Alle inzendingen van Laurine Vandepitte

Eenzaam liep jij ons huis voorbij in de nacht. Ik hoorde jouw gehaaste stappen op het voetpad keek niet op, werkte gewoon door. Hoe kon ik weten wie jij was? Waarom doolde jij zo laat nog rond? Werd je in het donker ergens opgewacht? Man of vrouw, wie zal het zeggen? Je blijft een raadsel. Nooit zal ik je stap herkennen en al weten wij…

Alles zag wit toen we jou wegbrachten. Zuiver wit, met hier en daar een streepje zwart als ware het een afgietsel van jouw ziel, met sporen van enkele nog te leren levenslessen. Het pad naar jouw laatste rustplaats lag spekglad die morgen, alsof ook de straatstenen jou nog hier wilden houden net zoals wij, die jouw vriendschap al misten.…

Kijk naar mij, praat met mij! Niet met degene die naast mij loopt, niet met degene waarvan je denkt dat ie bij mij hoort, niet alleen met kunstenaars over schilderijen. Niet meteen met hij of zij die mijn rolstoel voortduwt maar kijk naar mij, naar de mens die ik ben, naar het kunstwerk dat ik zelf ben. Zie je niet hoe mooi ik geworden ben…

Wat mag vandaag nog zonde heten? Mijn vader luisterde niet, mijn moeder wou niet weten. Zo leerde ik verdringen en vergeten. Nu ik steeds meer van mij in jou herken, jaar na jaar steeds moedelozer geworden ben, het krachtig NEE verloren ben en vruchteloos aandacht vroeg voor hen weet ik: deze wereld is voor mij te hard, want zelfs de blikken…

het regende gisteren dus knielen tuinstoelen vandaag voor de tuintafel van morgen de gemummificeerde laurier herleeft lichtgroen tussen de Zeeuwse knopjes, waar het ridderspoor van geen wijken weten wil onze lieve vrouw heeft weer d’r gele mantel uitgespreid over het tuinpad, waar 's avonds tuinfakkels op wacht staan bij de judaspenning…

Ik heb je lief veel liever dan "lief" wil zeggen, veel meer dan valt uit te leggen. Je woont in mijn hart veel hartelijker dan het woord "hart" laat voelen, veel warmer dan het liefste gevoelen, veel dieper dan in de zee dus schenk ik mijn liefde aan iedereen niemand voelt zich dan nog alleen. Ik heb u zo innig lief dat mijn hart…

Wat kan men mensen wensen in de wereld van vandaag? Een handvol fijne mensen? Dat is nog maar de vraag. Een site vol goede voornemens, waaruit men uitzoeken mag? Een map bruikbare gegevens, in volgorde, van dag tot dag? Zou men voor liefde kiezen, indien men ze krijgen kon? Of koos men zich valiezen? Een ticket naar de zon? Mocht u…

soms heb ik zin om zomaar op een snikhete zomerdag iemand Gelukkig Nieuwjaar te wensen een onbekende te omarmen en even wat vrolijkheid te schenken zou dit nou ook vrede heten of alleen oorlogsmoeheid…

Er was eens een schaker in 't Noorden die liet tegenspelers vermoorden want stond hij schaakmat, was hij het spel zat, dan knapten bij hem wat akkoorden. ----------------------------------- Een liefdesbrief uit Beemsterzwaag sprong uit een postzak in Den Haag, wou niets laten lezen van "kussen in sjezen" die letters wogen te zwaar op…

Zeeuwse velden! Kijk eens - zucht zij - zalig eindeloze ruimte zover ogen zien een late boer rijt z'n akker open elke portie wacht op bevruchting een enkele boom belooft rust en 's zomers boterhammen in de schaduw een sloot - de zekerheid van water - wie kan hier anders dan dankbaar zijn zelfs de toerist vergeet even zijn pijn…

normaal, wat vrienden rond een open haard een galerie vol beelden een merel bij de kriekentaart een kind dat zich verveelde normaal, een doodgewone zaak een visser die zijn net leegt twee vissen aan dezelfde haak een krab die nog beweegt normaal, zo'n alledaags woord als leven en eten met elkaar niets dat de rust verstoort en bij het…