115 resultaten.
Gij was aan mij gelijk de winde
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.353 Gij was aan mij gelijk de winde
die wentelt om een koren-aar;
dra zal ik aan mijn wang bevinden
de zoete streling van uw haar.
Dra zult gij 't glanzend voorhoofd beuren
tot waar mijn slapen komm'rend staan:
zo ziet men, wild, een winde geuren
naast 't wegend rijpen van het graan.
o, 'k Ben geen sterke: moe-gedragen,
verzwaart vaak de…
Gij, die ik zoet te slapen leide
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.634 Gij, die ik zoet te slapen leide,
uw adem zoelend aan mijn mond,
- Kind van mijn liefde en van mijn lijden, -
en die 'k, toen 'k plots ontwaakte, wijde
met wakend oog me aanstaren vond:
'k en zal aan u geen sussen wagen,
die schielijk dûs de slaap ontwijkt;
de nacht wordt rijker dan de dagen,
want reeds klaart vreugde na de vragen…
o Gij die kommrend sterven moest
poëzie
4.0 met 7 stemmen 1.636 [Wijding-sonnet ter Gedachtenisse en Ere mijns vaders]
o Gij, die kommrend sterven moest, en Váder waart,
en míj liet leven, en me teder léerde leven
met uw zacht spreken, en uw strelend handen-beven,
en, toen ge stierft, wat late zon op uwe baard;
- ik, die thans ben als een die in de avond vaart,
en moe de riemen rusten laat, alleen…
Oktober draagt in vree
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.868 Oktober draagt in vreê wie sober heeft genoten
de zomer-vruchte', in lusteloze rustigheid.
Maar ik, wiens dagen als een vlucht van vooglen vloden,
steeds onvoldaan, naar u die de een'ge Zomer zijt,
mij heeft de rille Herfst zijn wrangste wijn gegoten....
Zult ge thans keren?... Mijn bezweren is te moe
dat het de laatste reize om uwe…
Zingen, hoe de donkre wereld
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.454 Zingen, hoe de donkre wereld
zijne ronde reize gaat;
zingen ‘lijk de merel merelt
‘lijk de nachtegaal, die slaat;
zingen; blind, ‘lijk vóor alle eeuwen
’t laaien van ’t onnozel licht;
zinge’ als zon en maan, flambeeuwen
aan het duisterst aangezicht;
zingen: vreugde en smart, gesmeten
al wat gloeit en al wat rijt,…
‘t gebladert’ staat verdiept
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.322 ‘t Gebladert’ staat verdiept; de dag verzaadt het lover;
de zomer rijpt de stilt’ tot een voldragen vrucht.
En slechts ’t gewieg der zee doorzucht de vrede, alover
de trage bomen en de adem van de lucht.
De zee, en haar gedein door mijn bewogen longen…
Maar neen: mijn loomt’ verdroomt de maat van alle maat.
- o Zang van liefde en hoop:…
Wat deert me nieuwe liefdes-tijd
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.117 Wat deert me nieuwe liefdes-tijd;
wat deren waan'ge dagen?
'k Heb mij in bedden neer-geleid
waar vreemde doden lagen...
Wat schade aan hergenoten waan?
Misschien zal ik vergeten
hoe doornen langs een liefde-laan
mijn lede' aan stukken reten...
- Ik ben zo blij, ik ben vreemd blij,
te kunnen…
GIJ DRAAGT EEN SCHONE VLECHTE HAAR...
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.694 Gij draagt een schone vlechte haar
allangs uw lage leên…
- Het is een trage dag voorwaar
van weiflen en van wenen.
Het is een lengende avond van
mis-troosten en mis-prijzen.
’t Is of de dag niet sterven kan
en of geen nacht kan grijzen…
- Gij gaat mijn duister huis voorbij,
verlangenloos en rechte;
ik rade uw naakte, magre dij;
ik zie…
WAAR ZOUDE IK MET MIJN LIEFDE HENEN
poëzie
4.0 met 18 stemmen 2.435 Waar zoude ik met mijn liefde henen
als ik u niet beminnen kon?...
