219 resultaten.
Omslagpunt
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 86 Ergens is dat omslagpunt
waarop je kiest voor
beige oma-onderbroeken,
en je benen niet meer scheert
omdat er niemand is
die er nog over streelt.
Er komt een moment dat je plots
langzamer loopt dan de rest,
net een pas trager,
omdat je tussen de stappen
tijd over hebt om
vogels te zien vliegen.
Ergens halverwege word
je ingehaald…
Voorjaar
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 137 Ik roek oe, jazeker
voorjaar hangt in de lucht
En hoor de vogels,
ook zij winden zich op, zij fluiten
Afrikaanse liedjes
en stampen de vorst
terug in de grond
Het komt nu rap,
het duurt niet lang,
voor stampers melig
stuiven gaan en
duiven koeren
"roekoe, roekoe,
rokjesdag komt dr aan."…
Zoetgevooisd
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 92 Zo zou het leven moeten zijn,
koortsig zoetgevooisd
dat langs muren
omhoog kruipt.
Als een verlangen
dat zich groter brandt,
in je hoofd vastzet
en zich ontvouwt.
Met het water op
rotsen uiteen spat,
in een klaterfeest,
en het licht diffuus
in regenbogen breekt,
waarvan het rozig
groen toch wel
het allermooist.…
Haar
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 128 Haar lichte aanraking
straalt warmte en verlangen
ogen kruisen, blikken
in elkaar gevangen, maar
speels wegkijkend.
Smachtend naar
haar handen over
naakte huid, kietelend
en plagerig, ontvlamt
een kreun naar haar.
Wanneer lippen elkaar
vinden en bijna raken,
haar adem voelbaar
hunkert, en het zachtste
kussen, ooit denkbaar.…
Woeste hoogten
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 174 Het noorderlicht van
gloeiende zuchten
tussen lakens,
oogstrelend in
verlangen,
krioelende vingers
klauwen en knijpen
krassen en grijpen
naar hoogtes
en hoger
tussen sterren
van roze en
hemellichamen
en verder dan dat.
En wij die ergens daarboven
orgastisch kwamen,
om daar in
oneindig zwart
tijdloos
te zweven.…
Humaniteit
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 118 De wereld doet soms
zo'n pijn,
of liever gezegd, de mensen
daarin.
Alles moet kapot,
verdreven,
of bespot.
Oorlogen om wat van wie
en delen
doen we niet.
Blind voor morgen
graven we ons
eigen graf.
Spijt komt altijd
te laat en
achteraf.
Jaren van nu
schamen ze zich
dood,
iedereen keek toe
en niemand die er
iets om gaf…
Opstaan
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 92 Een teder streven in een wankele nacht
bracht nat dat werd weggeslikt,
stond in regenstormen te verduren,
kou te lijden, hopend op
verharding van haar striemen.
Sloeg zich bont en blauw
aan de scherpte van de dag,
struikelde en stond zo vaak weer op,
gaf het een naam: dat het lijden
niet zo heten mag.
Heelde in zulks mooie littekens…
Cowboy
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 89 Ik ben geen cowboy,
heb ook geen paard
om koeien mee te drijven.
Ik zit de hele dag op mijn krent
te dromen van
een dergelijk leven.
In de auto, op mijn werk
of thuis op de bank
voor de buis.
Een gematigd bestaan,
netjes uitgelijnd
op nummer zeven.
(nummer 21
rijmde niet)
De wijdse vlakten
roepen mij,
en tot die tijd
zit…
TransTempus
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 309 Je hebt vast wel
eens gehoord
van mensen die
in een verkeerd
lichaam zijn geboren.
Ik ben een amazone,
een krijger die
met zwaarden zwaait,
door velen geadoreerd.
Nee, ik zit hier
slurpend aan
mijn thee, met
een baan van
8 tot 5, op een
tablet te klagen
over het leven.
Je kent mijn strijd niet,
anno 2016 wordt
dergelijk…
Mijn thuis
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 160 In mijn groen paradijs
van pak hem beet circa
60 vierkante meters,
stierf menig man een
1000 doden.
