Alle inzendingen van Lizzy

Vannacht kwam ik een dode dichter tegen zo eentje van > 70 jaren her waar dus geen © meer aan kleven het was te zien hij kwam van ver Zijn stem uit een zo ver verleden weerklonk: denk nou maar niet dat het wat wordt dat dichten daar ’s gewoon niet mee te leven en woorden schieten altijd weer tekort Toch heeft hij me een bundeltje gegeven…

De nacht komt, liefdevol en vredig en sluipt op kousenvoeten door mijn huis waar ’k wakend dromen vul en glazen ledig waar alles slaapt en ieder weet zich thuis Het kind met tranen op de wangen, de jonge vrouw, de moeder, de godin in ’t droomkasteel heb ik ze nu gevangen de heks, de keizerin en haar slavin Tranen van bloed en wijn genoeg…

De nacht is stil en zwanger van symbolen de donkere hemel heeft een zilveren maan die magiërs en heksen rond doet dolen en allen die haar tovertaal verstaan Ik zie haar aan met mijn gesloten ogen zij die zowel daarginds als hier bestaat zo innig mild en zo vol mededogen het zwarte water spiegelt haar gelaat ‘n Toverdrank zal ik u toebereiden…

Het donker dekt de dag toe als een deken de aarde krijgt vannacht een nieuwe maan zodat de oude pijn van het bestaan verzacht wordt en verjongt door dit nieuw teken Tot esbat tel ik nachten twee maal zeven maar onvermijdelijk breekt de dag steeds aan meedogenloos, hoe weet ik waar te gaan en wie te zijn en waarnaar nog te streven kil daglicht…

Perron 3 Maandagavond, nee dinsdagochtend 00.13 uur in mijn hoofd wil een zin niet wijken “hoop is uitgestelde teleurstelling” minstens twaalf jonge mensen misschien dertien verlaten de trein ik stap in in de lege coupé is hun warme aanwezigheid nog voelbaar onschuldig-blije stemmen galmen nog na ik dompel me in dit bad…

Een gouden ei rust in zijn linkerhand zijn rechter houdt de toverstaf omsloten en moedig stapt hij voort, en vastbesloten op weg naar waar hij weet het magisch land De maan verlicht hem onbekende wegen eenvoudig weten is hem niet genoeg verlangt te vinden waar hij niet om vroeg te vinden om weer door te kunnen geven Het regent sterren uit…

Tijd glijdt niet voorbij maar schokt en bonkt en rolt en splijt dwars door mijn dagen Tijd, keer dan het tij als wind de zeilen bolt wil jij mijn schip nu dragen Genoeg! doe het voor mij als jij niet meer zo tolt zal ik je niets meer vragen…

Oesterschelp, ruw in mijn hand een parel weet ik diep daar binnen begeerte die mijn ziel verbrandt verlangen fluistert in mijn zinnen Ik weet een parel, ongekend en ongezien, diep weggeborgen door schelp en pantser heen herkend ooit, op een maanverlichte morgen Ik weet een parel, stralend licht maar streel rauwe buitenkant steeds, tegen…

Ooit, toen ik nog een meisje was met sproeten, vlechten, dromen toen heb ik jou gedroomd en dat je eens zou komen Je was niet eens te paard te fiets kwam jij me kussen nog minder was je prins dat troost me ondertussen Toch had ik je al lief wist dat ik op jou wachtte oké, ’t was maar een droom maar jaren bleef ik smachten Vanmiddag…

Als ik uit mijn hoofd ga en afdaal daal en daal tot in mijn hart daar is het zacht zachter dan zacht een warm huis van vlees een baarmoeder van rozerood als ik luister voorbij het ruisen van mijn bloed voorbij het bonzen van mijn hart hoor ik stilte, meer dan stil dan onhoorbaar geluid ruimte die me omsluit duisternis verlicht…

Stil als een droom is mijn gevoel, verstild als vlak voor het ontwaken wanneer de dag er nog niet is maar wel al zachtjes aanzet in het eerste licht zo ver en onbereikbaar voel ik jou de vogel wiens geluid ik hoor bij het ontwaken mijn ogen zijn gesloten nog en dan, hij is al weer gevlogen zijn lied blijft klinken in de laatste droom die…