Alle inzendingen van Jeroen

Dikke mist domineert de ochtendtuin die dichten doet, dichterbij de duinen en in de smeltkroes van emoties slaapt de dood nog steeds in duisternis luisteren de doden steeds opnieuw naar het fluisteren van de nacht.…

De dominee die de emoties van mijn verwarde moeder onder controle hield duldde geen pottenkijkers tussen de wijkende muren van de oude boerderij nam hij een ei mee uit het kippenhok in kale vleugelslag verloor hij zijn veren verliet hij de hoeve op zijn kreupel paard.…

Je ziel Die viel Voor mij Die keer Totdat Jij, 'schat', Beviel Niet meer En ik het wiel opnieuw uitvond De liefde maakt de cirkel rond.…

Ik heb de afgrond bezien met het afgrijzen van mijn schoonheidswanen zag ik Goddelijke diepte in de ogen van de spiegel en het sentiment verzwakte niet werd zelfs heviger naarmate het toenam in intensiteit bezag ik de afgrond met al mijn zwakte van aangeboren argwaan.…

Herinneringen aan mijn jeugd lijken soms in mijn geest vervreemd alsof ik toen een ander kind was dan ik nu zou willen zijn en ik herhaal soms de vraag die ik mij als kind zo vaak stelde wat heeft het allemaal voor zin als er echt niemand van mij houdt dan draai ik het geluid van de radio wat zachter richting regenwoud en beweer dat…

Soms, die zielssnikkende heimwee naar de warme zomerdagen toen mijn ongekuiste jeugd zijn eigen dromenvleugels kreeg en ik als jongen om mij heen keek vaak tijdens het ouder worden het ontoereikende verlangen naar die vrijheid zonder vragen alleen, met ongevulde rugzak en indianentooi op pad naar een land zonder horizon eenzaam dromend…

Het droom zwerven van mijn deels vergeten jeugd herinner ik met volle teugen door een natuur die in mij is een gevoel van ziel bevrijden en in de echo van de droomschaduw slapen er vlinders op paddenstoelen in het donkerste duister van het bos heb ik mijn buik vol van herinneringen.…

Van een fluisterdwaas liggen verwarde gegevens grijpklaar maar geen mening. In een suikerweb weet hij raad over dingen zegt stildingen maar laat de paarse asters spelen door het herfstlicht van zijn woonwijksupplement. De tuinen met merels (als middeleeuwse valken) smeuïg en zoet blijken in zijn vensterbanklach aanwezig. Ja fluisterdwaas zweert…

Over haar schouder kijk ik mee Hoor! het lied van mijn kind Dat geluk ziet en vindt In het wiel van geluk De geuren Kermis opsmuk De kleuren Deze dag kan niet meer stuk "Papa, kijk je niet, waarom, heb je verdriet?" Toen zag ik en keek tevree Nu kijk ik maar zie het niet Ik lach en neem haar mee: we zijn weer met ons twee.…

Dankzij het droombestaan van mijn jeugd ben ik uiteindelijk tot het leven bekeerd ik geloofde eerst de woorden niet zo tegengesteld als ze waren in uitersten was de ooievaar waarschijnlijk blind en de boerenkool weer vol met rupsen in zichzelf gekeerd in automatisme droomde ik bewegingen, beweringen veranderingen die niet voorgesteld werden…

Achter de horizon slapen zwanen en moeders in japonnen kinderen onder luchtballonnen bij het water dromen vaders in tranen die rivieren maken en oceanen zonder zon staren naar bomen die woestijnen benijden mieren die olifanten berijden in een land dat niet bestaat.…

Eenzaamheid jij kruipt Mij achterna Jij die mij besluipt Eenzaamheid: ga Eenzaamheid: ga heen Laat mij alleen.…

De vleugels van vader zijn gestorven in teugels van handarbeid, huisvlijt moeders zwarte garen stug, in winters leeg behangen bond schaatsen onder onze kleuterschool toen praten nog niet kon is mijn broertje jong gestorven hij was niet van mijn ouders maar kwam uit de boerenkool.…

Achter gesloten ogen Ligt de nog ongedachte Gedachte onbewogen Te wachten Op een grofstoffelijke trillingsvibratie Ontvouwt zich een sidderende sensatie Een kaleidoscopisch kleurenspectrum, een repeterende ringcollage Niet te koop, onbetaalbaar En geenszins geschikt als handelswaar Stromen mijn gloednieuwe gedachten Naar mijn gedachtenetalage…

Vader volgt rivieren donkere schaduwen van zijn land hij leeft zonder toekomstdromen eerzucht verlaten in zijn hand moeder, binnen gebleven kan niet meer lopen zonder pijn het zat haar tegen in het leven geluk zal nooit meer bij haar zijn mijn ouders zijn nu vreemden in geen jaren, dat ik ze ergens zag we zijn allemaal ontheemden zo triest…

