Alle inzendingen van M

Hoe wreder het leven zich toont, hoe zinvoller ik het maken wil. Ongevraagd tot leven geroepen worden. Uitgenodigd worden om te wortelen, om lief te hebben en te aarden. Daarna ongevraagd te moeten sterven. Godverdomme, dood te moeten gaan! Dat feit wil ik niet aanvaarden. Hoe zinlozer het leven zich ook mag tonen. hoe zinvoller ik het…

In het holst van de nacht, heeft de vrede me gewekt. Ik voel mijn levensadem, in en weer naar buiten gaan. Ik zie kwaadaardige gedachten, komen en tot stof vergaan. In ons warme bed begrijp ik, wat niet kan worden begrepen. Hier, in de stilte van de nacht. Nu, waar de morgen op ons wacht.…

Het leven dat ik leef, moet worden opgeschreven. Van mij hoeft het niet. Gedachten die in mij opkomen, moeten worden vastgelegd. Mij kan het niet schelen. Er leeft iemand in me, die me daartoe dwingt. Hij maakt me wakker, in het holst van de nacht. Hij wil dan dat ik schrijf. Hij laat me mensen ontmoeten, die ik echt niet wil ontmoeten…

Meesterschap. Vaderschap. Moederschap. Waterschap. Zeggenschap. Gereedschap. Helaas, gereedschap is geen schap. Wanneer ik de kist met gereedschap zie, is mijn frustratie al helemaal gereed, maar het klussen moet dan nog beginnen. Was gereedschap maar werkelijk waar, want zo komt mijn werk echt niet klaar!…

Wat nooit bestond, laten bestaan. Wat onbegrepen is, begrijpen. Wat blind is, laten zien. Wat bedekt is, ontdekken. Wie dood is, tot leven wekken.…

Vertel me, wat er mis is met de vrede. Zeg me, wat er goed is in het kwaad. Deel me mee, wat er fijn is aan de smart. Laat me weten, waarom we oorlog moeten voeren. Vertel me eerst hoe het gesteld is, met de vrede in je hart.…

Ons leven duurt maar even. Allemaal gaan we dood. Koffie laat ons leven.…

Hij staat weer op de planken, die goeie ouwe Dorrestijn. Hij is daar treurig op zoek. Deze keer naar zijn einde. Of is het naar nieuwe zakken? Of zoekt hij naar een krans? Jij bent geen ouwe zak. Jij behoeft geen krans. Zelf ben jij ouwe wijn. Goeie, ouwe Dorrestijn!…

Onverwacht bespringt het me. Ongevraagd kruipt het onder mijn huid. Zomaar schakelt het mijn oordeel uit. Het is niet wat ik besluit of wil. Onverwacht opent het mijn ogen. Ongevraagd laat het me luisteren. Zomaar zet het mijn horloge stil.…

Vannacht heeft de stille sneeuw, een landschap doen ontstaan. In een bloempot. Vanmorgen is een nieuwe lente, al bloeiend aangebroken. In de sneeuw. Vanmiddag heeft de winter, het groen kracht gegeven. In de zon. Vandaag werd een nieuw seizoen geboren. Met eigen ogen heb ik het zien ontstaan. In de lentewinter.…

Morgen gaan we hem ophalen, de trouwe Philips 17 TX 123U, na zestig jaren vergetelheid. Benieuwd ben ik, of hij nog voor me spelen wil. Benieuwd ben ik, naar mijn goede ouwe tijd.…

Verlangen deed ik, naar idealen die onbereikbaar zijn. Vrede in een mannelijke wereld. Gelijke rechten voor allemaal. Idealiseren van vrienden en vrouwen, van wie je nooit iets hoeft of moet. Edel van geest, een tijdloos lijf. Helemaal trouw en alleen maar goed. Onbestemd zoeken naar betere huizen, met chique keukens en grote tuinen. In…

Het werktorentje van Mark, toont hoe machtig Rutte is. Hoe indrukwekkend Nederland Europa leidt. Vladimir Poetin zal nu heel onrustig slapen. Mark zal hem straks zijn lesje leren. Een lesje in bescheidenheid.…

Vandaag heb ik ontspannen rondgelopen, alsof een ander mij heeft voortbewogen. Vanmorgen heb ik lieve mensen ontmoet, met wie ik niet had afgesproken. Vanmiddag kwamen gedachten in mij op, die ik helemaal niet wilde denken. Vanavond zat ik doodmoe in mijn stoel, en toen borrelden er mooie ideeën op. Vannacht werd ik door iemand overmand…

Maak geen regels. Regels maken jou.…

Zie, reclamemakers maken reclame. Wie spaarzaam is, moet leren consumeren. Wie niet ouder wil worden, moet jonger willen lijken. Doe, zoals massamensen doen. Kijk, ook dichters maken reclame. Wie zich als massamens verloren voelt, kan zichzelf weer leren vinden. Wie jonger wil worden, kan beter wijzer willen zijn. Doe, zoals je eigen hart…

