Alle inzendingen van John

herinneringen kleven aan dit huis van vrienden hun worstelend leven deed plafond en bodem vinden het vechten klinkt nog van de wanden en echoot klanken van gebroken handen ik sla driftig op hun ruit en schreeuw mijn pijn uit gebroken handen slaan terug plafond en bodem vielen vlug…

de vader bewaakt zich als een fort een bastion van spanning en van dreiging mijn pijlen buigen krom nog voor ze zijn geschoten mijn boog is reeds verdord nog voor hij is gevormd en zinnen breken af nog voor ze zijn gesproken mijn woorden zijn te kort om vader te verstoten…

de geboorte is de invaart in het leven en tegelijkertijd wordt ongevraagd en kostenloos meegegeven de voorbode van de uitvaart van de dode…

daar op het hoge duin heb ik je ontmoet starend naar de avondzon op je haren lag een gouden gloed de horizon was vol van vermiljoen de zee doorsneden met een gouden spoor weerspiegelde zich in je ogen ik keek je aan geraakt, gepakt, bewogen de weerspiegeling drong in mij door de duinpan vulde zich die nacht met gloed met sauzen, spijzen…

na schooltijd rook ik het strijken van overhemden en thee die jij mij schonk ik smaakte de geborgenheid van warmte die ik dronk bij vuurhaard en gezelligheid je boog zo zwaar in het strijken van die stapel kleren je mond bewoog niet snel maar kon mij toch bereiken jouw dagen telden teveel kruimels die je voor het vallen al wilde vegen jouw…

ik sta weer eens in vuur en vlam mijn hart klopt als een wekker het hek is weer eens van de dam hoe ouder toch hoe gekker maar heus geloof me asjeblieft 't is weer gebeurd, ik ben verliefd 't was zo ineens toen ik haar zag dat mijn hart zo snel ging slaan dat zoiets…

Dood, een mes in je hart, dood, Vallend naar de grond, verward. dood, in een plas met bloed, dood, komt het ooit nog goed? dood, Zonder lichaam, een ziel, bloot, dood, Zonder hoop, het is vervlogen in de dood.…

Onthecht valt een blad Ten prooi aan de zwaartekracht Op het zachte mos…

stemmig zwoel in een strandstoel lig ik na te deinen met de zee en terwijl ik kinderen hoor spelen neem jij mijn gedachten mee met het tij verdween ook jij met vloed ben je er weer? dat is waar ik op reken want dat deed je keer op keer ik proef het zout op mijn lippen van mijn zilte zomerzonde voel je handen die me streelden oh als meeuwen…

Jij neemt me serieus soms ook wel eens te af en toe ik maar meestal we Je zegt wat je denkt denkt wat je zegt nooit eens verzonnen altijd echt Niet ondenkbaar niet onkrenkbaar vaak net op de rand Helder zicht geen vizier alles in de hand Toch soms die blik wat zei je nou? wil niet kwetsen heeft ook geen zin Je bent bovenal een echte…

ik kan geen vin verroeren zit hele dagen stil lopen, rennen, springen dat is wat ik wil ik kijk verveeld naar buiten zie kinderen op straat kan het niet verkroppen dat alles verder gaat iemand vraagt: gaat het wel goed? je ziet een beetje pips! dan denk ik: hoe zou jij je voelen? zes weken in het gips!…

Goudgele zon Koele bries Asfalt strekt zich uit Glanzend chroom Lak en leer Donderend geluid Zonder doel Alle tijd Eeuwig wordt tot even Zorgeloos Jij en ik Rollend door het leven…

Wie zijn kussen ’s morgens kust goed geslapen uitgerust heel gewoon als eerbetoon voor het dragen van zijn bol ’s avonds laat nog boordevol zwaar van zorgen en gedachten na een nachtje overnachten leeg en helder, licht doet niet meer dan zeer zijn plicht.…

Vlak naast de kruiden staan rijen specerijen - nooit grijpt ze mis.…

Zij was zeker niet ‘de vrouw van zijn dromen’ toch droomde hij elke nacht van haar er was iets in haar blik waardoor hij dacht : ‘Hé, dat ben ik!’, zij was als een spiegel waarin hij het beste van zichzelf zag. Zij was zeker niet zijn ‘ideale vrouw’ toch idealiseerde hij haar elke dag, schreef haar eigenschappen toe die haar steeds…

