Alle inzendingen van Jos Zuijderwijk

Heer van Egmont weer van stal gehaald met oh schande een fluit tussen de tanden een kort zwart broekje aan in strijd met de geschiedenis bleef zijn kop op de romp staan strijders ongetwijfeld huurlingen die niet naar waarheid omgelegd uit zichzelf aldoor plat gingen reeds vóór een schot was gelost zo te horen slechts één Spanjaard kegelde…

gisteren op weg naar zierikzee met een handklokje afkomstig uit arnemuiden bedacht ik toen mijn klokje luidde iets dat in de trein niet hoort het betrof twee geliefden die in elkaar opgingen met in de coupé geruit en in de strik een lachtende derde uit de betere kringen iets dat inderdaad niet spoort…

het vonkte u uit beide ogen de lach van de wijze niet te weerstaan in woorden waar gelogen Nadjezjda Nadjezjda waarheid alleen naar de letter is een dictaat van a tot zet gelogen al heette het de wet Nadjezjda Nadjezjda uw gezicht sprak boekdelen waarheid kent geen regime waarheid fnuikt de beulen waar waarheid in de mens is is waar vrijheid…

mijn tante was gereserveerd voor later vraag me niet waarom of voor wanneer dan het was wachten zonder uitzicht op een laatste tram of trein zoveel is wel duidelijk het ging niet om opstappen nee het moest er van komen ergens vandaan misschien vraag mij niet waarop zij wachtte zeker is wel dat het er nooit was want waarom zou zij…

als men de mens terugbrengt tot stem bij voorbeeld die van het vaderland dan valt de mens erachter op niets aan te spreken dan mogelijk een zekerige krakerigheid bij de overdracht van het gesprokene er komt dan meer ruimte bij grote publieken om de mens achter de stem in volle vaderlandse glorie te aanschouwen en adoreren mijn raad…

wat is haarlem ontstellend ver weg als je gewoon nog op de dam staat moet je eerst naar de haarlemmerdijk waar verplichte voetgang zeer vertraagt met een bord schandelijk gemeentelijk fietsen mag pas op de haarlemmerstraat je mondt uit aan het haarlemmerplein na veel kruising volgt de haarlemmerweg mooi dus dat ik bekaf in sloterdijk…

sprak ik gisteravond tot een man oud klein grijs gedrongen op het VSB Poëzieprijsfeest in De Rode Hoed bent u niet de dichter Louis Th. Lehmann die ik zo bewonder vooral om zijn zeggingskracht waarachtig gevarieerd en heel bijzonder hij draaide zich om en ik stak schielijk mijn hand uit terwijl hij aarzelend ja schudde en daarbij licht…

zo vele jaren keken boer sperwer en havik in Amsterdam eenstemmig naar exoten neem de groene halsbandparkiet als onbekenden uit tropen vraten zij die lawaaiplaagpapegaai spilziek en omnivoor mooi niet maar de roofvogels hebben eindelijk de smaak te pakken nu kan worden afgewacht wanneer de eerste stadsagrariër eens over de dam komt…

vallen vanuit hun oorsprong alles behalve toevallig samen met die van de mensheid lopen over van diepe inzichten omtrent de ware aard van beestjes tot knorrepotten zie de uitkomst van steekproef één die met de meest geknede doorsneepoëet herkenbaar aan paranoia acuut ontstaan tijdens samenzwering van tal van vrouwen langs wegen in woestijnen…

staan hevig te dromen samen warempel echt waar hij dichtte in exsilium geroemd op zijn www waar hij woest leeft als beatpoet met saxbom celebrities and royalty deed ooit zijn confessies als master of ceremonies zij sadder wiser vlucht vol sentimenten voelt weer haar lente vraagt met een zucht give me stronger wine and madder music…

ga eens na welke perso(o)n(en) u deze week dicht zijn gekomen met verdachte uitstrooiingsverschijnselen hierna als volgt op te sommen: zo mogelijk gelijktijdig koortsachtige blik belazerd voorkomen aanzwellend kusgedrag onzekere tred afmatting in de gelederen triest qua levensverloop vulgaire uitstraling afwezig in uw gemoedsrust.…

potverdriegroemetjes hoe kan het bij de post alweer zo'n leuke vrouw voor verbintenis in trouw aan de ring en de bloemetjes echtelijk bezet…

is er anders dan weemoed onzekerheid ijdele hoop en wanhoop vroeg ik mijzelf af verzonken in gedachten toen haastig aangeschoven om een tijd te wachten ongeduldig in een rij ik haar opeens zag midden in de hema ik rende van die kassa langs wenkbrauwen bij de pasta en het kindergoed ze keek licht geschokt daarna blij bij mijn aankomst…

wordt niet altijd feestelijk belicht met gemeier en getak op de bloemenzee kleurig jaarlijks in gelid per defilé folklore grapjes over te bolgericht vraag is brengen trein auto televisie ons niet te snel de velden in beeld zodat het de mens duizelt en verveelt bij flitsfoto's buiten de interactie krioelende meutes op Geestlijke plattegronden…

het is maar goed dat de aarde rond is stel de bol was plat kaptein karel kortintwant van ontspanning in het spant gevoelig voor vagijn en rok boven dat al voor aanlok in hemels verre vergezichten hij voer door zeeën grif recht toe recht aan op die ene bodemloze af om één tel er vanaf te zien klaar onder te gaan in een ruimtelijk…

