Eén avond zonder pijn
Haar ogen tranen,
blijven in een bloedende leegte staren.
Eén keer teveel gebroken
zal ze nooit meer zo dichtbij komen.
Verloren loopt ze ver weg
van die plek in steen,
verhard heeft ze het overleefd.
Getekende woorden
branden in haar ogen,
te lang hebben stemmen gelogen.
Ze probeert haar angsten te verbranden,
maar ze verassen bitter
in haar diepste bergwanden.
Geboren werd ze veilig
in een avond zonder pijn.
Sterven zal ze in de nacht,
zonder iemand te zijn.
Geplaatst in de categorie: woede