Mijn lieve papa is er niet meer.
In mijn hart doet dat veel zeer.
Ik kan niets meer zeggen, niets meer vragen.
Zullen straks alle herinneringen vervagen?
Mijn lieve vader is er niet meer.
Ik voel een steek in mijn hart keer op keer.
Vragen zoals waarom moest hij gaan?
Beinvloeden op dit moment mijn bestaan.
Mijn lieve papa is er niet meer…
Zo langzaam als een slak.
Wandel ik over straat.
Ik loop op mijn gemak.
En niets dat mij ontgaat.
Iedereen raast mij voorbij.
Druk met de dingen van de dag.
Kijkend naar hen voel ik mij vrij.
En blij dat ik iets langzamer lopen mag.
Want ik wandel als een slak.
Ik kijk om mij heen en geniet.
Ik wandel op mij gemak.
En haal rust en blijdschap…
Ik voel het positieve niet.
En niemand die het ziet.
Niemand die het begrijpen kan.
Waarom voel ik toch die dwang?
De dwang om te eten
En alles om mij heen te vergeten.
Het voelt als een drug als ik een eetbui heb.
Al die calorieën en vetten die mij tijdelijk oppept.
En daarna komt het verdovende gevoel.
Dat gevoel, dat was dan ook het…
190
Bezig met laden