Alle inzendingen van K.Bladzij

Poes tegen Kater: 'Ik accepteer je niet meer als een Spetter. Voor mij ben jij nu kat.' Kater: Nou, dan ben jij Poes-af. Krijg je wel een kater...' Zo neigen mensen naar de nieuwe rage: verander als je anders bent, word ieder gelijkwaardig. Aldus verwende ontevredenen die mikken op een hetze: 'Zet de natuur op z'n kop. Verwijder…

Dat zij tot de insecten behoren - deze zomermiddag niet. Van alle kanten presenteerde zich een sympathiek kwartet. Wat beduidde hun zwenken, hun duiken, hun plotseling verdwijnen anders dan een geluidloos ballet? Welk een waaghalzerij! Wel lekker dubbeldekkerend: behendig, in Cubaanse maat, doorkruisten zij mijn carré. Boven, naast…

Wie niet doodvalt op een duppie, inziet dat minimal music wordt overschat, popmuziek behekst wordt door reclame, motorfietsen horror produceren om zich af te zetten tegen wat hoort, beseft: velen vallen voor extreem genot. 'Verdien jij doodgewoon je brood?' Fraaie begrippen om te doorgronden. Voorlopig vertaald: ieder z'n aard! Kijk…

'Wat een weertje, hè?' 'Hangt er helemaal van af hoe ik existeer.' 'En dat is, mijnheer?' 'Dompel ik onder of ga, ga ik nog te keer..., tegen die beer, die donderbui van een buurman. Ga ik nu te ver?' 'Wij meerkoeten gaan meestal te ver als het moet. 't Weer valt dan niet op.' 'Maak van uw woede een haiku die klinkt, en ziet: de…

Wat zoekt hij toch in kwissen, raadsels, steeds moeilijker wordende rebussen? Verband-houdende vragen plegen een aanslag op zijn herinneringen, voortdurend staat zijn koppie in reproduceerstand: 'Kom op, weet je het niet? Bezie het eens van gene kant, keer de zaak eens om, speurneus, ga stiekem bij de Grieken langs, jouw know-how dient…

Lopend voel je: het gras is moe, onbarmhartig bestraald. Fietsend schroeit de wind je gezicht dicht, kun je alleen nog 'amechtig' zeggen. Autorijdend ontmoet je geen kip. Iedereen zit breed aan het bier! Werkend weet je: onkruid dient altijd bestreden. Superbezweet zijg je terneer... Middaghitte baart een monster: een wild opzwepende…

Klemmende haiku: hoe zeg je heel eenvoudig wat stikmoeilijk is... Peinzend vertaal je wat er achter 'moeilijk' zit naar eigen zeggen. Schrale woorden die schrijnend zullen onthullen wat er conflicteert: haarkloverijen, rancuneuze spelletjes, raketaanvallen. Plotseling zie je hoe tegenstrijdigheden 't af moeten leggen. Wapenstilstand…

Wat heerlijk om iets ondeugends te telen! Iets dat geinig de wet ontgroeit. Zet de plantjes maar richting zon, pap, ze moeten nog emmers warmte eten om al het serieuze uit te zweten, mensen te doen vergeten wat ze zoal met hun kemphaangevechten hebben aangericht... Hoe ontsnap je anders aan de babbelmacht van de staat? Geen plantjes in…

Je opmerking klinkt scherp, maar redelijk. Toch wordt het niet gepruimd. Men vreest de pragmatiek: o wee als het waar is, het onomstotelijk blijkt: de persoon in kwestie zich voor iedereen ontkleedt...! Mag je zulke blindheid signaleren? Nee, gauw wissen, doen alsof een sprookje is weerlegd - 'correctief loochenen' heet dat. Sssssst…

Het lichtgroen waagt zich nu toch uit de bomen, bekleedt uitbundig het onderhout. Winden bleven maar uit het noorden komen, Corona-Nederland had het akelig koud. Mens en plant, ze kregen er van langs. Men moest niet denken dat zegeningen zonder pijniging verkregen worden. Pasen was een paar weken terug... Nu is de mildheid daar. De flora…

Ik ben woordje Zo. Dan zal jij wel Zus zijn. Allebei onderdeel van iets groots. Twee snippers van de waarheid. Blijkbaar vullen, voelen wij elkaar aan: we beginnen te spiegelen... Zien elkaars trots om te zijn wat we bedoelen. Op te gaan in een groter geheel. Van alle kanten joelen voor- en tegenstanders: niet zómaar krijgen we applaus…

Kop op, knop! Je geduld is prijzenswaardig, je samenvatting concreet, je bent een vlotte codeknop. Feilloos voer je een bedoeling uit, een persoonlijke hint aan de wereld, een warrige droom in miniformaat, een wolk die iemand ergens opslaat. Electron en chip - gloednieuwe lakeien - flitsen zich gek om jouw signalen een plek te geven. Vaak…

Vanuit het duister vond je het licht. Zonder somberte kon je ópbloeien. Inzicht heeft zich over jou ontfermd: hardgrondig wil je met het goede stoeien! Graag sterf je een beetje: gaat dwaasheid haten, ijdelheid verafschuwen, typeringen die pijn doen, vermijden, bluf en grootspraak verachten, de hunkering naar macht ondermijnen - je gaat…

Er is iets gaande. De zon klimt hoger. Bijen duiken plotseling op, berichten dat de bloesem zucht... Ze wenken ons naar buiten, zoemen aangenaam rond. Iemand is in goede stemming. De wind vlijt langs ons rug. Er ontwaakt wat in de tuin... Men heeft hier iets begrepen. Onze ogen staan op stelen: de winter is echt weggevlucht! Er is…

