Netgedichten

netgedicht (nr. 58.949):

Zoetgevooisd

Zo zou het leven moeten zijn,
koortsig zoetgevooisd
dat langs muren
omhoog kruipt.

Als een verlangen
dat zich groter brandt,
in je hoofd vastzet
en zich ontvouwt.

Met het water op
rotsen uiteen spat,
in een klaterfeest,
en het licht diffuus

in regenbogen breekt,
waarvan het rozig
groen toch wel
het allermooist.