Alle inzendingen van Marije

Neem mijn lijf, ontgruwel en verdoof mijn geest. Laat mij laven aan de liefde, gedompeld in vannacht. Samen vloeit ons zacht geworden vlees. Onzedig hunkert mijn verwelkt geslacht.…

Wimperbrauw wenkt wapperend, ogen knippen uit en aan het licht. Blikken blozen, dolen en zienderwijze verslecht het zicht. Beeldig troebelt de liefde blind.…

Harten braken vergeten woorden, kotsend liegen lippen, pruilend over verloren zoenen, vinden zij passie tussen tegels. Liefkozend spuwen zij charme uit over een stoep. De verdronken schrale strot, vind liefde op elke hoek.…

Ik heb vaak gebeden aan verschaalde wijn me te laten slapen voor een dag of wat. Lavend in vergetelheid, kan ik slechts drinken tegen dorst. Ik zocht in dromen voorbije liefde, slaap viel me ten deel. Maar mijn spijkerbed doorprikt elke illusie, dromen spatten uiteen.…

Toe maar, vrouw tuit je lippen sla je tong om mijn lollie van vlees. Oh Fellatio, trek de schil van mijn vleesgeworden banaan. Ik ben erect, maar niet voor lang. De zondvloed komt eraan.…

Het hart weegt zwaar de leugen paradeert langs oude kliffen van spijt. In haar strot telt de sleutel het klappen van de zweep. Tranen gemarteld genoeg gehuild. Grote harten sterven leeg. De waarheid wordt bezongen door het hart zonder verwijt.…

Niets is zo kwetsbaar als het leven, Niets treuriger dan wat voorbij is. Stram struikelend over een vervlogen jeugd. Stappen kraaienpoten fronsend over grijze rimpels heen. Vervallen grieft schoonheid over wat tijd heeft aangericht. Ik ben de verdwaalde reiziger op mijn aangezicht.…

De begraafplaats stilt mijn rouw, het leven een enkele reis. Een vagevuur verlicht de bedorven zonde, jouw hel een paradijs. Het meest triest? jouw vertrek doet me niets. Jouw goddelijk kadaver verwens ik, en ik sla de doodskist dicht.…

Koortsige muren besmeuren je lichaam met een afgrijslijk parfum. De streling van je penetrante lucht is van zijn jeugd ontdaan. In een uithoek van mijn hart lig jij te vergaan.…

Tussen de beslagen adem van een natte droom heb ik ons samen bedacht. Meer van jou, zwemmend in flarden zoete zucht. Ons zinnelijk samenspel ontwart de lucht. Een zweem verlangen heeft me jou gebracht.…

Dieper dan mijn lage schreeuw stort ik me in jouw smalle kloof. De afgrond in, gedragen door een wind die de lucht niet vindt. De vergetelheid van mijn zwijmel valt te pletter op de waarheid. Ik bevind me in jouw vrije val.…

Het vlees is zwak beschaamd gelipt hymne ik je vlies. Jij golvende venus, ik verslik me in de tongval van jouw G. Lippen wijken, 't gezwollen lichaam ontvouwt in kietelstand. Ik bevinger verlangen maar je wilt mijn hele hand.…

Je verveelde grijns houdt me gevangen lacht bedrogen. De wereld wankelt aan de afgrond van jouw ogen. De waarheid wordt gesproken door kloppende harten, het mijne stierf in jouw schoot. In mijn armen slechts de broze botten, in de tombe van mijn liefde ruikt u de dood.…

Slangen kruipen uit je lichaam, veel valt er niet te zeggen. En of je het horen zou, misschien. Peep, peep, peep, - adem in - pomp - adem uit - peep, peep, peep, - adem in - pomp - adem uit - peep, peep, peep, - adem in - pomp - adem uit - De klanken van jouw sterven, Klonken nogal monotoon.…

Lavend de liefde aan het roze verheven hof. Ik betong u beider mijn mooiste lied. Zoete verleiders, knipogend bloot. Gewillig gespreid het wellustig rood.…

Muren omklemmen zompige flarden, de lucht weegt echo's ze dragen ver. Hoop bloeit op ruïnes van terreur. De oorlog moe gestreden, aan vrede toe.…

Een vale zon weerspiegelt de groene dood. Schuldig kleurt de avond rood. Kinderstemmen door smog gesmoord. 't ochtendgloren gisteren vermoord. De stad komt op gang. Maar er is geen haan die er nog kraaien kan.…