overstress voorspel je aan je buitenkant zo zeggen ze je zegt te weinig nee inzicht krijg je van de cursus mee je bent niet voor niks hier aangeland intaker vraagt schrijf eens uit voor mij waar je wel allemaal geen nee tegen zei huishouden man werk school je kinderen vreselijk mens al dat geja moet minderen je was immers duidelijk te sociaal…

wie oh wie zou ik allemaal wel niet missen bij schemerlicht alleen gezeten in de coulissen ik weet het heus wel niemand die mij niet zal missen bij schemerlicht alleen gelaten in de coulissen…

in het wondere land van klitorije bagels puntjes pains de champagne ulevellen cerise vol in pure reepjes neuzen fijne sproetjes van cocanje deernes druipen diep om in te kruipen ammehoela choccolata fellationaria laveren kanjers gups fijn met kneepjes in drasland op pollen zeg cran vulvaria evenwichtig eng op te smalle randjes vertraagd…

op het kerkhof gister herdacht ik mijn vader moeder alle anderen er naast er voor er na wie ooit ook maar familie was men weet hoe dat dan verder gaat eenieder daar onder gras speciaal die zonder toeverlaat klonk van achter ons familiegraf uit het niets vervaarlijk gegrom ik dacht meteen dat is opa zwichtte voor meneer pastoor om zijn…

in tegenstelling tot grote dichters weet ik van alles vrijwel niets alleen de sport daar is bij mij zéér veel van bekend neem nu simon vinkenoog beroemd van onder de poëten hij en ik malen omgekeerd bij het gebruik onzer kaken hij houdt mensen aan de praat paraat vanuit de breedte waar ik vastloop puur op duntemaat mijner uitspraken als…

ook goeiemiddag meneer sudderwruck we dachten we wagen d'r een belletje aan ja met de heer en mevrouw trj vos-lem ha ha drie hoog u weet wel pal naast u van nog steeds samen onder één paraplu heb-u nou de dierendocumantair opstaan we dachten de oliphant te aanhoren ook zowaar de neushoorn jij schat de krokodil met frisse vogeltjes er gewoon…

wat ben je waard als heet hangijzer ver weg van waar het allemaal gebeurt heet gloeiend teruggetrokken niet meer echt uitstekend met het oog op de passant die zich hevig aan je brandt bij voorbeeld in een gehucht waar men al steunt en zucht frequent toch in keren en wenden evenwel zonder de nodige raakvlakken om je op te pakken waarbij…

zang en poëzie festijn met uitreiking der tulpen op mokums zoutkeetsplein dames diep in de magnolia heren van het klaproosblad in de olie op hun dichterspad terug weer in hun schulpen alleen ging schutter nummer één van Circus Variété Amour Fou goed voor gulden schot met clou ongericht zonder bij te vijlen liefde gaat publiek in pijlen…

zeven dichters present te Culemborg droegen zondag kwiek hun gedichten voor thee nippend deerlijk heet uit glazen een dame was zo hard aan de luister dat geroerd de oogjes zachtjes sloten daarbij kwam kwelling in de zorg alle kijkers bleken nat en aangedaan tijdens teder en gepast onderbreken voor één dichter hoestend honds in buien…

ze woont wel vrij zeker niet in Zwitserland naar ik aanneem omdat het niet waar te nemen is door haar springerigheid blijft namelijk ongewis waar ze bij mail of telefoon exact uit hangt sprekend herkenbaar aan haar hartelijke lach twee borsten breed hippend gul qua postuur veel in beweging met neiging tot avontuur ze snikt als de lijn breekt…

wat zozzz van knuppel en dan slaven gij zeide mij toch ooit dat ik moest verbraven dat ik het hitzig had vergooid om te kreunen op jouw stenen in jouw hooi te ontvriezen stofjes te zuigen op jouw tenen je kneus te muizen voor het miezen…

ik zag haar zitten achter stapels bundels breeduit lachend midden in de bijenkorf pen in de hand om te signeren channah van het ware dichten haar daar kwam ik voor ze was zo waarachtig kort en bondig haar kaken lachten verkrampt ze keek verwezen en verwaten wat wil je zo alleen gelaten nog steeds kwam niemand daar zielig las ik…

hele dagen gekluisterd voor de ramen bevroren tranen diep in het dal grijs van het ijs ogen spuwen gal vraag je wat – het is hooguit ja nee amen geen land met mijn vrouw te bezeilen of het zou er één met lappen moeten zijn met dubbel paspoort kan ze met chagrijn daar in hun mand liggen te verwijlen pas dreef ik haar met zachte hand vooruit…

je zei altijd schat je miste zojuist wat ik zeg je dat ik zie en weet dat van je-weet-wel van je hoe en het waarom zodat jij jezelf niet goed ziet schat met onwijs veel eigen wijs in het vat maar ik heb mijn portie soebat wel gehad laat nu dat debat schat later stonden je ogen mat ik wist jij zei me dan wat maar drukte…

niet elke dag schijnt de zon verwacht niets maar niet voor iedereen eerst dan staat gij open in een landauer spoedt zij zich wellicht naar je toe ongelikte beren op de weg je weet gewoon niet wat je tegenkomt koekhappers meel in de mond kippenstront vannacht was het een ijskonijn in de tunnel van piet hein na twee donkere silhouetten…