Alle inzendingen van Jeroen

hij wast zijn handen met “naar onschuld geurend” zeep schoont zijn geweten zij knarst haar tanden en met haar mond in één streep kijkt zij verbeten en op de wanden van zijn kamer krast het kind ...om te vergeten…

Elke zee is veilig Elke haven is een thuis De reis is vol vertrouwen Zelfs breekbaar gaat niet stuk Wanneer je elkanders baken bent En elkaar om beurten volgt Zoveel meer zul je behouden Op golven van geluk…

draag mij….alsjeblieft mijn voeten voelen geen grond mijn benen geen kracht en mijn lichaam schreeuwt mij te rusten vraag mij….alsjeblieft mijn handen verbergen de wond mijn ogen de nacht en mijn lichaam zwelgt in lusten…

Totdat ik wolken droom En ik de regen niet meer hoor De dag bijna voorbij geraasd Totdat niets meer weet En gisteren rond was Zoals de maan van laatst De nacht verglijdt onhoorbaar haast De Poolster maakt een kanteling Om morgen…

Ik verlang niet naar een boek Een boek moet naar mij verlangen Om gelezen te worden Telkens weer Dorstig naar oogcontact Doorboren woorden mijn ogen Verstrengeld in mijn ziel/verslingerd aan mij Ze zullen zich zoekend - zelfs zalig zoenend - nestelen Om nooit uit te vliegen.…

terwijl zij slaapt ligt hij nog wakker bang dat zij hem verlaat als zij ontwaakt slaapt hij toch, de stakker en ziet niet dat zij gaat…

ik droom mijn woorden tot een boek waarbij ik steeds de vrijheid zoek een zin aan iets te geven zodat de droom gaat leven en jij met beide ogen dicht een lach glimmend op je gezicht de zin kan absorberen binnenste buiten keren…

Hij ploegde met man en macht Handen zaaiden concepten Onder de hete zon Een lovend woord gaf zeggingskracht Toen het over bloeien repte Wist hij dat hij het kon Hopend op een oogst vol pracht Velden vol verlepten Tot hij opnieuw begon…

Veel schaarste heb ik nodig Het is me goed genoeg Alles loopt, tot ‘t overbodige Op tijd is zelfs te vroeg Ik gedij goed in de droogte Crisis als verwennerij Gesmeerd dat alles nu zo gaat Ik ben echt veel te blij Ik heb niets te concluderen Geen doordenk-draverij Geen paarden die naar woorden grazen Richting een groene wei Daar in…

Zichzelf op poten zetten, met alleen een tafelblad En wat servetten waar hij op schreef: ‘Geloven was voornamelijk: blijf, nog even…bleef.’ Het viel niet mee, die vele beetjes naar de zee. In vingerhoedjes van plezier, met waterdruppels op een pier Win-win synergetisch rekenen als 1 + 2 was 4. Als schrijven was schrappen, dan was typen weigeren…

mijn voeten laten zich verwennen door het dauwnatte gras zal ik hem nog herkennen weet hij nog wie ik was? mijn wangen laten zich verzorgen door een blauwfrisse wind jong ben ik deze morgen oud voel ik mij als kind mijn handen laten zich verstoppen in een grauwgrijze broek stap binnen zonder kloppen sta buiten in een vloek mijn…

We kijken terug op mooie dagen Jij die zachtjes lieve woorden sust Geluk is wat we erven Jou in mijn handen gedragen Samen tot de laatste rust In jouw ogen wil ik wel sterven…

Zouden de meeuwen Met hun kleine oogjes Al hebben geweten Dat wij de boot genomen Vakantie gevierd Op de boot terug Foto's genomen Poster gemaakt Op de deur geplakt En telkens vele oogjes Die kijken hoe wij naar binnen gaan En weer naar buiten Weten dat jij snel dood gaat…

terwijl haar warme handen zijn koude ziel beroeren en woorden als een zalf zijn hartenpijn verzacht verliest hij zijn geloof in god en zijn bestemming omdat hij de beproeving zo lief niet had verwacht terwijl zijn zachte stem haar ogen laten tranen en als een medicijn de weg zoekt naar haar hart verliest zij al haar angst voor duivel…

Wat schijnt de zon weer prachtig op de eerste voorjaarsdag. De warmte is net te koud nog, nog net geen rokjesdag. Een blousje en een vestje en nog veel winterjassen. Rokjes met maillots eronder, die kleurtechnisch naadloos passen. Voor enkelen is het te heftig. Ze voelen zich alleen: Een geile hond; een ernstig zieke; iemand met één been…