Geen geloof meer in religieuze abstractie of absurditeit van bloemen in afscheid van armoede geestelijk achtergesteld op ondergrond van gelijk wanneer zielsverwanten zwijgen met muzikanten van stilte geen geloof meer in lucht slechts een dwalende duif.…

Meer spreeuwen dan ik tellen kon verzamelden zich boven een hoge kerk vol onbezonnen kinderdromen en een lachende maan achter de bomen een tante die ik nooit had gekend stuurde een blonde kinderspiegel in een brief zonder postzegel naar een vriend, die mij bijzonderde mystieke vogels vlogen die nacht naar een onbestemde horizon met veel…

Ik koester geen romantische gevoelens tegenover het bestaan van de zwaan het zwanenmeer was in mijn jeugd spiegelmeer van angst en doodsverlangen mijn vader was een schizofrene zigeuner die langs de oevers liep om verzameld hout mijn moeder continu in perkament blies kleine veertjes van zijn schaduw er vielen soms dauwdruppels van mijn…

Zo wou ik dat het altijd zou blijven Je blonde lokken los En door je blouse, even, De zachte ronding van je borst En onder je wenkbrauwbogen Omlijst door perzikhuid, zo puur Je blinkende scherpe ogen, Helderder dan azuur. Liefde, met al zijn begeerte en lust Niet verteert als vuur in de sneeuw Een liefde, ongeblust Kreunend, spelend:…

Geef me tijd, sprak de koning tot zijn dochter Ik heb geen tijd, zei de prinses Geef me geld, sprak de koningin tot haar man Ik heb geld maar dat geldt niet voor jou, zei de koning Geef me macht, sprak de prins tot zijn vader Dat ligt buiten mijn macht, zei de koning Geef me liefde, sprak jij tot mij Die heb ik je gegeven, zei ik Geef…

De wind waait, stormt en snijdt de ziel Het water draait het houten wiel Het vuur zindert en zengt de huid De aarde blaast haar adem uit De bodem is al haast in zicht Het is al ochtend het wordt licht.…

Nieuwe maan schijnt stralend sterk door flarden zwerk o nieuwe maan, zie jij me staan tastbaar, zo dichtbij maar ver van mij vandaan jouw licht maakt me vrij geeft het sein: ruim baan van eerste kwartier naar vol van laatste kwartier naar hol jij staat daar, zonneklaar, zie ik je staan voor mij hier sta ik nieuwe maan hier, ver…

Zorgen Zijn Zaken Zonder Zekerheid Willen Weten Waarvoor We Werken Vechten Voor Vrijheid Vrede Vormend Zinvolle Zaken Zijn Zekerheden Wij Willen Weten Wanneer Vrede Voor Volk Vaderland Zonde Zoveel Zorgen Waarom Wordt Weten Vandaag Volkomen Vergeten Zoveel Zorgen Worden Weggelachen Voor…

Verlangen naar iets dat blijft hangen maar niets blijft hangen ja, de was mits opgehangen.…

Inspiratie, voorheen de gefleste geest Verstrikt en volkomen lamgeslagen Writersblock waarvoor de dichter vreest Muze van duizend-en-één-nacht en dagen Bezorgt illusies van alle dagen feest Blijft één nacht om inspiratie aan te jagen Inspiratie, thans de geschreven gedachten Vrij en volkomen vrij van vragen Muze van duizend-en-één-dag…

Moet ik je bij me houden in het dorp waar de rivier onze liefde in smart verdronk of in verloren zakdoeken vrouwen die liefde zoeken tussen droge beweringen en al wat beklijft voor de nacht zal ik tussen de lakens vinden een nieuw jaar, vol liefde waardig.…

Er was niets anders dan de witte dag vandaag in de wintertuin zag ik onzichtbare dieren nog voor het sneeuwen in een droom verdwijnen in een ander, onvervangbaar leven deed ik net alsof je nog leefde nooit werkelijk dood was gegaan en niets anders dan dat droomde ik, in mijn waan van de witte dag vandaag.…

het oor waar ik in zwijg is doof en ongewassen en weet mij te verrassen door stom geouwehoer het oog waardoor ik kruip is blind en reeds gevallen en wentelt zich in wallen draait mij steeds een loer de mond waar ik in kijk is lippendienst verwachtend en zo tandloos smachtend dat ik hem handig snoer het hoofd waar ik door maal is duizelingwekkend…

Zie je niet? Snap je niet? Begrijp je niet? Vergeet het nu, want er is veel meer Meer dan al het weten Context is zo nodig Zoveel is overbodig Stop met praten, hoorde je het zingen? Consumeer De samenhang der dingen…

Ik liep met me mee door het ‘Falensteegje’ Na het bordje ‘Angst’ sloeg ik een zijstraat in Op ‘Het plein van grote twijfel’ kwam ik mezelf weer tegen Het leek de goede kant op al was het er wel druk “Waar ga je toch naar toe? Neem eens een besluit!” Het plein stond vol met mensen en iedereen keek moe Eén vraag werd nog geuit: “Waar gaan…