Netgedichten

netgedicht (nr. 28.467):

Even voor twaalf

Op het kruispunt van de Lemniscaat is elke weg dezelfde

Iets voor twaalf
Tellen elf schaapjes tien dromen
Over één werkelijkheid

Een datum verspringt
Hedens zullen kruisen
Een momentum wiegt

Om twaalf uur droom ik
Negen schaapjes op het droge
Verdrink ik zelf de tiende keer?

De kerkklok vertoont zich weer
Cirkels en een klik
Twee wijzers in één groef

Richting oneindigheid
Laat tijd zich niet vangen
In een ogenblik

Wie beluistert echo’s
Als een kerkklok twaalf maal slaat?
Hoe vroeg is het nu laat?

Sta stil
Als minuten tijd verliezen
Aan oneindig nu

Seconden branden zich een evenwicht
Als mieren onder mijn vergrootglas
In de felle zon van vroeger

En het even voor twaalf is