Alle inzendingen van Johan

Fier witte zeilen de kleur van overgave aan de wateren…

Hebben we elkander toevallig ontmoet Hebben we al dan niet emoties gedeeld Aftastend, terughoudend en alert Onbewust in voor en tegenspoed Soms angstig soms trots en soms verveeld Gods wegen evengoed onze weg Onbekend het eeuwige vloeien Over zijn akkers ze zijn gelijk Onze levensloop naar achteraf blijkt Het is niet afhankelijk van wat ik…

Het slaat nergens op we staan allemaal op het toneel en brengen onze tekst spelen degene die we proberen te zijn op dat moment collega echtgenoot vriend minnaar clown…

Ondanks uitgewisseld verdriet of wellicht juist daarom vrijden we met elkaar in een traag moeiteloos tempo een bevestiging van ons leven van onze liefde voor elkaar Zolang het soepele ritme voortduurde was er geen sprake van dat de grens tussen de feiten verzinsels werkelijkheid en fantasie vervaagde alles teruggebracht tot wederzijdse…

Ieder jaar opnieuw zal ik bij de eerste sneeuw jou voor me zien totdat de vertrouwde sleur van het dagelijks bestaan de scherpe kantjes van mijn verdriet heeft afgeslepen en tot een draagbare dofheid zal hebben gereduceerd maar zelfs dan nog zal ik je voor me zien bij de eerste sneeuw…

Wat kan ik anders doen dan machteloos berusten nu zij me schrijft over haar lage lusten en dat ze hoopt dat ik sportief aanvaard dat zij en die ellendeling elkander kusten Dat ze het schrijft is 't onomstotelijk bewijs ik schaats riskant op in haar lente dooiend ijs verkleumd en eenzaam bezig aan een hopeloze reis Warm maar sportief gekleed…

Ik ben naar de stad gekomen om een meisje te verleiden geen één punt zeventig meter lang kort blond haar een brutaal kopje waardoor ze op een scholier lijkt met een bepaald volwassen lichaam waardoor ik tegelijkertijd vertederd en opgewonden raak…

Je bent een meesteres in het administratieve voorspel alle typepapier in keurige stapeltjes nietmachine in de aanslag paperclips klaar om te steken en je bureau voortdurend afgeschuimd naar voorwerpen die daar niet op thuis horen…

Ga naar huis om te pakken tenzij je al iets voor de nacht of een tandenborstel bij je hebt kom gewoonweg maar mee…

Wie zegt dat er geen wonderen gebeuren, die heeft nog nooit een boom in bloei zien staan Wie zegt dat er geen wonderen gebeuren , die heeft nog nooit de zon zien ondergaan Wie zegt dat er geen wonderen gebeuren , die heeft nooit de schoonheid van een roos herkend Wie zegt dat er geen wonderen gebeuren heeft nooit gezien hoe lief je voor…

Een overdrachtelijk schip zonder anker drijft doelloos en in verwarring naar de kust waar Samaritaans gezang en mededogen oprijst voor een doorgeschoten enkeling; hij die het overleefde. Geboden kansen echter niet benut. Hersenschimmen zaaien twijfel. En dan is hij weer thuis. De rest van zijn leven niet durven kiezen enkel doorspekt met…

De dag gaat snel voorbij als je niet wilt dat het morgen wordt Als je niet wilt aangaan wat die dag je zal gaan bieden Misschien biedt het wel dat je morgen niet wilt zien Dat de zon niet onder gaat Dat de sterren niet aan de hemel zullen staan Die je doen staren in de verte Staren naar verlangens De maan die toezicht houd Houdt van de nacht…

Zwart dat is alles om mij heen geen licht bereikt mijn hart ik ben dood…

Een oude grijsaard bekeek de wereld lachend maar stierf van verdriet…

De kletterende spetterende waterdruppels dwarrelen door de dorre dag de langverwachte lome lente verdwijnt verkorven van verdriet Niemand weet wat warmte is verweerd door weer en wind ze beven, bibberen dag aan dag en hopen op een levenslach Kom, laat mij de liefde leren lief en leed van mensen dan pas kan ik zonlicht kennen en lentetederheid…

Zaterdagnacht vergaat in donkere schimmen tussen volgeschonken mensen en 'joe-box'-muziek Buiten is het koud maar binnen ... smelt ik in een roes van tederheid Jij hebt mijn pen gebroken en nu zit ik daar zo leeg ... als 't glas voor me…