Wanneer ik de slaap niet vatten kan, ga ik naar beneden, steek een kaars aan, en ga aan tafel zitten. En luister, naar het bewegen van de tijd. In het suizen in mijn oude oren. In het stromen van mijn adem. In het tikken van de klok. Ik zie, hoe dode dingen leven. In kleuren die kleuren gaan. In de nerven van de tafel. In tulpen in een…

Waarom katten spinnen, weet geen mens. Wie weet, is het uit vredelievendheid. Wie weet, is het uit gelukzaligheid. Wie weet, is het uit dankbaarheid. En wie weet, God only knows, is het wel van harte bidden. Of mensen ooit konden spinnen, of het spinnen hebben verleerd, weet geen zinnig mens. Wat ik wel weet is dat, ik zin in bidden…

Er bestaan maar weinig honden, die ook gevoelige dichters zijn. Zo een dichtende hond ben ik. Mediteren doe ik met trappistenbier. Dat bier brengt een goddelijk gevoel. Rustig schrijven is wat honden willen. Niet in manden, maar in een luie stoel. Genieten wil ik van mijn sigaren. Mooi is het leven van een dichter! Proost en nog vele gezonde…

Tegen het einde van het oude jaar, voel ik aandrang om terug te kijken. Vlak voordat het nieuwe jaar begint, heb ik zin om vooruit te willen zien. Als niet-roker rook ik graag een sigaartje, om het leven beter waar te kunnen nemen. Dan wordt het weer tintelfris in onze kop. Wanneer we niets doen en aandachtig kijken, lossen ook problemen vaak…

Een half jaar is het alweer geleden, dat we samen nog kijken konden. Een ingreep verliep niet zoals bedoeld. Bacteriën hebben je retina verwoest. Een oogarts heeft je lens verwijderd. Ook werden je kamers goed gespoeld. Nog steeds verzet je je tegen je blinde lot. Fotograferen was één van je vele taken, daarom wil je naar buiten blijven…

Wie één gewone dag beleeft als één heel leven, beleeft een ontdekkingsreis. Gewoonten? Vergeet ze maar! Sleur? Wat is dat nou weer? Wat is er gewoon aan wakker worden alsof je opnieuw wordt geboren? Wat is er normaal aan inslapen zonder dood te gaan? Eén gewone dag is een unieke mix van doodgewone dingetjes, van gebeurtenissen en ontmoetingen…

We kunnen doen wat we willen, maar er is geen ontkomen aan. Aan de werking van de tijd. Aan het verliezen van bezit. Aan onhoudbaarheid. We kunnen begrijpen wat we willen, maar er is geen ontkomen aan. Aan het ontstaan van atomen. Aan de expansie van het heelal. Aan de oorzaak van ons bestaan. Ooit zullen we leren loslaten. De…

Hij kijkt me wezenloos aan, met dode uitgerookte ogen. Ineens moet ik denken aan het leed, dat hem door ons werd aangedaan. De verstikkingen op het dek. Het gezouten worden en het roken. Vette vissen zijn erg gezond, maar vandaag heb ik geen trek.…

Wanneer meningen me hebben verward. Wanneer het in mijn kop gaat gisten. Wanneer ik ben vastgelopen op mijn pad. Dan wil ik weten wat de wijzen wisten. Weer verlang ik naar dat stille meer. Daar ga ik zitten op een houten bankje. Het water stroomt er als mijn eigen leven. Onzichtbaar blijft de geheime levensbron. En toch, wat troebel is…

Hoog boven de waan van de dag, vliegen vogels naar de horizon, waar geen mensen onrustig jagen. Diep onder de waan van de dag, stromen ondergrondse rivieren, waarin dromen zwemmen naar de zee. Voorbij de waan van de dag, dromen zieners over de toekomst. Kinderen fantaseren met hen mee. Middenin de waan van de dag, bestaat de toekomst…

Jij kon wat veel artsen niet kunnen. Kijken door de ogen van patiënten. Jij kon kruipen in hun huid. Denken wat zij dachten. Zien wat zij zagen. Negen jaren lang was je rechteroog blind, maar je wist dat we met onze ogen kijken, maar met onze hersenen kunnen zien. Je beschreef wat je zag. Je deelde wat je voelde. In de harten van patiënten…

Dingen, spullen, kleren, ongebruikt, toch bewaard. Help! Laten we op reis gaan! Stop wat spullen in je koffertje. Weinig zul je gaan missen. Veel zullen we krijgen. Veel verrassingen. Een leeg hoofd.…

Oude mannen die 's zomers, naar korte rokjes kijken, kwellen zichzelf mateloos. Oude mannen toch, stop daarmee! Hou daar volgend jaar mee op! Geniet 's winters toch liever, dat is gewoon veel verstandiger, van een mooie bos met bloemen. Of, wanneer het weer lente wordt, van bloesemtakken in de knop.…

Mannen die echt verhalen kunnen, zijn zeldzaam aan het worden. Vrouwen die anekdoten vertellen, zijn een zeldzaamheid. Echte dichters verstaan de kunst, om de tijd te laten stollen. Rasvertellers verstaan de kunst, om de tijd even stil te laten staan. Ze leren ons glimlachend luisteren. Ze laten ons fronsend nadenken, over de wanen van…