Alle inzendingen van Joop

Ik staar in het vuur van de open haard, Zie de dartele vlammetjes gaan. Ze spelen een spelletje, luchtig en blij, Duiken onder een kooltje vandaan. Ze dansen en kronkelen zich sierlijk en vlot In de meest fantastische stand. Ze stoppen voor niets, gaan altijd maar door Tot ze eenmaal zijn uit gebrand. Maar vlammetjes, jullie zijn symbolen van…

Weet je nog die avond Bij het licht van de maan? Weet je nog die avond, Zie je ons nog gaan? Een romance als nooit tevoren. We fluisterden door geluk overmand. De stilte deed zich niet storen, We vertoefden in sprookjesland. Wij samen, we bouwden een home. Geen kasteel, nee eenvoudig en knus. Jij bezegelde toen onze droom Van de toekomst…

Ik ben een bank, Vertellen kan ik veel En met mijn vriend de maan Weten we samen wel het grootste deel Van wát er in mensenharten om kan gaan... Overdag is het stil; Een oud heertje of een vrouw, Zij zoeken warmte op mijn rug. Is de zon dan weg, dan gaan ze gauw Naar…

Heerlijk is het vaak te rusten In een bos, zo plechtig stil. Ver van huizen, auto’s, drukte, Van die dingen, de mens zijn gril. Kijk, een zonnestraal valt neder En borduurt met schitterend goud Een lief’lijk randje om het lover, Daarna op het groenbruin hout. Denkend aan voorbije dingen Lig ik onder een forse boom. Zachte windjes die zingen…

Vrij zijn van aardse slavernij blijft 's mensen streven. Doch hem, die ons een uitweg tot verlossing bood, Bracht men omwille van zijn woord en daad ter dood, Omdat de heersers vreesden voor hun eigen leven. Hoe nodig is het nu zijn boodschap door te geven, Die zal beslist nog uitzicht bieden in de nood. Maar vaak is het begrip der luisteraars…

Nu nog niet zo lang geleden Gaven mannen, recht van leden, Het beste wat zij konden geven: Het offer van hun eigen leven Op het altaar van het recht. Opdat ’t goede won van ’t slecht’. Dat was het doel van ‘t vurig streven. Echter zij die achterbleven, Enkel in het harde leven, Kunnen het niet altijd omvatten, Dat verlies van al hun schatten…

Mijn vriendje die heet Frederik. Zelf vindt hij zich een slimmerik En ook daarbij een braverik. Ik vind hem maar een stommerik Want hij heet toch niet Henderik?!…

De ochtend van Pasen nauw merkbaar begonnen, Het Zwillbrocker Venn nog in neev'len gehuld. Die zullen verdwijnen, heb even geduld, De talmende nacht geeft zich spoedig gewonnen. Daar breekt door het grauwen in glorie de zon en, Van vaagheid ontdaan, worden vormen onthuld. Opeens lijkt de hemel met vlammen gevuld, Is fier een flamingo een stijgvlucht…

Je zag van de bomen het blad verkleuren: De zomer was voorbij. Je rook de kruidige herfstgeuren: De winter was nabij. Je lichaam deed mee in dat ritme van de natuur. Het zwakte af en was je tot last. Je eens zo heftige vuur Werd langzaam aangetast. Je snakte naar het nieuwe voorjaar, Als dat er maar eenmaal was. Niet wetende dat deze winter…

Stad: het is tijd. Winter is halverwege, smeltwater mengt met miezerige regen, de nieuwe dag brengt kille tegenwind. Het zou in één keer zomer moeten zijn, vol van geloof in helderlichte dagen die stomme tegenspoed zullen verjagen, mogen beschermen tegen hoon en pijn. Wie hier niet…

Leg nog eenmaal je hand op mijn schouder; Laat zien dat je mij nog kent. Laat merken dat je daar in de verte Nog steeds bezorgd om mij bent. Mijn liefde voor jou is oneindig; Dus ook nu de dood ons scheidt. Maar stuur me in Godsnaam een boodschap En doorbreek dan mijn eenzaamheid....…

We zagen de zon hoe die wegzonk in de zee toen keken we naar elkaar en begrepen het nu spreken zou dit moment voor altijd bederven…

Ik ben anders dan de anderen dat zou je zo niet zeggen toch is het eenvoudig uit te leggen namelijk: anderen zijn maar ik ben.…

In het nachtelijk geflonker van de lichtjes die je ziet hoor je zachtjes in het donker de klanken van het engelenlied de gebroken stilte die ik vind doet mij denken aan het kind...…

Hai Koe groet ik hem opgewekt hinnikt het paard wat een dichte mist…

We hebben jou gedroomd en jou verwacht, zo vol verlangen nu zwijgt de wereld even stil vandaag ben jij door ons ontvangen lief klein mensje, o zo pril…

