Alle inzendingen van Liselotte

Luid schreeuwende gedachten doelloos dwalen ze door de mist heen zoekend…

Luid schreeuwende gedachten doelloos dwalen ze door de mist heen zoekend…

Mijn verstand op nul, ogen in het duister, dwaal ik door de gangen van mijn bestaan. Nooit meer zou een scherpe punt mijn lichaam strelen. De schijn, het perfecte meisje van toen, keerde eventjes terug. Maar ineens, mijn gedachten zo helder, ogen staren naar mijn arm. Zelfs mijn fantasie liet mij in de steek.…

de vos nadert sluw, en stuift dan brutaal af op zijn prooi. een agressieve slag valt niet te vermijden. geen ontsnappen meer mogelijk … bommen worden met kwade blikken afgevuurd. helse paniek breekt los. gillende mensen rennen over het slagveld. de oorlog sluipt dichterbij. geen ontsnappen meer mogelijk……

als zwarte sneeuw uit een witte hemel zo vallen ook jou woorden onvergeeflijk in een diepe plas van onzekerheid gekerfd in mijn ziel voor altijd…

zware woorden kronkelen hierboven rond. ze stoppen, draaien zich om en kijken mij vragend aan. hun donkere kantjes gevleid tegen mijn vage glimlach worden ze sterk afgewogen en achteloos opnieuw ingeslikt.…

ze zweeft ver weg naar de zon toe hoog en veilig in haar eigen wereldje vol gedachten vol dromen vol hoop … zo bang voor die ene fatale aanraking…

zorgeloos zwerf je voorbij over het perfect gekleurde strand. ieder probleem sla je spontaan van je af. kijk dan toch ! een eerste traan baant zich een weg naar beneden. ga maar, ik blijf gevangen in de immense leegte die jij achterliet. dan verdwijnt een ijsvogel achter de brandende zon die zachtjes vaarwel schijnt te zeggen.…

hij is als de meeste, heeft oren maar luistert niet. toch, als ik hem bezig hoor voel ik mij summier naast zijn heerlijke manier van denken. hij is als de meeste, heeft ogen maar kijkt niet. toch, als ik hem bezig zie wordt ik overdonderd door zijn eenvoudige schoonheid. hij is als de meeste, niet helemaal perfect. toch, ik blijf hem…

ze zweeft ver weg naar de zon toe hoog en veilig in haar eigen wereldje vol gedachten vol dromen vol hoop … zo bang voor die ene fatale aanraking…

Zware woorden kronkelen hierboven rond. Ze stoppen, draaien zich om, en kijken mij vragend aan. Hun donkere kantjes gevleid tegen mijn vage glimlach, worden ze afgewogen en achteloos opnieuw ingeslikt.…

Zorgeloos zwerf je voorbij over het perfect gekleurde strand. Ieder probleem sla je spontaan van je af. Kijk dan toch ! Een eerste traan baant zich een weg naar beneden. Ga maar, ik blijf gevangen in de immense leegte die jij achterliet. Dan verdwijnt een ijsvogel achter de brandende zon die zachtjes vaarwel schijnt te zeggen.…

Als zwarte Sneeuw Uit een witte Hemel Zo vallen Ook jouw woorden Onvergeeflijk In een diepe plas Van onzekerheid Gekerfd in mijn ziel Voor altijd…