Oogkrijt houdt me bezig. Kleur ik met m'n kijkers? Crêpelinnen voelt dofjes aan. Geniet ik van m'n tastzin? Kralen hebben iets brutaals. Zie ik iets ongenaakbaars? Gelukkig kruien er akkoorden... Naar Parnassus-hoogte? Glanzende alinea's vullen mijn klinkerstraat. Ik pin ze vast voordat ze vloeien in de inkt van alles en nog wat...…

die de dichter vormen, dalen af op zijn afroep. Wat hij opvangt, noteert hij snel, hevelt allerlei associaties, hulptroepen die geruisloos essenties dicteren... Daar rolt dan wat uit - ja, gaaf uitgedrukt! Uitgebreid gaat hij anti-occuperen: heerlijk, hiermee kan hij door. Zonder z'n luiheid te onderschatten, borduurt hij voort op wat…

Uw stem op een o zo kleurige kandidaat kan grijs uitpakken... Screen dus uw voorkeur die grijze ogen opent voor nieuwe flitsen! Politiek talent dat afrekent met gedoe - 't ambtelijk kniezen.…

Ik ben een tutor. Wat u binnen mijn cirkel presteert, test ik graag op echtheid. Via een opspelend gen, een hint uit het verleden. Wakker sta ik afgesteld. Stelt u zich aan - mijn naald ligt klaar. Loopt u te snoeven - u gáát onderuit! Wat hebben mensen toch met Schijn? Leven is jezelf doorzien. De ander fair belichten. 't Frist…

Al bij de eerste lepel zit ik in een koets naar Versailles. Het paleis komt in zicht, lichtgroen ademt alles... Gretig neem ik een tweede lepel: een courtisane snelt me tegemoet. 'Goeie zaken gedaan?' Bij hap drie krijg ik een koraalsmaak, pak ik een boot van Lille naar de Malediven. Violen begeleiden mij bij hap vier: in een quadrille…

Dit jaar gaat de wereld als een ziekenkamer open. Jouw februarizon houdt elders huis. Het straatgebeuren ligt volledig lam, slechts een enkele bouwvakker hoor je fluiten. Populieren en vogels verbazen zich: lege pleinen - waar blijven de mensen? De hemel is zo ver je kijkt ontdaan van elk vliegtuigje. Men ziet de ernst in van een lockdown…

langs de weg naar Lewedorp. Ieder aan een kant. Uitnodigend wachten zij, wachten zij op... Ja, waarop? Wat zal ik invullen? Ga ik dichten of laat ik het open? Niemand die me iets verplicht. Maar het plaatje intrigeert me: twee bomen die de ruimte attenderen dat zij hier heersen, de verre blik hypnotiseren met hun kracht - overtuigend…

Als een donkergeweven deken valt de avondschemer in. Zwarte boomtakken als haarvaten vormen medische netwerken. Ganzen aan de horizon haasten zich naar warmere oorden. Al vloeit mijn inkt wat ongelijk, beeldrijk laten patronen hier de hemel op koud marmer lijken. Later zal deze stemming-ets met hagelwit passe-partout, in een glimmend-gouden…

Micha zei het al: Het Evangelie nestelt Zich in Bethl'hem's stal...…

Jahweh zond zijn Zoon. Wij zagen Hem niet zitten. Vooruit, met Kerst dan.…

Ban het Kwaad uit uw geheugen, naar oorden waar men leed ontleedt. Onthoud het nummer, de formule waarmee u hem ontgiftigd heeft. Soms, na jaren van ontkenning, staat hij weer in de achterdeur. Via een vreselijk dilemma, omwille van de willekeur. Geef hem dan van flink katoen: 'Ga eens Goed voor jezelf beginnen.' Daar heeft het Kwaad nooit…

Zodra je zijn tover met kinderkonen waardeert, doet hij een greep naar de verte. Denk niet dat je zijn bedoeling even determineert. Hol dus naar het volgende symbool. Daar heeft hij je begrip te pakken: omgekeerd en in een vreemde handstand tuimel je door de geschiedenis, door al haar opsmuk -- Vorm en kleur hebben het mensdom zwaar…

is misschien niet zo netjes. Kan wel indringend aankaarten. Kersvers poneert hij het hemels haalbare: de werking van een onaangepast Relaas... Neerlandici steigeren bij zijn bizarre fratsen. Anderen beweren dat zij naast hun schoenen hebben gedanst. Zo werkt dus het hemels haalbare. Iets indringend, onaangepast aankaarten!…

Klos. Kloos. Kous. Couscous. Koers. Kans. Klus. Kras. Kuns'. Close. Eenmaal ben je de klos. Ga je als Kloos door het leven. De kous is nooit af, tenzij je 'm aantrekt: die kans heb je diepgaand beschreven. Als couscous voor een Marokkaan vond je je koers bij De Gids. Jouw klus: krasse verzen storten waar mensen zweren bij Beets. Tegenwoordig…

Heueueuiijj... Ik draai me nog maar eens om. En drijf weg in mijn adagium: 'Heerlijk om weer niks te moeten' Ik lig te luisteren naar Het Eiland. De brexit die maar niet wil lukken. Tenzij met walrusgeduld, denk ik. Wel een bezoeking voor Europa! Was de wereld een en al ontspanning - ik werd een heel druk baasje: verkocht pindarotsjes…

De afvoerputjes brullen. Ik juich: de vaat is weer voorbij. Het tafelzilver schittert me tegen. Alleen de vloer gromt verongelijkt. Er waren wat woorden tijdens de Maaltijd. Een opkomend stormpje. Het dreef naar mijn domein. De Gastheer sprak: 'Later vieren wij dit zaliger!' Boven mijn borden begon het te regenen. Daar stond ik: venijnig-luidruchtig…