's nachts verwekt en 's anderendaags geboren wordt verteld aan ieder die 't wil horen zie wat hier thans voor u ligt 't lijkt op rijm en 't is gedicht…

Stil in jezelf gekeerd dan vreemd om je heen kijkend vragend waar is hij ik weet het zij zoekt mij de pijn wat moet ik doen vreugde ik heb haar nog morgen een ander gevoel…

Weet je iets van Omaha Beach ik zal het je zeggen ik ben er geweest ik heb het gezien en heb het beleefd 't was in een droom of als een film het geweld van de vrede en het krijsen van de herinnering Nog zijn ze zichtbaar kraters waar eens bommen vielen nog zijn er resten van de Atlantikwall de gapende bunkers van het zware geschut…

Hoe kan je verder leven met die oorlog die je zo bewust hebt meegemaakt Hoe kan je verder leven na die oorlog zonder deze bewust te hebben meegemaakt Toch leven er mensen hier en nu en spreken zij verder over wat straks te doen is Wie bepaalt dan onze toekomst zij die weten en niets zeggen zij die spreken en niets weten of zij die…

Oh lijf van steen. Het was je gebeente waar ik om ween. Je geest was oud en je ogen koud. Je was als Job onder stof en zand. Die vrouw, haar lijf, je verloor je verstand. Je slikte pillen, je geest was dood. Wie kijkt er nu om, naar iemand in de goot. Zie daar was een engel met vleugels licht en pracht. Het trok je omhoog uit je graf,…

De Oppasser. Een treurige dag ik heb een vriendje verloren. Niet zolang geleden geboren. Als ik op visite kwam. Dan sprong hij al tegen me aan. Hij was zo vrolijk en spontaan. Vanmorgen vond ik hem in het huis van mijn zoon, badend in het bloed. Dood , en dat is wat pijn doet. Ik voel me rot en beetje kapot. Ik was de oppasser van dat kleine…

Een treurige dag: ik heb een vriendje verloren. Als ik op visite kwam Dan sprong hij al tegen me aan. Hij was zo vrolijk en spontaan. Vanmorgen vond ik hem in het huis van mijn zoon, badend in het bloed. Dood, en dat is wat pijn doet. Ik voel me rot en een beetje kapot. Ik was de oppasser van dat kleine vrolijke beest. Kon ik maar praten…

Slaap zacht. Kil is de nacht. Koud in het nacht. De zon zo warm en de liefde zo zacht. De maan verlicht de Kilheid en de kou wordt minder. Kijk in de lucht, kijk naar daarginder. Kijk naar de maan. Kijk blijf kijken naar dat licht. Dat is pas een vergezicht. Een wolk verstoord het gezicht. Je blijft kijken en hoopt het weer te zien…

eenzaam staar ik in de verte waar de sluier van de mist langzaam verdwijnt alsof hij wist dat ik hier sta te zoeken naar een beetje helderheid voor mijn sombere gedachten en zegt: nu is het tijd om je hoofd te laten rusten even stil te blijven staan en je gedachten stilletjes even weg zien gaan roerloos staar ik in de diepte langzaam komt…

ik sta hier te zoeken naar jouw graf in al die jaren is dit de eerste keer ik weet niet wat ik hier hoop te vinden ik weet alleen dat ik jou hier nergens zie na uren op je gewacht te hebben ben ik tenslotte maar gegaan ik liet een briefje dat ik je niet gevonden had bij een klein wit paaltje staan maar heb daarna nooit meer wat van je…

druppels vallen zomaar uit het niets ze glijden over m'n arm omlaag strelen mijn gezicht liefkozen mijn huid en vermengen zich met de stroom van tranen hier in het diepe groene bos dans ik op een open plek omringd door bomen en hoog boven me een groot groen bladerdak waardoor de zachte druppels naar beneden komen zweven als tinkelende…

ik herinner me dat ik me thuis voelde tussen de gele muren van de tabaksrook thuis waar de pillen de ergste verwarring een normaal gezicht doet krijgen een plaats waar een binnenwandelende vrouw haar vele persoonlijkheden laat zien. even dwaalden mijn gedachten af van de depressieve ogen naar de ramen de stilte werd verbroken door een merel…

Een loflied klinkt op Amsterdam, En op de tulpenvelden, Een loflied op het mooie “Wien”, Op kleine plaatsen zelden! Tòch ligt er in ons land zo’n oord, En wel in het land der Zeeuwen, Dààr voelt men nog, als men er loopt, De sfeer van vroeger eeuwen! Ach, mocht ik toch `n dichter zijn, Ik zou in bloem’rijke tale, De schoonheid van-, m`…

even deed je je ogen open, verwilderd keek je me aan. grote heldere ogen van een man, die vroeger tot de laatste uurtjes swingde. je lag daar als een gevelde magere reus snakkend naar adem. je was altijd welbespraakt en ging een discussie niet uit de weg. je praatte graag over het universum, maar nu schijnt een ster voor je in de hemel,…