219 resultaten.
Weigering
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 133 Wij weigeren te buigen
Voor gevoel van angst en haat
Zodat liefde kan groeien
Tot ongekend formaat…
De kunst van het keilen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 82 Plat en rond moet de steen
zijn om te keilen, passend
tussen wijsvinger en palm,
alvorens zijdelings te werpen.
Zodat zij 5 keer stuitert
over rimpelloos oppervlak,
slechts doorbroken door kringels
waar kiezel water kust.
En met het wegebben van golven,
plonst zij traag naar de bodem,
waar, in een vloeibaar graf,
zij in haar…
Flierefluitend
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 138 Wat maakt dat vogels spontaan gaan fluiten?
Is er eentje die het voortouw neemt,
waarna de anderen hem volgen? En
hoe weten ze van dezelfde melodie,
want ze tjilpen allen soortgelijk.
Wat hangt er in de lucht
op wat wolken en vogels na,
die het ruime sop verkozen
boven poten op de grond,
omdat vleugels vliegen willen?
Maar wees behoedzaam…
Doodgaan
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 307 Gister bedacht ik me opeens,
"sterven doe je helemaal
alleen."
Het leven dat langzaam
uit een lichaam trekt,
en wat daar dan achter schuilt,
het "grote onbekende".
Ik hoor ook nooit iets van hen
die vòòr mij gingen,
ken alleen de leegte
die zij achterlieten.
Tis dat een mogelijk weerzien
daar wacht, anders
ging ik mooi…
Wanderlust
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 211 Nog onbelopen
aan het wachten
op verse voeten.
In een hoek van
de kamer, niet
slapen gaan.
Kriebelende tenen
sluipen bloot,
vingers knopen.
Wie de stoute
schoen past,
trekt hem aan.
Morgen is nog
ver, ik heb
dromen te lopen,
merries te verslaan,
en nieuwe paden
te ontmoeten.…
Camouflage
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 185 Soms zie je van die mensen
die zijn van binnen bijna dood,
al aan het sterven begonnen
en gedeeltelijk verdwenen
in het leven om hun heen.
Vaak zitten ze in een hoekje
moederziel alleen.
Ze willen niet meer worden gezien
en kleuren haast onzichtbaar
als een kameleon.
Met een blik op oneindig
dwalen ze af en gaan
op in de horizon…
In mijn huis wonen dooie dieren
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 135 In mijn huis wonen
dooie dieren
verstopt onder
de bank
of kasten.
Twee verdacht
van massamoord
hullen zich
geniepig
in stilzwijgen.
Zij die ik niet
vond gaan ruiken,
of herrijzen
in een ooghoek
van de kamer.
Medeplichtig
moffel ik lijkjes
weg, en ruim
ik ongenode
gasten.…
In stilte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 91 Ik hoor de dingen praten
maar iets zeggen doen ze niet,
hier in de stilte tussen
muren, de geluidloosheid
van een bestaan.
Gillen zou ik soms, ware het niet
dat ik ook buren heb,
zij praten ook.
Niemand woont hier, behalve
bed, tafel, stoel en bank,
in de tv wonen heel veel mensen
het is daar erg druk.
Maar hier staat het leven…
Morgen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 62 Morgen gaat bijzonder zijn
een one of a kind
superspeciaal.
En het mooie is
morgen kan ik delen
met jullie allemaal,
mits hij komen mag.
Morgen komt nooit meer terug,
het wordt een gisteren
en vorige week,
tot een uiteindelijk
weet je nog,
of nog treuriger
een vergeten dag.…
Rebels
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 76 Een cirkel had net zo goed
vierkant kunnen worden,
net als 1+1 drie kan zijn.
Wat een naam heeft
hoeft niet zo te heten,
maar bestaat door
acceptatie.
Zo bekeken is alles
een illusie,
vol aannames omdat iemand
anders het bedacht.
Niets is onmogelijk
tot de waarheid
het ontkracht.…
Hoor het kloppen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 192 Ergens in de verte zwellen
trommels aan,
het gebonk en gedreun
vult alle leegte
tot een oorverdovend
slaan op het ritme
van stilte.