Luchten trokken donker
en over, oceanen landden
hun roerige golven
tegen de vensters
van ons bestaan.
Dit domein torenhoog
bergt zoveel liefde,
doorstond fier de jaren,
in de stenen schreef
ik haar naam.
Mijn muze, jonkvrouwe
van…
Ik mag nog een dag
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 98 Mijn middelbare hart is
nog niet zwak genoeg,
ik word elke morgen
tot nu toe wakker.
Soms slaap ik uit
tot een uur of negen,
maar ook dan gaan
mijn ogen gewoon open.
Mijn lief vertoeft dan
nog in dromenland,
terwijl ik al uren luister
naar de stippen op het
plafond, en de krant
al drie keer heb gelezen,
slaapt zij haar hoofd…
Groots en onverschrokken
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 104 Naar buiten gelokt voor avontuur
haakten wij aan prikkeldraden,
onze zolen stampten
doelloos paden,
door t hoge gras
en of er dan misschien
stroom op stond,
de laatste keek dan altijd
zo geschokt,
als hij de klap opving
voor ons allemaal.
Wij likten onze wonden,
flierefluitend
in ons fort
gebouwd van hooi,
en loeiden met de koeien…
Slachtoffer
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 846 Ik kan je wel op-
vreten! Je vraagt me
welk deel? En ik denk;
Dan moet je eerst dood,
voordat ik je slacht-
-offer van mijn hart-
En mijn mes snijdt zacht,
Door je witte keel.
Je bloed stroomt langzaam,
de dood komt nu snel.
Verlaten lichaam.
Levenloos bungel
je daar heen en weer,
als ik mijn mes in
je steek, je fileer.
Achteloos…
Mussen en mezen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 494 Steeds meer mussen en mezen
lijken vegetarisch te wezen.
Wormen gaan dr niet meer in,
en in vliegen hebben ze geen zin.
Ze hangen en hoppen maar wat rond in mijn tuin,
krijsen hun bestelling fruit en brood, donkerbruin.
Ze worden ook steeds brutaler,
en tikken nu zelfs tegen het raam,
zodra ze mij in het vizier krijgen,
tjilpen ze met…
Hooikoorts
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 137 Gemaaid gras dat er
pak ‘m beet
anderhalve dag
ligt,
zon te vangen,
uit te drogen.
En dan een zomers
windje dat vleugen
draagt,
die en passant
je neus passeren.
Geuren vol beloften
van blauwe lucht,
het weidse en groene
vergezichten,
waar ik dan
met mijn ogen dicht
zwaar aan zit te snuiven
voordat zij vervaagt.…
Ik zie haar graag gaan
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 508 Ik zie je zo graag gaan
zodat ik je billen kan
bekijken, hoe ze naar
me drillen, je mooie
ronde billen.
Met elke stap maken
ze een vreugde
sprongetje
en wenken me
dichterbij.
Nodigen uit tot
vlezig bijten
en soms willen
ze een
harde klap.
Sta me bij, oh god,
haar zalig, roze
kont deint en
wiegt tot ik
gretig hap.…
Anemie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 343 Bloed stroomt, een rivier,
water valt door gehuil,
Stromend in gefluister.
Peuterend aan oude
wonden,
kleurt alles rood.
Liefde is een vergeten
droom,
mijn hart is dood.…
Al fietsend
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 167 Gebukt door vele winden,
zwoegde ik mijn trappers lam,
mijn fiets en ik, wij zijn geen vrinden,
de tocht duurt altijd veel te lang
Gegeseld door de regen,
waait daar maniakaal,
de gierende wind mij tegen
tis oorlog op mijn paard van staal.
Er rust iets moois in de marteling
van herfst, wij hebben u gemist,
maar bij een gunstige voortstuwing…
Heimwee naar 't oosten
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 198 Als ik vanuit ‘t westen
Terugkeer naar waar
Mijn huis ooit stond,
Langs zwart wit
Dat ‘t leven
Simpel herkauwt,
Rusten er hier
Zoveel herinneringen
In de grond,
En ben ik thuis,
Waar men de N
Zo mooi wegknauwt.…
Knopen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 164 Mijn herinneringen
liggen vast
in knopen,
mocht de houdbaarheid
van geest
wat vroeg verlopen.…
Seculier
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 92 Wat nou als het komt door het
verschuiven van het
magnetisch veld;
dat er kleine ruimtes ontstaan
waar niets nog aan ons trekt,
en het trompetgeschal een
waarschuwing:
"pas op! hou je vast,
anders val je van de aarde af!"
