nou die…