Een “Eureka!” binnenkort verwacht Een dwaling doelloos aangedragen Daarna wordt dromerig nagedacht Na wat kamervragen Parmantig wordt er vergaloppeerd En gehamerd tot heel laat Een uitkomst schijnt gesuggereerd Totdat mijn wekker gaat Meetings ijlings opgeschort Een droom sust er van tussen In de tijd dat ik echt wakker word Sluipt uitsluitsel…

Langzaam trek ik de deken van mijn benen Jij ademt zwaar en slaapt nog diep Ik weet het nu zo goed als zeker Ik zet mijn voeten op de grond Met moeite wrijf ik alle slaap uit mijn gezicht Met een droge keel loop ik langzaam naar beneden Ik heb geen zin om ook maar iets te eten Elke hap is er één te veel En in een vieze keuken bedenk ik mij…

Licht afgeroomd als melk Houdbaar gemaakt Geproefd, gedronken Glasvezelgezoogd…

Touwtjes, zo uit elkaar Tussen statische uiteinden Dartelt een kantelmoment Een kleine knoop Is de werkelijkheid Van licht naar zwaar Zwiert een nieuw exemplaar Ontrafelt zoals mijn vader natafelt In zijn eigen tijd…

Hier zit ik dan, Verbijsterd en verloren, Van alles heb ik spijt. Mijn grootste fouten onomkeerbaar, Ik ben verslagen door mijn ergste vijand, Mijn ergste vijand: tijd.…

Hoe zou het zijn Als bomen konden lopen En overal konden gaan? Hoe zou het zijn wanneer De wolken konden vallen En de zon een dag zou overslaan ? Hoe zou dat zijn? Hoe zou het zijn als in de herfst Mensen hun armen verliezen En dat ze in de lente weer gaan groeien? Hoe zou het zijn als Onkruid niet bestond En er altijd bloemen zouden…

Moederziel waar ben je? Een boom verscheurt het licht als linnen De zon breekt door het zwaar verdriet Licht lacht tranen toe, ze glimmen De eerste keer daar aan haar graf “Doorbreek oude gewoonten”, - zei ze - “Roest toch nergens aan iets vast.” Bij langverlaten ondertussen gras Breekt abrupt een tak De winter komt weer dichterbij…

Het leven is te klein voor dit groot mysterie Ik bedenk me hoe het zit Elke keer dat ik besta Boven de wonderen die ik weer zie Als ik ten onder ga…

Wolken vangen zonnestralen Ze zijn stapel op elkaar Een pluisje wijst de wind de weg Hoger! Hierheen! Lager zeg! Hier! En nu weer daar!…

Ook al wil je het zo graag doen Ook al vind je jezelf lelijk Ook al denk je bij jezelf dat niemand om je geeft....... Ik ben degene die om je geeft Ik ben degene die van je houdt Ik ben niet de enige die je knap vindt Ik ben niet de enige die je aardig vindt Ik ben wel de enige die veel over je weet Ook al wil je het zo graag doen Ook…

Hij aanschouwt een vrouw Ze voelt zo sterk als dat ze ziet Ze zoekt wat ze wil uiten Tussen haar verdriet Telkens staat ze buiten Ze komt even bij hem schuilen "Ik geloof dat je de eerste bent. Onder jou blijf ik wel droog." Water nestelt in zijn oog Van binnen moet hij huilen Zij aanschouwt een man Wat zoekt toch deze vent?…

Elke dag gaan de uren voorbij Uren van jou, uren van mij Elk uur slokt zestig minuten op Zestig keer kijken op de klok Elke minuut van zestig tot af Het is mijn schuld en dit is mijn straf.…

Ogen waar nog nooit in is gekeken Een neusje waar nog niet aan is gekrabd Vingertjes nog bleekjes van het weken Je mondje dat voor het eerst naar zuurstof hapt Nieuwe haartjes die je hoofd zo mooi bedekken Beentjes strekken snel hun eerste strek Een mondje dat zojuist begint te lekken En zo even knik je zachtjes met je nek Ogen waar nog…

Ooit was er alleen platteland Men snoeide natuur om te vergaren In alle rust en met de blote hand Dorpjes groeiden langzaam met de jaren Mensen waren altijd in hun sas Met de stukjes groen in elke buurt De perkjes, hegjes en het volle gras Waar je je kind zo graag naar toe stuurt Nu snoeit iemand snerpend op benzine Daarna volgt het luide…

Voor hen die bijna durven Als je nu gewoon probeert Zoals een kind al doende leert Een keertje vallen en weer opstaan Drempels nemen en weer verder gaan Kijken naar een mooie bloem Lachen om insectgezoem Spelen met een rode bal Alsof er nooit een avond komen zal Snel vergeten als je je bezeert Elke dag een dag dat je weer leert En…