Netgedichten

netgedicht (nr. 7.151):

Zijn aanwezigheid in mij

De avond hangt in gele strepen
boven de slapende huizenrij.

Is de dag er zo tussenuit geknepen
dat de avond nu hangt te dwepen
in een kleedje van gele strepen
boven de huizenrij ?

Tenzij, tenzij
de angst haar heeft aangegrepen
bij 't zinken van al haar schepen
in die zee van gele strepen
boven de huizenrij ...

Ach mij, ach mij,
scheur dan de wereld in repen
of houd het gat dichtgenepen
waarlangs hij je poogt voort te zwepen
van ontij naar ontij.

En opzij en voorbij
de avond die daar hangt in strepen
heb ik toen, met gretige handen gegrepen
naar Uw, tot glanzend licht geslepen,
aanwezigheid in mij.