Wat noord is, wordt nu zuid
en vice versa, wij staan andersom
en alles is gedraaid.
Misschien zijn er daarom zoveel…
Onder mijn bed
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 209 Monsters met
vlijmscherpe tanden en
grijpgrage klauwen
wonen in kasten
en onder mijn bed.
Zodra de schemer
en stilte valt in huis,
gaan ze op jacht
naar sappig
meisjesvlees.
Verstijfd onder mijn deken
luister ik ze dichterbij,
tot hun hete adem
op mijn gezicht,
mijn longen vult.
En papa naar boven
stormt, op het nippertje
en…
Katjes
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 128 Ik zag zo van die
zachte katjes
die het grijs nog
in de ogen hadden,
pluizig keek de lente
al om de hoek.
Ik bewonderde hun
moedig ontluiken
en nam ze even
in mijn hand,
om de zachtheid
van een nieuw
begin te strelen.
Wie aaide wie?
Nu denk ik steeds
"ik hoop dat ze
niet bevriezen"
want de winter
duurt nog lang.…
Nooit
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 124 Nooit, dat is echt
zo'n woord,
vrij negatief
en ontdaan van
hoop.
Nooit sluit alles
uit, geeft geen zicht
nergens op.
Gewoon een letter
toegevoegd
aan ooit,
dat nog enigzins
luwt daar in
de verte.
Maar met nooit
(wat raar klinkt
als je het blijft
herhalen)
kom je nergens,
het gaat ook nergens heen.
Bijvoorbeeld:
NOOIT…
Laat mij maar een vogel zijn
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 191 Laat mij maar een vogel
zijn, lijm mij vleugels
aan en gooi me
in de wind.
Tegen de wolken geplakt
als een ver zicht,
klapwiekend op
niets dan lucht,
waarop ik zwevend
aan de einder verdwijn.…
Verslagen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 136 Buikpijn, misselijk
makende beelden
vullen tranende
ogen
van hen die
achterblijven.
Toeval dat zij en
niet jij,
niet meer dan dat.
Slechts een moment
op de verkeerde
tijd en plek,
de zoveelste
slachtoffers
van een of andere
religieuze gek.…
Kinderlijk eenvoudig
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 217 Weet jij nog hoe
je huppelen moet?
Om heel eventjes te
zweven tussen elke pas,
los te zijn van alles?
Ik zie zo weinig grote
mensen huppelen,
net als stampen in een plas.
Heel hard rondjes draaien
en dan opeens stil,
tolt de wereld om ons heen
nog iets langer door.
Kleuren buiten de lijntjes
en krijsen als een kleuter,
volwassen…
Oma's woorden
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 567 Eindeloos stil
dwarrelt sneeuw
over het leven.
Beelden uit het verleden
drijven langs,
de tijd gaat snel.
Sta eens stil,
kijk omhoog,
geef liefde een stem.
Luister wat het leven
zeggen wil,
want ook wij gaan voorbij.
Oma echoot in de bergen
"Ik gaf wat ik had,
en deed wat ik kon."
Eventjes voel ik
haar heel dichtbij.…
Bevlogen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 107 Vogels zuchten
Onder t
Vergezicht
Plots is hij daar
Die aanzuigende lucht
Een gevleugeld
Vertrek naar
lengend licht
Samen vliegend in de
V van vlucht…
Illuminatie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 111 Verlichte getuigen van schimmig samenspel
staan samen, en tegen elkaar aan te palen.
Nachten worden doorklieft met het schreien, zo schel,
van echo's die wonen in enge verhalen.
Flikkerend knijpen zij donker, open en dicht,
verjagen schemer, zwervend achtergelaten.
Standvastig wordt t schijnsel op hen gericht,
die weten van het duister op…