Genadeloos verdreven
op de maat
van het hart,
opgezweept door
het onheilspellend
kraken van
een zwichtende
kilte.…
Ergens in het midden
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 90 Zo velen na mij
zullen nog komen,
nog gaan
en zijn.
Hier hun hielen lichten,
dwalen en vergaan.
Voor mij alleen het hier
en daar misschien.
Zij zullen gissen naar het toen,
het nu van mij.
Ik zal raden naar het straks,
het verder weg,
en ergens in het midden
de reden van dit bestaan.…
Bah wat mooi
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 165 Is het niet wonderlijk
hoe appels eerst roze bloeien,
een tikkeltje beschaamd
hun pracht bloesemen.
Zo van kijk mij hier eens
aanlokkelijk wuiven.
Opscheppers.
En dan het loslaten
hebben verheven
tot kunst.
Sneeuwstormend zachte blaadjes
het gras en de straat bedekken,
de wereld mooier maken.
Elk jaar onvermoeibaar,
steeds opnieuw…
Megalomanie
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 975 Als ik gastronomisch zou kunnen koken,
en jij bourgondisch veel zou eten,
Als jij zou lijden
aan een heel nare en ernstige ziekte,
En je werd een reus,
van misschien wel 10 meter lang..
Als je zou spreken,
bulderde je stem tot wel 8 dorpen ver.
Maar we zouden het blijven proberen,
jij en ik,
ook al was je 10 keer zo groot.
Want ons houden…
Als dan de liefde verzwaart
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 138 Nog altijd ploetert geluk
zich door de modder,
zuigt zich als vanouds
vast aan zolen van
zielen, doelloos
zoekende naar het
onbekende,
pas wetende wàt,
als het zich openbaart.
Want aan de horizon
gloren verharde paden
waar ‘t water zachtjes schroeit,
en vogels in gevonden
dromen pikken,
waarvan de mooiste
worden doorgegeven…
Harten aas
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 155 Pont des arts
bezweek onder
de liefde van
zovelen.
Miljoenen
beloftes van
wie ‘t gewicht
verzwaarde,
verdwenen
onder water,
de Seine kleurt
roestig rood.
Aan de oever
werpt een man
dagelijks zijn
hengel uit.
Hij vangt harten
voor de wereld,
zij verkeert in
liefdesnood.…
Koffie verkeerd
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 496 Ik kijk, verlang, kan niet wachten,
wil je voelen, glijden,
in mijn mond nemen,
mijn handen om je sluiten.
Ik wil ruiken, beleven, mijn lippen
zacht laten beroeren.
Vleugjes van jou blazen
me aan je branden.
Kom, kom, kom, laat me
lief lispelen in je oor,
hunker, nee smacht en smeek,
pruttel, en steun, en kreun,
maak me zoet…
Stil water
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 119 Ik ben geen prater,
sommigen noemen mij
introvert.
Ik houd van de ruimte
in mijzelf,
waar ik kan dwalen
in gedachten, kan
dromen in een dag,
of soms een grote
klootzak ben.
Ja, ik ga daar flink tekeer
en menigeen die stierf,
misschien wel
een paar keer.
Wanneer ik stil,
in mijn hoofd verkeer,
spuw ìk in gedachten…
Wanneer je het niet ziet
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 286 Zo schalks van opzij,
bekijk ik je het liefst.
Ogen knikkebollen langzaam,
open en weer dicht.
Levenslucht deint
borsten, stelt
gerust.
Alleen maar jij,
in vrije vorm,
en hoe je daar van binnen
van mij aan het
houden bent.
Elk klein detail
van boven tot onder,
mij zo bekend.…
Van weinig woorden zijn
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 264 Ik ben geen prater,
en als ik praat is 't niet veel.
Woorden doen het beter
gelegen op papier.
Liever laat ik ze brouwen,
pruttelen, alvorens te
plaatsen, zoals u
nu kunt lezen hier.…
Recht uit het hart
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 274 Twee lijnen buigen
uit elkaar,
om met een boog
samen te komen.
Maken een gesloten
geheel, vormen
een hart.
