Alle inzendingen van Louis

Nu, lachend, speuren mijn begerige ogen Naar iedre sater, die ik, marmer zie, Beschonken, neergezonken op één knie, De wijnzak drukkende; dra zat gezogen, Loert naar een nymf hij met zijn scheel gespie: Zijn dronken vingers bootsen, lustgebogen, Krambevende haar lichaam na: gedogen Zal hij het nooit, dat zij hem snel ontvlie. Zijn lach grijnst…

In de doodsangst ijlde een hinde door het woud, De wanhoop in het goudbruin oog, dat staarde, Dat staarde, of 't ginds ook niet een uitkomst zag, In 't ver verschiet... Reeds stond het bloedig schuim Haar op de fijne snoet; de dorens wondden Heur tere zijden, en de slanke poten Verwarden zich in 't netwerk der lianen... Een jonge jager, in…

Een blanke nymf steeg ze uit het marmren bad, En toefde op de eerste treê; heur armen beurden En wrongen 't blonde haar, dat druipend nat Nog van den amber der violen geurde. Hoe 't rozig-blond van 't blozend rozenblad De sneeuw haars teedren lichaams warmer kleurde, Terwijl van paarlen vloeiende en omspat, Zij lelie was, die in den dauwe…

NARCIS Aan de boord ener beke Zie ik leliën dromend staan, Wijl golfjes om haar stengels Schuimend gaan. Een rei als van nymfen, Die zich beuren uit de beek, Een rei als van sneeuwwitte bruidjes Zo kuis, zo bleek. En in heur midden heft zich Een enkele narcis,…

O, sluimer zacht! 't is al zo kalm: Geen vooglengalm Verstoort de nacht: O, sluimer zacht! Alleenlijk trilt Mijn minnezange; Die smacht en smilt Van zoet verlangen, Nu woest en wild, Dan bevend-bange In de avondstilt Maar, laas, niet acht ge, Ai, waarom niet? Mijn zielsverdriet; En spotziek lacht ge, Went 't zangzoet lied Der luite…

Kom mede in het duister, mijn kind! Kom mede in het duister, want de avond is schoon! Als verstomd zijn de vooglen; geen enkele toon Zingt er de zangrige wind. Kom mede in het duister, mijn lief! Kom mede in het duister, waar niemand ons ziet; Niet ene enkele bloem ons nieuwsgierig bespiedt, Waar ze op heur stengel zich hief. Kom mede…

Blauwoogje Blauwoogje, dweep je niet met de nacht, Als in de blauwe elk oogje zo lacht? Bepareld laten de droomzieke rozen Heur hoofdekes hangen bij 't schuchtere blozen. Zag van heur zilvren tinne ooit de maan Ons met zo lieflijke ooglonkjes aan, En zuchtte ooit het zoeltje zo zangerig-zachtjes... Hoor! 't lispt een naam in zijn achjes…

Laat, o lieve, laat Uw blanke vingren langs De toetsen fladdren; En licht. Laat, o lieve, laat De tonen kwelend vallen, als Kristallen dauw, Die van uw blanke vingren drupt, En zoet Vervloeit. Luchtgewiekte melodie Zweef klaatrend op! Of juublend in een zilverlach, Of smeltend... Smeltende in een vliet Van louter tranen... Trillend…

Op zee in schomlend schuitje, Zo rank gelijk een zwaan, Zou met een schalk-zoet bruidje Ik willen gaan. Geen bries, die ook maar even De zilverspiegel brak; Hoe zou ons bootje zweven Op 't glazen vlak! Hoe zou het golfje kabblen Met murmelziek gesus! Hoe spottend zou het babblen Bij elke kus! En wen wij minnensmoede…

Mijn kunst is als een fijn-geslepen kelk Van klaar kristal, waarin een purpren wijn Als vol robijnen fonkelt .... Zie, wanneer Mijn lippen, laafziek, licht de rand van 't glas Beroeren, koost de smaak mij als een kus ... Nog zoeter dan zijn smaak is mij de aroom Des wijns, wen ze, als de geur dier rode bloem, Aan 't glas ontwelt, en mij bezwijmlen…

De mist, uit zilverpeerlen als geweven, laat in de rozige uchtendschemering, de helling langs der grauwe heuvelkling, zijn golvend waas naar 't Westen toe verzweven. Ter kimme heeft, uit donzen wemeling, een rozewolk heur gouden wiek geheven. Door 't dorre hout, waarin de druplen beven, schiet de eerste schicht zijn schelle schittering.…

Het is alsof je nooit wegging, maar toch waren er momenten dat ik niet aan je dacht Het is alsof ik vergat dat ik je stem had onthouden, die fusie van strijkers en een harp, met de nodige drum Het lijkt alsof het donkere bos van houtblazers nooit heeft bestaan en de wind van akkoorden en noten je niet wegvaagde Als dat maar zo zou zijn…

o boeken o boeken, wonderen van papier wat was ik zonder u? o boeken ik leer nog zoveel van u wat wijsheid, mededogen is en veel meer o boeken, ik hou zo van u…

de zoele wind van je gedachten waait overal heen op weg naar haar 't duurt maar even voor hij haar bereikt, haar wangen streelt, haar naam fluistert de zoele wind van je gedachten heeft zo vrij spel om te doen wat je wilt…

de tijd loopt op voeten van lood de knagende pijn jou te moeten missen snijdt als ijzerdraad dwars door mijn ziel zie, de zon verrijst rood en omfloerst boven het lege landschap van mijn dromen waar ik jou hoop te ontmoeten daar ergens moet jij zijn jij bent aanwezig in iedere vezel van mijn gedachten daar krijg ik jou, als ik dat…

