Alle inzendingen van K.Bladzij

is chique naar Frankrijk afgedropen. Haar romantiek werd doorgeprikt: het regent en hagelt in de duinen. Wat reageren mijn fans toch warm! Aan hun zal het nimmer nooit liggen dat mijn regels niet genoeg knallen. Poëtica is waanzinnig kieskeurig. Tja, bij kiespijn heb je geen trek in mijn gekonfijte toverballen. Allá, ik keuvel wel verder…

Dit spreekt me wel aan. Hoe kom je er op. Zoiets schiet mij nooit te binnen. Waar draait het hier om? Rebelleer je ergens tegen? Zit je daar over in? Je spreekt je niet uit. Je laat het aan mij over. Maar je weet het wel. Ondertussen. Helaas zit je er naast: ik voel me door en door geprest om jouw concept van boven tot onder met 'tjonge-jonge…

Soms leiden gedichten tot scheve ontmoetingen. Je schudt de hand van een site en schrijft wat je beweegt. Voor andermans ogen. Kijkers die woorden volgen van een onzichtbaar wezen, een code uit een cocon... Lezers die plots toetsgevoelig in een satellietflits zeggen: 'In jouw bezonnen zinnen hebben wij iets herkend.' En daarmee…

Met verbaal bekwame bonzen. Wat zij in hun hoofd presteren, moet kloppen met het landsbelang... Geregeld spelen zij mooi weer. Hun outfit is niet van eergisteren. Hun visies vergen compromissen want niemand is onze lieve Heer. Problemen zijn er om te bespreken. Horen jullie dat, dictatoren? Wanneer walgen jullie eens van hardvochtig opgetrokken…

Een volle bak violen op een zonbeschenen plek. Zij strijken om uw oor te strelen, tonen waar u echt van opkijkt. Dissonanten? Nou nee. Consonanten heten ze. Ja, zij weten van wanten als de strijkstok werkt... Zonlicht strooit met prisma's. Zij kiezen juist de kleuren. Wensen Horen & Zien een wals? Voilá: zij laten het gebeuren! Zeker…

Om een eigen mening word je soms besmeurd. Onterecht besmeurd: Zwarto verdenkt Blanco. Blanco blijft bij haar blanco. Zwarto noemt haar Witto. Blanco blijft bij haar blanco. Zwarto noemt Blanco afschuwelijk Witto... Blanco ontsteekt in woedo. Wijst Zwarto op trekjes van Witto. Wat Witto op Blanco's conto schrijft want Witto heeft…

Nog zes dagen en dan... moet hij het nóg maar afwachten. Vijf dagen zijn te kort om zijn tekortkomingen op tafel te leggen. Maar binnen vier dagen dient hij toch 'mea culpa' te zeggen en morgen - drie dagen vooraf - openlijk te walgen van zijn misbruik... Daarna heeft hij nog twee dagen om zijn vooroordelen te verdrinken in kortzichtigheid…

Vader A houdt van een snoeihard regime. Dat ziet Broer B geramd niet zitten. Dus omhelst Zus C het compromis: ook Oom D wil ongeschonden kunnen vitten. Uitgerekend Kleinzoon E moet op de kleintjes letten... Gelukkig zit Neef F al mijlenver in Het Grote Genieten!…

En dan is daar de zon van mei. De r van regen blijft achterwege. Wij spoeden ons naar een malse wei waar watertjes welig tierelieren. Ik spreid een smetteloos laken uit om gauw een plek te reserveren. Wat een weidse rust - ik ruik het! Dit landschap moeten we respecteren. M'n liefje zindert met me mee. Een bij landt op haar ranke neusje…

Regel een heeft er alle schijn van. Regel twee maakt er geen geheim van. Regel drie maakt er een gordijn van zodat regel vier het dicht kan doen. Maar regel vijf wil nog naar buiten kijken. Hij zal regel zes licht over haar haren strijken: sextetteke! knettert het dan. Iets dat we nooit met een snel gebed bij een haastklus…

Mensen zijn soms stalen harken. Onkruid in hun perken kunnen zij niet verkroppen. Hun mond - meestal een streep - lijkt voor de ontkenning uitgevonden. Dat u óók leeft, met óók een tuin, zal nimmer in hun gemonkel naar voren komen. Laat staan een milieubewuste vraag. Niemand haalt het bij De Gemodificeerde Kwekerij. Mag u raden welke…

Merelgekwinkel... Vast iets gebeurd. O kijk eens: een keurig grafnest.…

Noem mij een tintelende maand en je neemt 'april' op de lippen, wanneer de bomen barsten van belofte, men weer kwiek wordt door gekwinkeleer. Bekijk de prunus: zoiets teers ontgaat de meeste mobilisten. Je kunt al zonder jasje buiten lopen. Myriaden zaadcellen aan het gisten, ontvouwen geleidelijk hun eigenschappen: Pasen gepatenteerd.…

Aaltje en Aagje van 'Het Zuiverste Water' klappen uit de school...…

Als nog iedereen z'n mond houdt, neem jij het initiatief. Je lacht de wintersluimer weg, een opkomend plezier maakt zich van je meester: ginnegappend, clownesk bespeel je de wakker geworden elementen waaronder de mens. 'Wat we kúnnen doen, is...' wordt een teken dat we moeten letten op de nieuwe rillingen in ons lijf. Leven is niet gebaat…