- 'k Voel door mijn hart de regen wenen
en draag in 't hoofd de dood der zon.
Ik hoor op straat de vlagen kermen
en weet me in al mijn zinnen mat...
- Wie zou mijn huivrend hart verwarmen
als ik niet úw liefde had?...
o, Veilig in dees kamer, samen
elkanders liefde in de…
Gij spreekt geen woord, o vrouw...
poëzie
4.0 met 8 stemmen 3.966 Gij spreekt geen woord, o vrouw, maar weent aan mijne zijde
onder 't ontgoochlen dat uw tengere schouders boog.
En 'k wéét uw leed, ik woog de keten van uw lijden,
-maar sluit afkerig 't werend oog.
Ik sluit mijn oog. Gevallig voel 'k het bar verstarren,
en harde plooien, van een spot-lach om mijn mond,
-ik die me eens voelde een zelfde neêrlaag…
Aan u, die 'k heb bemind om 't water van uw ogen
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.556 Aan u, die 'k heb bemind om 't water van uw ogen,
fontein die zindert in de zonne van de smart,
- gij die het martlen kent van 't dorre mededogen
en 't hunkeren naar de liefde in hoogmoed uitgetart;
Aan u, die 'k heb bemind om 't vlammen van uw handen,
- o vleiën om het vlees dat als een beek vervliedt;
o reiken van 't gebed dat slechts…
God
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.807 Ik zeg niet: "Ik"; ik zeg aldoor maar: "Gij".
Waarom en wilt ge u niet in mij begrijpen ?
Ik, druif die in de zonne hangt te rijpen.
De zonne blind, waarin ik dij.
Van u bezeten, God, als van een vrouw bezeten.
En eeuwig leeg, o Vrouw, o God, van uw bezit.
o God, ge zijt in mijn verleden geweest
gelijk een vrouw op oud en gouden feest
Wees…
Gelijk het gonzend bliksemen
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.780 Gelijk het gonzend bliksemen van motoren,
waaraan een mensen-wil zich-zelve riemt,
het ondoorgrondlijk- ijle wil doorboren
tot waar de blik van Gods oog doorpriemt;
neen, gelijk licht in licht : gelijk een kaarse
zo karig, dat de zonne haar doorvreet
van 't vroege groenen tot het late paarsen
maar die haar kleinheid onverdoofbaar weet;…
Zegen deze avond, God...
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.677 Zegen deze' avond, God: ons handen rusten;
en, kenden onze leden 't kleed der vreemdste lusten
en ons verlangen 't pad van de' ongewoonste waan:
tháns zijn onze ogen moede als van wie sterven gaan...
- Stil-wegend staat Uw leve' op de onbewogen blaên;
om iedre boom-gaard gaat de vrede van Uwe ogen;
en wij, die elke vrucht in onze…
Gelijk een arme, blinde hond
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.058 Geljk een arme, blinde hond
van alle troost verstoken,
dwaal 'k door de zoele avond rond
en ruik de lente-roken.
Er waart - lijk om een vrouwe-kleed
waar oude driften in hangen -
er waart een geur van schamper leed
en van huilend-moe verlangen.
En 'k dwaal, een blinde hond gelijk,
door dralige lente-roken,
mijn hart van alle liefden…
Wanneer ik sterven zal, vol dagen en vol lasten
poëzie
4.0 met 16 stemmen 4.815 Wanneer ik sterven zal, vol dagen en vol lasten,
met, aan mijn tafel, de twee-broederlijke gasten:
Liefde die glimme-lacht en Troost die woordloos treurt,
- zij zien mij beiden aan bij lange wissel-beurt
aan 't laatste levens-maal dat wij gezaêm genieten
en laten, uit de kelk van hunne handen, vlieten
het welkom-water, dat het stof der reize…
De rozen domen en dauwen
poëzie
4.0 met 24 stemmen 3.366 De rozen domen en dauwen
ten avond, vredig-vroom;
er waart een paarser schaâuwe
om de kastanje-boom.
De vijver blankt in dampen;
de troostlijke nacht begint.
