Buitenveldert
Hoe kan het zijn dat ik die
toch mijn eigen dood
niet vrees – integendeel –
zo hartverscheurd en zo
intens vol pijn kan staan aan
deze kuil waarin nu jouw
vermoeide lijf zal gaan verdwijnen
en dat ik toch na al die
doden weet dat dit geen laatste
rustplaats is maar slechts de nette
opbergplaats voor stoffelijke resten
dat jij bevrijd van pijn en zonder
vrees nu verder leeft en geen
verdriet en tranen kent –
en mij nabij zal blijven
waarom dan toch sta ik
hier nu alweer zo
innerlijk te breken
Geplaatst in de categorie: overlijden