Alle inzendingen van Kerima

Mijn vermoeid hart legt zich neer in een bedding van witte rozenwolken. Het rust uit in de geuren van een vederlichte wind. Verfrist door het wiegen in handenvol dons, brengt een luchtstroom mijn bezwaard hart tot ongekende hoogtes, waar het zwelt door een hemels gegons. Verrezen wordt mijn hart in de geboorte van de zacht waaiende…

in hoge wolken zoek ik een hemelse prins zachte wind steekt op…

Ik zag je wenen toen de klanken weggleden in de stilte van je lippen Ik zag je huilen toen je zwervend in koude nachten wachtte op de tederheid van zijn mond Ik zie je sterven wanneer jouw laatste woorden de herinnering ontvluchten bij het afscheid van zijn ogen…

Door diepe dalen weerklinkt in jouw stilste lied een verloren stem.…

‘k Wens je vele woorden toe, die jouw dromen kunnen bewaren in gedichten, zodat lieflijke klanken jouw gevoelens kunnen verlichten. In behoedzame dagen zullen ze je troosten en openende harten zullen je teder liefkozen. Laat de glinsterende zon jouw woorden dragen zodat kloppende verlangens kunnen ademhalen in de zachtheid van…

de lange uren van de nacht kijken mij gepijnigd aan ze krijgen het benauwd en vragen of het mijn hese stem is die de nacht gekluisterd houdt zijn het mijn tranen die de hemel doen treuren, ben ik het die de vloed van de regen niet vertrouw verwekt mijn woelige storm de golven in de herfst, ben ik het die de dag doet vallen in…

in helder water wordt de waarheid opgemerkt luchtbellen doorprikt…

De golven zeilen op een eeuwig ritme langs veilige kusten…

Als mijn ogen tranen verraden, Ga je dan nog met me verder ? Als een droef ritme mijn lach verbreekt, Laat je me dan stamelend in de steek ? Als elke hartklop mij doet sterven, Ben ik je dan nog waard ? Als ik geen dromen meer kan schenken, Wil je dan nog aan me denken ? Wanneer het bloed in mij verbleekt En het verdriet in mijn nietigheid…

Getart door de zee Zwervend op stille stranden Verdriet aan je oor…

Elke dag sterf ik een beetje meer, verbannen door jouw hart heb ik geen enkel verweer. Zoals een treurwilg heb ik de eerste bladeren verloren, mijn liefde heb je al tijdens de zomer ingevroren. Dag na dag schud ik de tranen van me af, het is de herfst die jij me gaf. Geen enkel blad beroert nog jouw ogen, dauwdruppels zullen nooit…

Romantisch gekir Vleugje liefde doet zweven Zevende hemel…

Aanvaarden, keer op keer Zo vaak bedrogen Verstillen, meer en meer Liefde te lang gelogen Koude lippen worden vermeden Geen gesprekken, maar kreten Niet meer verbonden Alleen maar onzichtbare wonden Geen stilte meer te mijden Deuren vallen dicht Geen bloed meer in mijn gezicht Woorden die me uiteen rijten Ik kom tot een zwijgen Door…

Een vreemde huivering verbergt mijn klauwende kreten Verpulverde angsten worden in duizendvoud ingevreten Een korst van tijd bedekt mijn geharde lijf Mijn ernstig hart weet met het allerlaatste licht geen blijf…

lief, ik hou van je woorden in zand geschreven door golven ontvoerd…

Met een sluier van schaduwlicht verberg ik bittere nachten. Wanneer de morgen naar me lonkt, wil ik de dag niet langer afwachten. Ik vergaar een innerlijke rijkdom en geniet van kleine, grootse dingen, zoals de kruidige geur van lavendel, ‘k wil zelfs in een frisse regenbui springen. Mijn hart wil stralend zingen. Diep in mij leeft de zon…

Kikkers rusten uit Op meubels van de natuur Gezwam van vliegen…

Ik hou van de nacht, van haar stilte, van haar geur. Vaak legt ze mijn dromen bloot en schenkt ze mij haar zoete hoop. Soms loop ik verloren in haar rust en dan kom ik mezelf tegen. Ik duik onder in een doodse kleur en bezwijk, lig helemaal uitgeblust. De nacht kent goed en kwaad, ze gidst mij door de diepte van mijn ziel, tot mijn lichaam…

Gekwelde meute Door wild kloppende harten Maar tijd verdreven…

geboren lente geschenken van de natuur ontwaakte schoonheid…

Het duistert in mijn hart Verdwenen zijn alle dagen Monotoon rijgt de tijd zich aaneen Berustend zijn vele beelden Roerloos vouw ik mijn handen Ik leg me neer op mijn grafsteen Ik strooi een bloemenkrans op Mijn rouwende hart en kerf Stil de letters van mijn naam Een diepe stilte scheidt me Vochtig van de grijze grond Waar kan ik nog…

Ik ruik de zomer Droom van bloedrode kleuren Maneschijn bedriegt…

Ik wil alle bergen van de aarde beklimmen, waar ik kan stilstaan bij het bewegen van de zon Ik wil de wereld warm gaan bezingen, waar de lucht roze is en de wolken lichtpaars Ik wil me met de zeeën omringen, waar de horizon een lijn is tussen rust en vree Ik wil mijn dagdromen niet verdringen, waar tranen zich mengen met een…

Haar ogen tranen, blijven in een bloedende leegte staren. Eén keer teveel gebroken zal ze nooit meer zo dichtbij komen. Verloren loopt ze ver weg van die plek in steen, verhard heeft ze het overleefd. Getekende woorden branden in haar ogen, te lang hebben stemmen gelogen. Ze probeert haar angsten te verbranden, maar ze verassen bitter…

Pluizige katjes groeien in hoge bomen spelend in de wind…

Ik mis jouw leuke morgengroet wanneer de dag nog geeuwt met een stil gemoed. Ik mis de zachtheid van jouw bestaan omdat jij met mij een stuk op weg bent gegaan. Tussen vallen en opstaan help jij me recht, “vertrouw op mij “ is het mooiste wat je hebt gezegd. In een doolhof heb je mijn ogen ontdekt, je geeft mij een beetje zelfrespect. De…

Donkere nachten verbergen mijn dagdromen verzacht door de maan…

Gesproken haiku’s verdiepen de gedachten door seizoenen heen…

Vul mijn handen met je pijn, laat je laatste tranen vallen en spreidt ze over mij. Kies mijn handen om te bewonen, leg ze stil in mijn schoot, laat ze niet meer beven, ontvouwd maar zo beroofd. Groei in mijn handen om te reiken naar gedroomd geluk, word opnieuw geboren onbeschaduwd en beschut.…

Glijdend langs mijn hand verzand ik in gedachten getij keert mijn hart…