- Ontsteek, ontsteek de lampe:
mijn angst ontwaakt, o kind.…
Waarom verwijt ge mij
poëzie
3.0 met 18 stemmen 2.293 Waarom verwijt ge mij de paden te verlaten
die, van hun eigen blik verlicht, de mensen gaan,
De zee die klotst om haar zelf- en, zonder baak of bate,
weet in haar slappe kom haar eindloosheid te slaan.
Ik heb geen doel, mijn God, dan van uw wil geboden.
De zee slaat aan de maan de maat van alle tijd.
Ik ga geen wegen dan, misschien, de weg…
'k Ben eenzaam droef
poëzie
3.0 met 18 stemmen 3.008 'k Ben eenzaam-droef, in 't geel-teer avond-dalen...
Door 't open venster hoor 'k de donzen val
van klamme bloemen in kristallen schale...
- En 'k weet niet of ik haar beminnen zal,
in 't stil en licht bewegen harer leden,
en hare goedheid in mijn vreemd bestaan...
'k Ben droef, en 'k hoor haar stille voeten gaan,
en haar zacht…
Ik heb een vrouw; ik heb een kind
poëzie
3.0 met 31 stemmen 3.561 Ik heb een vrouw; ik heb een kind;
en 'k heb in 't harte harde zorgen...
o Kommer-knagen voor wie mint,
te weiflen aan de dag van morgen.
- Ik sla de zware netten uit
en berg in 't roerig moer de fuiken;
maar, voor de hoop op weel'ge buit,
zie 'k drabben uit de drasse duiken.
Soms komt, voor diepre schoonheid borg,
me een water-roos…
Vervarelijk festijn
poëzie
3.0 met 21 stemmen 2.455 Vervarelijk festijn voor onverzaadlijk dorsten:
zo hebben ze u gekend, bij smaad- of smeek-gebaar,
die, donker van begeerte of heller liefde klaar,
van u besmaald misschien, misschien u tarten dorsten.
o Bralle broeiïng van het schroeiïg-hete haar
dat ge als de kromme vlam van ene toortse torste…
WAT IS HET GOED AAN ‘T HART...
poëzie
3.0 met 36 stemmen 3.957 Wat is het goed aan ‘t hart van zacht verliefd te zijn,
zijn luimen naar een verr' of naeren lach te meten,
en, te elken avond weer het kommer-brood gegeten,
weer blij te mogen rijze' in iedren morgen-schijn,
deed nieuwe liefde-lach het oude leed vergeten.
Ik weet niet wat geluk is; maar uw schoon gelaat
is kalm, en maakt me blijde, en doet…
Weer gaat het vege licht der asters bloeien
poëzie
3.0 met 20 stemmen 2.456 Weer gaat het vege licht der asters bloeien;
weer naêrt een herfst. - En dit doorhunkerd hart
waar smokend 's zomers toortse gaat vergloeien,
wordt huiverend, en mart . . .
- Ik, in wiens hand de zoele vruchten wogen
maar wie de zoen ontzegd werd van de beet;
die, naar 'k u weet, o herfstig mededogen,
me des te allèner weet;
eeuwige…
GIJ ZULT MIJ ALLEN, ALLEN KENNEN
poëzie
3.0 met 20 stemmen 2.982 Gij zult mij allen, allen kennen,
maar 'k zal voor allen duister zijn;
want slechts wie 'k van mijn spot zal schennen
zal lichtend van mijn luister zijn.
Slechts wie na de eêlste weelde-spijzen
zal hongren naar mijn schampre smaad,
draagt eens vóór 't aangezicht der wijzen
de plooi der wijsheid in 't gelaat.
Maar hem, die mij niet heeft…
De meiskes uit de taveernen
poëzie
3.0 met 27 stemmen 2.893 De meiskes uit de taveernen
zij hebben een malse schoot.
Zij zien er de jongens geerne.
Zij baren haar kindren dood.
Zij dragen van vurige zijde
een keurske dat spant en splijt.
We ontwaken aan hare zijde
met de houten mond van de spijt.
De ronde zee waar wij zwalken,
die eindeloos wenkt en geeuwt,
en ons doet van begeren balken…