Woorden worden al geboren,
lang voordat ze zijn gezegd.
De stilte gaat nooit verloren,
alleen de stilte is echt.
In het ongesproken woord
klinkt soms een zuiver akkoord,
als van een stil, ontroerend lied.
Wie niet kan luist'ren hoort 't niet.
Maar wie in deemoed zich ontvouwt
herkent het: helder en vertrouwd.…
Naakt in al je duisternis
sneed ik je open
met haaientanden van verdriet.
Wijdbeens in al je schoonheid
mocht ik je betreden
in de ochtend,
dronken van geilheid,
als een waaier passie
na een etmaal rust.
Ik heb je bemind,
bezongen en gehaat.
We hebben gezwegen,
gevrijd en gepraat.
Trots als een koning,
gekroond door jouw liefde,…
Op een stille plek in het bos
zie ik de dag langzaam ontluiken
als een waaier tussen de struiken
en de herfst schudt zijn veren los.
Ik probeer de vogels te verstaan,
maar ranke verzen houden mij aan.
In het bebladerd hemelgewelf
zie ik gelaatstrekken van mezelf.
En als de schaduw met het licht speelt
raak ik in dromen verzonken,
ontstaat…
Naakt onder de mantel van jouw liefde
wil ik wel sterven.
Maar laat me liever leven -
laat mij smelten als een deken van sneeuw
over de warmte van je buik.
Zoeter dan honing zul je smaken,
wanneer ik je zachtjes open
met mijn lippen.
Wees gerust: we zijn
verstrengelde lianen, stemmige snaren
voor een duet van tranen in de wind.…
zoals je ze kneedt
als een bakker zijn
beelden van brood
waartussen de wekker
afloopt en een paar
schoenen staan te wachten
op een warme jas in de winter
en blote voeten in de zomer
waartussen je thee zet
bij de koffie en toekijkt
hoe de klok de uren
fixeert met de seconden-
lijm van je herinnering
waarna het kastje verliefd…
Ledigheid snijdt
groeven in zijn droef gelaat.
Zijn huid - door lijden
omgeploegd tot leer -
maskeert de golven van vertier
die zijn benevelde geest overspoelen.
Hij houdt zich schuil in de kelders
van onverklaarbaar bewoonde lucht-
kastelen. Druppel voor druppel kruipt
zijn bloed waar het niet gaan kan,
vindt hij dromen met de bekoring…
Hij taalde niet naar talen,
maar zijn moeder wist hij
meer dan eens te noemen.
Veel kan hij niet benoemen,
maar bij tijd en wijle
kent hij wat verhalen.
Zijn praatstoel is gebarsten,
maar rond het middernacht'lijk uur
schieten zijn ogen vol vuur.
Dan hakkelt hij honderduit
tegen ongenode gasten,
waaraan hij zijn grieven uit.
Zo deelt…
315
Bezig met laden