doukipudonktan zegt mijn lief

ze woont wel vrij zeker niet in Zwitserland
naar ik aanneem omdat het niet waar te nemen is
door haar springerigheid blijft namelijk ongewis
waar ze bij mail of telefoon exact uit hangt

sprekend herkenbaar aan haar hartelijke lach
twee borsten breed hippend gul qua postuur
veel in beweging met neiging tot avontuur
ze snikt als de lijn breekt voor het harde gelag

ééns in levende lijve door mij te aanschouwen
stapte uit auto’s prompt binnen met grote zin
ging snel uitgekleed rechtstreeks mijn bed in
waar ik fluks bij kroop om met haar te trouwen

dat kon niet ze sprak nee ben al getrouwd
op haar rug nam ze mij toen eerst stil waar
waarna ze zich slingerde in woord en gebaar
in korte tijd is toen veel hevigs verstouwd

tot zij opstond niet omdat het haar niet geriefde
eerder om zich te kleden wegens een knoop
en wel die van mogelijk vlak en goedkoop
waarbij ze mij nog in tal van toonaarden geliefde

ze vertrok schielijk per vliegende schotel
wel na met vet linkse oogopslag innig tongen
waarbij ze sprak wat voelt het nu uitgezongen
maar dubbel dus eigenlijk hotel-de-botel

verbluft vraag ik mij nog steeds af hoe ze heet
dagelijks staan we innig veelvuldig in contact
vaak zo onstuimig dat haar broek er van afzakt
we gaan echt plat van veel deuk in het zweet

als u mij vraagt om waarachtige karakteristieken
dan zeg ik vol wellust eigen zinnen geen retro
lief manipulatief als lieve zazie in de métro
in de verleiding veel prikkel met teder in pieken

'Doukipudonktan' zijn de eerste woorden van het niet te beschrijven wispelmeisje Zazie in 'Zazie dans le Métro' van Queneau(1960). Niet te filmen (precies als mijn liefje) toch verfilmd.
Het staat voor een klankenbrij waaruit men taalkundig een begrijpelijk zin moet kunnen herleiden.