Alle inzendingen van M

Tijd is fictie. Door mensen bedacht. Zinnig om je leven mee te organiseren. Zinnig om onze geschiedenis mee te beschrijven. Onzinnig om je leven mee te beleven. Ervaren kun je alleen in dit moment. Lezen over gisteren kun je alleen nu. Denken over morgen ook. Dood de tijd. Hoe? Ervaar met al je zintuigen! Wanneer? Nu! Wie kunnen dat? Levenskunstenaars…

Donald is mijn beste maat. Mijn mensgeworden eend. Mijn therapeut, mijn steun. Mijn toeverlaat. Elke week opnieuw, een leven lang. Gelukkig is het bijna morgen. Ja! Dan ligt er weer een Donald, een nieuwe Donald in de gang.…

Veertien miljard jaar al is het geleden. Niemand hoorde een onvoorstelbare knal. Daarna ontstond materie uit energie. Hicks deeltjes organiseren die materie. Atomen vormen moleculen. Uit moleculaire oersoep ontstond leven. Het evolutieproces begon. Energie is van nature creatief. Darwin deeltjes organiseren die energie, zoals Hicks deeltjes…

De dood kent geen einde, en ook geen doods begin. Magere Hein staat almachtig, tussen angsten en beven in. Heintje zelf leeft vrolijk voort, hij overleeft doodgewoon alles, en verjaart doodleuk iedereen.…

Maar toch, ik weet niet of het veel verschilt met vroeger - of alleen verschoven wordt: die liefdesbrieven, liefdesverzen gingen meestal over het lief, dat nog geen minnares geworden was. Maar hoeveel vrouwen bleven ooit beminden èn de kameraad en medeplichtige in goed en kwaad. Hoevelen? Het zal wel niet veel schelen. --------------------…

ik heb je ontmoet in hele rare omstandigheden, we hebben samen toen veel tijd gedeeld. maar we hadden toen geen andere mogelijkheden, dat was toen ons tijdbeeld. jarenlang uit het oog verloren, geen contact en de echte liefde is weggegaan. maar na lange tijd ben ik je gaan opsporen, met goed resultaat, en nu is er weer een goede klik ontstaan…

De lucht scheen blinkend door de blaren, bleek en volmaakt als glas geslepen. Met vaste manlijke gebaren werden de horens aangegrepen, en luidkeels, zonder enig schromen spoot de muziek tussen de bomen; heldhaftig, trots. Een onverbloemde voor elk verstaanbare muziek, die aan het ademloos publiek ieder gevoel met name noemde. En even plots…

Diep uit mijn jeugd, waarover nooit een doodsbericht gekomen is, maar die is zoekgeraakt, vermist komt dit gevoel: ik zou haar brede rug willen omhelzen, haar stevige, onopgesmukte hand, nu op mijn hoofd of in mijn nek af willen smeken - en in een vlaag van onbeheerste en jaloerse pijn begeer ik heftig weer als een kindje in haar zo hoog gevulde…

Als baby word je geboren, zonder dat je erom vraagt, Vanuit het niets ben je op de wereld een persoon, Iedereen verwacht dat je het leven draagt Normen, waarden en sociale regels maken je “gewoon” Met een beetje liefde en zorg in een familieband Groei je op en word je heel snel groot, Als kind zetten ouders de zorgen voor je aan de kant En…

Ik trek mij terug en wacht. Dit is de tijd die niet verloren gaat: iedre minuut zet zich in toekomst om. Ik ben een oceaan van wachten, waterdun omhuld door 't ogenblik. Zuigende eb van het gemoed, dat de minuten trekt en dat de vloed diep in zijn duisternis bereidt. Er is geen tijd. Of is er niets dan tijd? -------------------------…

Onder runderen gehoorde groetvariant op het platteland…

Lagen op een bord bij de poelier Kerst te zijn. Deeltjes proefkonijn.…

De sneeuw plakt goed in onze straat, dus Fritsje Dietz gooit 'n sneeuwbal naar z'n vader, die op de fiets - met een voor z'n zoontje leuk gebaar, zo te zien - even slingert en wat naar links zwenkt bovendien, waardoor een vader juist passerende Ford Datsun verplicht wordt tot nog wat mallere fratsen, vlak voor de vrachttruck van Grindhandel Oomen…

Mijn ome Nol was een man van weinig woorden Hier heette zijn hond…

Levenslang geen zon, louter kou, wind en regen. 'n Eendagsvlinder.…

Goddank weer gezond Loof de Heer, want Hij is goed Maar Ik ben beter!…

Er was eens een man uit Onvrede van lieverlede de put ingegleden. Hij wacht nu al tijden tot hij eruit zal glijden, want nergens ziet hij de treden.…

Gesmolten in de eerste warme lentezon. Het ijsvogeltje.…

Er groeit in mij 'n grijze boom van verdriet, 'n rot gevoel, wat niemand ziet. Het regent in mij, het regent dat het giet en 'n ander hoort het niet. Maar vanmorgen, serieus, stak er 'n takje uit m'n neus.…

De najaarslucht is vol gerucht en bijna zwart! Een laatste beraad op 'n hoge draad en dan: de start! Gewoon te gek die vogeltrek! Wat niemand ziet is het verdriet van die ene. Die is niet weg maar achter 'n heg verdwenen. Met zijn gebrek: hij heeft geen trek.…

Is pijn, teleurstelling en verdriet dan alles wat het leven biedt? Nee, gelukkig niet. Ook onrust, angst, eenzaamheid, verveling, doelloosheid en spijt. Alles op z'n tijd. Soms bij 'n herinnering wat weemoed. En later de aanvaarding, bitterzoet: Het is voorbij, voorgoed.…

Een vogel die niet slapen kon liep op zijn nestrand rond. Hij riep maar steeds om Mogadon geen mens die het verstond. Die het hoorden, zeiden allemaal: O wat mooi, een nachtegaal.…

Recht door zee gaan en geen water in de wijn doen schept zijn leeg eiland…

het spijt me ik had me niet moeten laten gaan het spijt me ik heb je voor altijd pijn gedaan het spijt me hij was een vriend van jou het spijt me ik was je als vriendin niet trouw het spijt me vergeef me alsjeblieft het spijt me ik was gewoon verliefd…

Ik ben een veld met kloven, met nagelsporen Van al wie mij bewerkt heeft en achteloos Het zwellend onkruid met de spinnenwebben Uit mijn hoofd trok. Boven mij rusten de anderen, de avonden Die zich met afgetrapte schoenen in mijn ziel Planten en modder doen opspatten uit de voren Van mijn melancholie. In mijn aren hangt hun tijd te drogen…

Ik geloof niet in de werkelijkheid. Ik geloof in mijn droom: dat alles eenmaal leven moet, ook de stenen, de huizen, de aarde aan mijn schoenen. Ik geloof dat ook de regen eens zal ademhalen en verliefd worden. Daarom streel ik de regen. Daarom sla ik de zon. ------------------------------------ uit: 'Gedichten 1957-1970', 1972…

communicatie - jij levend schepsel verjaagt woede, verdriet, somberheid en angst tussen de mensen honger en pijn en al dat lijden zullen in jouw bijzijn door jouw woorden uit zichzelf verdwijnen zelfs het stilleven neemt het woord en communiceert zijn geschiedenis van toen de zon er was van toen de maan verscheen van toen de regen…

De dreigende Dender dondert dadelijk dwars door 't dal, en donkert 't dorp Dendermonde.…

ritmisch kloppend hart van 't geboren voorjaar omarmd door 't licht…

Gesels van leven laten harten stoppen, stil. Kleuren zielen zwart…