Alle inzendingen van Lieve

toen de kruik brak sijpelde mirre over zijn voeten de albasten scherven riepen : schande mirre is niet voor voeten Maria wel voor liefde schreeuwden twee ogen ze begon hem af te drogen met zoute kussen en magdalena-haar…

In zeven vlechten toegewijd aan God sloeg ik die mij knechtten donder op verrot Om me de les te lezen bond je mij aan m'n bed met zeven verse pezen 'k heb het je belet Je kwam met zeven touwen nooit gebruikt soepel als vrouwen m'n kracht werd niet gefnuikt Je vlocht mijn haren in de schering van 't getouw kon ze toch bewaren…

één is er niet twee wel en drie en honderd maar dat ene is verdwenen ravijnen dorens duisternis geen antwoord op haar roep kuilen huilen droefenis een halo in de troep de weg gaat hoog en ver weg van twee tot honderd maar liefde klautert verder de berg af tot verwonderd voeten vallen over waar was je…

de trein kwam aangespoord duizenden zielen aan boord hengelend naar leven op het kruispunt van de dood gaf het wisselsein rood jij hebt je kind overgegeven toen de trein kwam die zijn leven nam bood ik jou mijn boterbrief een slavenring door mijn oor nu ik jou eeuwig toebehoor mijn liefste, mijn lief…

dit gedicht vliegt de horizon voorbij ver uit het zicht van schijn bedriegt en het zij wat het zij. dit gedicht fluit de wereld voorbij op zoek naar wat licht- voetig geluid met een danspasje bij dit gedicht kust u oorverdovend zacht oogverblindend dicht fluistert en kust zegt wacht op mij wacht dit gedicht vindt…

De avond hangt in gele strepen boven de slapende huizenrij. Is de dag er zo tussenuit geknepen dat de avond nu hangt te dwepen in een kleedje van gele strepen boven de huizenrij ? Tenzij, tenzij de angst haar heeft aangegrepen bij 't zinken van al haar schepen in die zee van gele strepen boven de huizenrij ... Ach mij, ach mij, scheur…

Ik kruip door een donker gat van de tijd langs echoputten vol stilte en voel uit mijn hart de kilte weglopen is een vuurpoel van eeuwigheid. Kruip ik dus door des tijds' donker gat waar, vol stilte, echoputten galmen dan komt des eeuwigheids' vuur mij inpalmen terwijl toch kilte mijn hart bevangen had. Zo, terwijl ik door het tijdsgat…

Je bent : niet dood. Je ogen groot en bewogen stralen, vertellen verhalen zonder verdriet. Je bent zeker niet dood. Ik weet : je leeft. Je hebt de scherven overleeft bij 't sterven. Je zwaait, je springt. Je klinkt zo hemelsblij. Ik weet dat jij leeft. Ik denk : je danst, je gezicht omkranst met licht. Je lacht, je zingt…

Mijn zijn is bij uw doodgaan ten onder gegaan. Bij uw opstaan kwam ik te voorschijn in de zonneschijn. De nacht zal bij 't opdagen van uw vuurwagen tot 'n waas vervagen : dan zal uw pracht stralen van kracht.…

Staan in de glans van Uw Naam, een brandend riet meer niet. Elk welklinkend woord stoort. Slechts zijn een ziel voor Uw Aanschijn : hout, dat z'n handen vouwt en brandt aan de binnenkant want U bent de zon, ik de plant. U, de Bron, ik dorstig land. U overwon, ik sta in brand. U bent, en ik ? ik aanbid.…

Mijn liefste, mijn liefste, een regen van sterren zond mij Uw stem uit een nacht, zwart van stilte, en kilte vertelde me vergeten verhalen over U en mij, over hoe U mij schiep, over hoe ik wegliep om te verdwalen in de maatschappij. Maar toen U mij riep en zei : 'Mijn liefste, mijn liefste', wist ik : een regen van sterren zond mij…

Denkend aan de dode dagen tussen grote grijze graven, komen kleurige Chrysanten me levend voor de geest. Een pot voor hem, een pot voor haar, een pot voor 't kleintje dat doodziekjes is geweest. Hier heb je je speelgoedkonijntje, kleintje, je had zoveel troost aan dat pluchen beest. Droeve dromen druilen en tranen druppen neer, maar…

Kom op sta op van de grond morgenstond en gaap de slaap uit je mond morgenstond. Kom aan trek aan je sluiers en linten je licht en je tinten en dans zo gans schaamteloos de dag uit z'n doos. Kom,kom,kom, wentel je om en weder om voor de Bruidegom en zing een kring van lof uit het stof. Want Hij die voorbij de wolken…

De populieren vieren vanavond een ritselbidstond. Ze wuiven en schuiven de wind naar elkaar door - net een lispelkerkkoor - terwijl beneden de geurige gebeden van zoete kamille mij optillen naar oorden die met woorden niet te beschrijven zijn, zo bovenmatig rein van onbenulligheden, van overbodigheden. Ik weet heel zeker : U houdt…

Niet op reis gaan maar terugkomen van ver het zout smaken dat in de lucht blijft hangen en het zeewier ruiken het onaangeroerde reisgoed terugbrengen en verwacht worden. ----------------------------------------------------- Uit: De bladen voor poezie, 1937.…