Als ik gastronomisch zou kunnen koken, en jij bourgondisch veel zou eten, Als jij zou lijden aan een heel nare en ernstige ziekte, En je werd een reus, van misschien wel 10 meter lang.. Als je zou spreken, bulderde je stem tot wel 8 dorpen ver. Maar we zouden het blijven proberen, jij en ik, ook al was je 10 keer zo groot. Want ons houden…

Mijn hoofd in de wolken, en windkracht acht. Eén hand uit het raam, wil uit vliegen gaan. Een luchtig verlangen, vandaag heb ik getracht de wind te vangen.…

Daar waar de bloesem eeuwig lijkt te bloeien, tussen de velden echoot de wind; voorbije klanken, ritselend gras, het enthousiasme van een kind. Waar de mensen elkaar goedemorgen groeten en kennen bij naam. Alles blijft zoals het was, de tijd lijkt stil te staan. Daar waar het ritme van het water, in alle mensen lijkt…

Heb uw naaste lief, Koester geen grief. Gij zult niet doden, Oorlog is vanaf heden verboden.…

De uitgestrekte vlakte, van een oeverloos gelaat. De rimpels in het zand, een ruw zeeklimaat. Een zilte landtong, waait de wind. Een golf, kust, bemint. Laag water, eb in dit geval. Poseidon komt aan wal.…

Keer op keer heb ik getracht, het gene wat mij treurnis bracht, uit dit leven weg te nemen, en zo de vreugde weer te zien. Keer op keer heb ik gedacht, zolang ik doe wat hij verwacht, het tij spoedig zou gaan keren en het geluk van mij te zijn. Keer op keer heb ik bedacht, dat wanneer ik de pijn verzacht, hij mijn gebeden zou verhoren…

gloedvol- vurig warme nachten dagen van vervuld geluk beukt de woeste wilde zee op dijken van het bange wachten angstig wilde hoopgedachten turbulentie in mijn lijf golven die mij overspoelen die mij eens in doodsnood brachten verwarren nu mijn angstig hart ijzig koude noordewinden kruipen door mijn botten heen waardoor de eb de vloed…

Mijn gevoelens gedijen (verzinken, dompelen onder en worden gebruikt als garnituur bij een zalmbuffet) op de kleur van aubergine hoop. De pastoor luistert, hij poetst zijn gouden bril in de biechtstoel. Ja! stikte ze mijn mond staat op huilen! (Bij sommigen gelijk aan een opengesperde oester, bleek en glinsterend druipt het vochtvlees…

Ik heb zo'n groot stuk hout, (de bast vliegt langs mijn minirok en hoge laarzen) als ik erin snijd denk ik aan jou: de nerven in het hout zijn je rimpels. De wind draait langs de glooiing van je armen en je benen, terwijl je hoogstwaarschijnlijk schreeuwt als ik je edele delen scalpeer. De bijtel, hard als mijn tand, ontvelt…

Ik keek uit het raam vannacht ik zag allemaal vlekken (noir et noir) In mijn tas zat een fles rode wijn (vin rouge) en een gebroken peuk (cigarette caché) Vol as zaten mijn vingers, het was een keer of tien dat ik aan je dacht met mijn wimpers knipogend in de wind. Ik deed mijn haren voor mijn gezicht, maar dat kon niet (het was…

Ik kan je wel op- vreten! Je vraagt me welk deel? En ik denk; Dan moet je eerst dood, voordat ik je slacht- -offer van mijn hart- En mijn mes snijdt zacht, Door je witte keel. Je bloed stroomt langzaam, de dood komt nu snel. Verlaten lichaam. Levenloos bungel je daar heen en weer, als ik mijn mes in je steek, je fileer. Achteloos…

Slakkenslijmsporen; Ik betegel je huid met mijn adem, ik roep om je reactie. Je geur is als mijn hartslag; ik verlang naar je geur. Je ziet me als een souvenir, als een tweedehands auto met een ratel. Je geeft me veel te weinig inspiratie; Te weinig om van te leven. Ik kus je op je wang van prikkels; Jij zegt: Je hebt zo'n mooie…

Marcherend over wegen, Stampen duizenden voeten, Daadkrachtig en schijnheilig, Onder hun gods zegen. Zij dreunen bij elke pas, Allemaal in het ritme, Van degeen voor en achter, In een eindeloze mars. Soldaten van het moreel, Beboeten elke zonde, Zetten je zonder pardon, Zo het mes op de keel. Verblind geloven zij, In hun onzichtbare…