Ons bed

Zonder ons bed,
wordt ons leventje onleefbaar.
Zonder warm holletje,
kan niemand overleven.
Geen mens. Geen beer. Geen eend.

Voor het eerst open ik mijn ogen.
Zojuist werd ik opnieuw geboren.
Het donzen kussen is mijn moeder.
Haar koesterende liefde voel ik weer.
Heerlijk gaap ik en strek mijn lichaam uit.
Ik voel mij als een uitgeslapen beer.

Het leven kan ik ook vandaag weer aan,
wetend dat mijn bed, waar ook ter wereld,
trouw op me blijft wachten.
Dat warme hol waarin ik mij geborgen voel.
Zoals gisteren, vandaag en alle nachten.

Schrijver: Albert C M Weijman, 2 februari 2016

albertweijmangmail.com

Biografie van deze schrijver

Rusten Slapen Troost

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 443