de kleine jongen die je vroeger was zit diep in je verborgen, zit stilletjes in een hoekje te wachten op je komst je wilt hem zeggen dat hij moed moet houden, dat hij al zijn zorgen met je mag delen, dat hij nergens bang voor hoeft te zijn, dat hij steeds op je kan rekenen, dat je er altijd voor hem bent vooral, echter, wil je hem laten…

je stapt de helverlichte nacht in, blijft verstoken van dromen die anders zouden komen je voetstappen weerklinken tegen de gevels van de huizen je raakt de weg kwijt in je gedachten je hoort of ziet niets meer, merkt niet eens dat sommigen je aanstaren, dan haastig doorlopen je praat zachtjes in jezelf, gesticuleert met beide handen…

zomaar een dag zitten aan tafel somber, zoals wel vaker opstaan, jas aantrekken lopen richting station broodje met kaas eerste de beste trein uitstappen in Antwerpen een buitenland vlakbij de zon schijnt warempel wordt het toch nog een leuke dag…

zomaar een dag zitten aan tafel somber, zoals wel vaker opstaan, jas aantrekken lopen richting station broodje met kaas eerste de beste trein uitstappen in Antwerpen een buitenland vlakbij de zon schijnt warempel wordt het toch nog een leuke dag…

Bruin is mijn vel, maar blank is mijn ziel, Hoe sidder ik onder de klappen Die ons de blanke zo rijkelijk geeft, De heren die honen en trappen, Die onder 't mom van beschaving, cultuur, 'n Volk van miljoenen verdrukken. Bruin is ons vel en dat geeft hun het recht Ons 't loon van ons werk te ontrukken. Dat is die bruine kleur Die…

Ik wil de pure, rechte, marmren lijnen; De stille plooien, week en wit en breed; De kleuren hèl in klare zonneschijnen, De aromen, druivenzwijmlend, rozenheet. Ik wil in steden blank op forumpleinen De mensen móoi in vreugde en zelfs in leed, Dat ik àl 't nietig kleine in grote en reine Tragedies en verrukkingen vergeet. Ik wil de…

Ik minde u zo teder, ik minde u Zo teder met heel mijn ziel, Wanneer door deze armen omwingerd Uw hoofd mij ten boezem viel... Ik aêmde op uw lippen mijn leven, Ik smolt in een kus aan uw mond; Ik smachtte om een hemel te geven... Ai, ’k gaf maar mijzelve in die stond! Er flikkerde een vlamme in uw blikken, Waar de flonkrendste starre voor…

Ik mag weleens graag in een warenhuis dwalen, Zo'n uitverkoop is interessant. De prachtigste dingen gaan weg voor een koopje, Want plots zijn ze niet meer courant. De aardigste hoedjes, charmante japonnen, Waar vrouwen hun nachtrust voor geven. De mode verandert en waardeloos zijn ze, Sic transit de glorie van het leven. Het is uitverkoop…

Zodra ik zestien jaren werd, Heeft moeder me gezegd: ‘Mijn kind, vertrouw het manvolk niet, Die kerels zijn zo slecht, Ze maken al de meisjes gek, Alleen voor tijdverdrijf, Ze hebben allemaal hetzelfde Smoessie an d'r lijf.’ En hoe meer ik het bekijk, Mijn moeder had gelijk. Word nooit verliefd, want dan ben je verloren, Je…

In dons van wolkjens glijdt ginds De zilveren sikkel der maan; Die schijnt een gondel, een bootjen, Dat vaart op de blauwende baan. De wolkjens schijnen de golven, Witgekuifd, met luchtende tint, En de starren zijn zo schone leliën Als niemand op aarde vindt. Was die gondel mijn levensbootjen, Ik nam je, mijn lieve, er in mee, En wij zwierven…

De kapper in de steeg, die rijke dames kapte thuis, En in de hogere kringen dus verkeerde, Die was in zo'n boudoir ook door de bridgebacil besmet, Zodat hij daar de buurt mee infecteerde. Er werd bij hem na sluitingstijd een bridgeclub opgericht, En verder commentaar is overbodig. ‘Kijk voor je’ was de naam der club, om de mentaliteit…

Mijn liefste, alle dagen Hoor ik jou steeds maar klagen ‘Wij zijn wel twee gelieven, Maar zonder perspectieven.’ Ik kan jou nog niks geven, Om van en in te leven, Maar de twee laatste nachten, Heb ik in mijn gedachten Iets liggen fantaseren, Dat wil ik jou offreren; Een huis van rode stenen, Met klimop er om henen. Tot aan de…

Wanneer het lekker weer is De natuur in blijden lach Haalt pa zijn strooien hoed En moe haar bloesje voor den dag. De meisjes maken stijve papiljotjes in d'r haar, De jongens kopen 'n zwembroekje dan is het zaakje klaar. Om vijf uur 's morgens is het hele stel al in de weer, Ze stappen naar 't station en vader zegt: ‘Ach buurtverkeer…

Kom mede in het duister, mijn kind! Kom mede in het duister, want de avond is schoon! Als verstomd zijn de vooglen; geen enkele toon Zingt er de zangrige wind. Kom mede in het duister, mijn lief! Kom mede in het duister, waar niemand ons ziet; Niet ene enkele bloem ons nieuwsgierig bespiedt, Waar ze op haar stengel zich hief. Kom mede in…

Stilletjes kwam je in mijn leven Allengs meer en meer Samen al die jaren overleven Kwaad, goed, geluk en pijn Ik weet het niet meer, het heeft zo moeten zijn, Alles ging voorbij, maar jij was er altijd, jij bent gebleven…