Die zoete pijn die mij doet lijden moet ‘afscheid nemen’ zijn ; ik weet geen raad met het plotseling besef van intens verbonden zijn. Zó vanzelfsprekend waren wij samen dat onze harten ongemerkt verstrengeld zijn geraakt, nu onze wegen scheiden stroomt een stil gemis dat raakt aan wanhoop uit barsten en scheuren die ons uiteengaan…

Woestijnzand brengt de wind mee en verhalen van kamelen en komt de wind uit andere tijden dan vertelt hij van ’t heftig strijden van ridders en kastelen. Soms moet je goed luisteren naar het zachte fluisteren dat in de blaadjes van de bomen leeft en de stilte van de wind maar al te graag zijn stem geeft. Dán gaat het over echte liefde…

Gebrabbel van een kleuter aan u en mij gericht Ik vind het slechts geleuter Men noemt het een gedicht De zinnen die niet lopen De vrucht lijkt echt onrijp Moet ik de boel ontknopen Totdat ik het begrijp? De boodschap in een papje Van wonderschone rijm Verteert veel beter snap je Maar wat is het geheim? De woorden zijn mijn noten Waarmee…

Ik wil alles voor je zijn je beschermer en je trooster je stoere rock en rollster je koffie en je kan de brede sterke man op je favoriete poster. Ik wil alles voor je zijn de noten op je zang de pukkel op je wang je uiterste datum en je fatum het vele dat je veelt de sherry-tomaatjes die je teelt je la, je mi, je do je piccolo, je gigolo…

Toverhazelaar nu alles kaal en grauw is bekent hij kleur…

elke kale tak vibreert in stil vertrouwen dat de lente komt…

De weemoedige Weense weende hete tranen in haar danspartner’s hals net toen het erom ging verpletterde hij haar ~ als een wals.…

Een beerput vol met beren 20 tamme die 30 wilde kunstjes leren. Verzinnebeeldt de neergang van de rede en de vrede die eindelijk zijn plek vind. Speelsheid overwint !…

Het vijanddenken moet even oud als de eerste stammenoorlog zijn en gekoesterd wantrouwen is al eeuwenlang oorzaak van ’t venijn dat complottheorieën doet smeden ja, oog om oog en tand om tand regeert nog steeds met strakke hand leren we dan nooit van het verleden? Maar gelukkig is er wereldwijd protest tegen de zinloosheid van doden want…

Zullen we opnieuw beginnen de oude koeien uit de sloot vergeten en vergeven zodat we in het nieuwe jaar alleen de goeie dingen van elkaar nog weten? Zullen we opnieuw beginnen elkaar de ruimte geven voor een eigen leven elkaar in mildheid niet ontzien elkaar van harte troosten bij verdriet en pijn zodat we beiden kunnen worden wie…

Bakkerij Plum maakt elk jaar zo tegen Kerstmis van die lekkere zeer voedzame met extra amandelen sukade, rozijnen en krenten in rum geweldige puddingen. Warm opeten- jammie, jammie!…

ik zit de zon schijnt over velden zover achter mijn gezicht ik keer in luwte achterover gedachten stromen uit het licht van gouden kleuren zie ik sporen ver weerkaatsend in een dal ingeperkt door de flarden van een jeugdig ideaal beelden stemmen in mijn denken door het weelderig gegroei hoor ik ruisen…

in de kleine werkplaats verft de zon de krullen goud, terwijl de hand van de timmerman snijdt en zaagt en schuurt aan het kruis van hout, waarop hij nagels ziet en bloed en 's-nachts als in de hoek het manshoge kruis te wachten staat op wat morgen zeker komt, droomt hij vreemde dromen vol van geweld en tranen, maar niet op zijn gezicht…

de herfst is lijden al die vergane kleuren treuren op de grond…

op hoge veulenbenen stapt zij vastberaden dwars door de spiegel van de aarzeling en uit de scherven van haar meisjesbeeld ontstaat voor de eerste keer een vrouw met haar kinderogen nam zij foto's van een nabij verleden waarop wat druppels van een mengsel vol haat en liefde schaduwvlekken maken, die tot voorbij het heden raken nog is…