Zo gaat dat met liefde
denk ik ook.
Het mijne is vierkant
recht toe, recht aan.
Wat hoekig,
maar vol lief en leed.
Alleen niet rood,
maar simpel wit
en zwart.…
Noem mij hypocriet
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 71 Als wij in deze tijd van bezinning
(want dat moet in december)
de balans opmaken
en gezellig doen met elkaar,
rondom een dode boom
die wij luguber versieren,
voel ik me altijd ergens
een schijnheilige huichelaar.
Bomen horen buiten
met de voeten in de grond,
niet als een kadaver opgetuigd
als middelpunt van een huis.
Alsof…
Nu
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 102 Het nu is ongerijpbaar,
kijk maar
ik tracht haar te vangen
door te schrijven
NU
maar voor het er staat
is het alweer voorbij.
Daarnet dacht ik,
ja maar straks moet nog komen
dat is weldra nu,
misschien schrijf ik straks
en wordt het nu.
Maar eigenlijk lezen
en leven we
altijd het verleden.
Telkens te laat,
alles gaat voorbij…
In een paskamer
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 103 Spiegels in paskamers
zijn anders dan
bij mij thuis,
rimpels die er niet
waren, grijnzen
me lelijk tegemoet.
Zie ik daar een eerste
grijze haar, nee
dat is niet waar.
Ik staar naar
een vreemde die ik
niet kan zijn,
en zij kijkt stoicijns
terug, en wacht
tot ik verdwijn.…
Liever jaag ik
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 94 Luister eens, ik hoef
niet altijd gelukkig te zijn,
of gelukzalig te stralen
om het leven dat ik leef.
Liever jaag ik er achter aan
en lig ik in een bosje
met geweer en hoed
waar ik geduldig wacht.
Komt geluk dan nietsvermoedend
voorbij geslopen, dan schiet ik
en bewaar hem in de vriezer,
voor mindere tijden.
Alles wat er over…
Dichterbij
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 111 Meestal ben ik je kwijt
dus loop ik vaak te zoeken.
Je zit in zoveel dingen
zo zag ik je, dacht ik echt
in die ene schelp die
zanderig naar me blonk.
Het steentje in mijn schoen fluistert
"als je twijfelt moet je het niet doen."
Ik bezocht jouw uitzichten
en zag je dichterbij,
soms kan iets opeens
ophouden te bestaan,
het…
Achter de maan
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 121 Er woont een wezen,
ik zeg wezen want het
is iets dat niemand ooit
eerder heeft gezien,
aan de achterkant
van de maan.
Het heeft wel 30 armen
waarmee zij haar
wereld draagt,
dit om te voorkomen
dat niemand ooit de maan
nog zag.
Zij verschuilt zich in de schaduw
omdat het de zon
niet verdragen kan,
met ongekende krachten
weerstaat…
Evolutie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 64 Soms voel ik me
een mier
opgeslokt door
plicht en
alledag.
De zin van leven,
mijn leven,
wellicht niet eens een
rimpeling
tussen zovelen.
Misschien zijn wij een blauwprint
Neanderthalers nog
die uiteindelijk
op vele planeten
bestaan,
en waar wij dan
op die verre
werelden zijn
geëvolueerd
in humaan.…
Saaie tijd
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 142 Goh, ik hoop toch maar dat
dat het ontrafelen
van het leven,
het ontstaan ervan,
sneller reizen dan het licht
en tot slot ontmoetingen
met andere soorten
nog allemaal past
in mijn resterende jaren.
Nooit zag of sprak ik
een tijdreiziger, misschien
zijn dit wel de saaiste
decennia ooit,
en gewoon niet de moeite waard
om naar terug te…
Geen woord
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 97 Geen woord mag er zijn
voor liefde,
voor vrede,
niet te vinden
niet bestaand
onbeschreven.
Want eenmaal aan
lippen ontsnapt
gaat liefde leven,
gaat vrede leven,
en al wat leeft
komt ooit ten eind.
Voor wie zal zwijgen
als het graf,
behoudt hen in
hoofd en hart,
om daar te floreren
waar het nimmer verdwijnt.…