En dan begint het ijs te kraken. Licht heeft zich voorzichtig ontwikkeld... Water en Catastrofe lijken het eens te worden. Pas op: reken niet buiten de wind. Klokjes en krokussen zijn er zómaar, zorgen alvast voor een glimlach. Een handreiking aan wie het ziet. Tijd om dingen bij hun naam te noemen. Overtolligheid in de ban te doen. Volop…

Weer heeft de wekker de manager gered, staat de gsm te popelen voor de flexer. Geld stelt het leven vast. Aldus de bankbediende. Gezondheid en tijd - daar gaat hij van uit. Zeker, verpleegkundige, elk uur zorgen uw handen dat breekbare ouderen hun levensavond halen. Bravo, ecologe: milieu bepaalt de cultuur. Leve de branche die hygiëne…

Tegen een amechtige garagemuur, tussen vergeelde stengels, uitgeplozen grassen en distels kortom de jaarlijkse tragedie waar mensen met herfstproblemen uiteraard aan voorbijlopen staat daar op een verlaten namiddag zonder ons medeweten het noeste blauw van een korenbloem! Voor onze aftakeling een teken: doof de zomer nooit met…

De geur doet je hunkeren naar vakantie. Blauwe lucht erboven voorspelt een veelbelovend buitenland. De ruimte hier nabij de duinen grossiert in wolken, in duizenden beloften. Opnieuw doordringt je een geelwitte essence: Anijs, Kamille? Een tikje machtig... Duidelijk een idylle voor komende zomer met voldoende valuta op je bankpas.…

Apathisch zitten wij aan schermen, toetsen zachtjes op en af. Adepten die genieten als bijen op een berm margrieten met gezoem vanuit de monitor. Zoete intimiteit die lokt... Om ons afdoende te beschermen coderen wij ons werkelijk suf, verdwijnen doodleuk in een getal met letters die er niet om liegen. Toch wordt ú er uitgevist. Staalhard…

Ongelooflijk hoeveel mensen niet in een Hoger Wezen geloven. Geboren, vertroeteld, en opgeleid aanbidt men vooral het eigen Ego. Ongelooflijk hoeveel mensen maar drie woorden verwennen: krijgen, hebben, en houden. Van geld, buik, en vrouwen! Ongelooflijk hoeveel mensen hun Babel verafgoden, de Bijbel nooit inkijken. Ach, luie onnozelen…

Zoek je zekerheid? Vul de emmer van twijfel met causaliteit...…

Staar heeft zijn blik bepaald. Daar waar zijn oog ging lubberen. Blik, blik, waar ben je nou? Verdwijn je in een wazig beeld omdat de brillen haperen? Spiegel je ogenblikkelijk, erken dat jou wat scheelt: ogen van gepolijst staal die fluwelig terugkijken... Nee, dit spoort en scoort niet meer. Oom moet gauw z'n lenzen strakken. Een…

Wat een lezer doet met taal, doet een laser met gegevens. Hoe reëel is hun verhaal? Hersenmeester: 'Eerst vertaalt een scanner HOE de lezer heeft gelezen. WAT de lezer heeft gelezen, is slechts aantoonbaar door veelzijdig te blijven streamen tot het al of niet fictieve als een cluster voor u staat: in haken, punten, strepen en plus-minnen…

'Je bast wordt hoe langer hoe dikker!' (bis) Wanneer je als boom door menig teder kind met zang en armen wordt omringd, moeten je nerven zich beheersen - ooit was jij een zaailing: een sprietje met trillend blad dat opkeek toen z'n moer plezier voor twee had terwijl een bries voorbijging. Die ervaring én je fratsen naast een warme stam…

Ziehier hoe allerlei prachtige lijven zich met de zon vereenzelvigen. Verkoelingen worden aangesleept. Dan nadert het moment waarop úw tenen, kuiten, billen, buikje met de branding kennismaken: best heftig hoe die hitte oplost... De zee vindt u vast reuze aardig. Hoor uw zegekreten kaatsen! Als kwallen zijn uw stadsneurosen naar de diepere…

Als de schoonheid onoverwogen, de klank van woorden wordt miskend, slechts de betekenis als hoogste wijsheid voor zichzelf wordt opgezogen, de maat van inspiratie ongeregistreerd, het originele als pure concurrentie wordt weggezet -- moet de ware lezer nog gevonden worden die zijn ijdelheid bevriest, het literaire aan het woord laat…

Dat je door te dichten met liefde voor het levende vers in een stijlvolle vorm de gretige lezer wil verlichten, blijkt vaak een ritje op een hobbelpaard. Kraaiend op een draaiend podium wordt de wereld een film -- maar na drie rondjes schrik je: geen vader, moeder of oom die jouw pret als liefde ziet.…

'Kort gezegd omdat ik sinds Jules de Corte nog maar nauwelijks genees van mijn verontwaardiging: wasmachine voor de expansie van de mens...'…

Overal treurt de tortel... Maar niemand, niemand heeft last van haar dwingend gezeur, haar oervervelend gekoer. Vooral in de zomer grijpt zij haar nederige kans met een simpel ritme de stilte te betreuren. Voor muzikale oren soms stompzinnig vals! Maar niemand, niemand stoort zich aan haar melancholieken. Sprinkhanen, ratten, wespen…